By کَهپزشکی | Sایچوان، چین
برای خریدارانی که به دنبال حداقل سفارش (MOQ) پایین و تنوع محصول بالا هستند، تامین‌کنندگان چندتخصصی، سفارشی‌سازی حداقل سفارش (MOQ)، راه‌حل‌های لجستیکی جامع و تدارکات چندبخشی را ارائه می‌دهند که با تجربه غنی در صنعت و خدمات و درک قوی از روندهای نوظهور محصول پشتیبانی می‌شوند.
۱. تثبیت خارجی چیست؟
تثبیت‌کننده‌های خارجی رایج شامل آتل‌های گچی و آتل‌های کوچک هستند. کشش مداوم (مانند کشش استخوان و کشش پوست) نیز عملکرد کاهش، ترمز و اصلاح بدشکلی‌ها را دارد و همچنین نوعی تثبیت خارجی است. علاوه بر این، تثبیت پین‌گذاری خارجی، که شامل سوراخ کردن انتهای استخوان با سوزن‌های فولادی و اتصال استنت‌های خارجی است، نیز نوعی تثبیت خارجی است. این روش عمدتاً برای شکستگی‌های باز شدید و کوفتگی‌های شدید بافت نرم استفاده می‌شود، جایی که تثبیت خارجی امکان‌پذیر نیست و تثبیت داخلی جراحی دشوار است.
فیکساتور خارجی وسیله‌ای است که برای ثابت کردن اندام آسیب‌دیده از خارج استفاده می‌شود. این وسیله اندام را در موقعیت درمانی مورد نظر نگه می‌دارد تا ترمیم شکستگی‌ها و سایر بافت‌های نرم تسهیل شود. هدف از فیکساتور خارجی، حفظ موقعیت خاص برای تسهیل ترمیم شکستگی‌ها و سایر بافت‌های نرم است.
روش تثبیت خارجی چیست؟
تثبیت خارجی یک روش ارتوپدی است که برای درمان بیماری‌های استخوانی مانند شکستگی‌ها و دررفتگی‌ها استفاده می‌شود. در اینجا خلاصه‌ای مختصر از آن آمده است:
جااندازی شکستگی:
جااندازی شامل کشش و چرخش دستی برای اصلاح جابجایی‌های لگن است. برای مشکلات مفصل ساکروایلیاک، جراح ایلیوم را به سمت پا و ستون فقرات هل می‌دهد. کشش استخوان با وارد کردن یک سوزن به داخل کندیل استخوان ران انجام می‌شود. در موارد غیر اورژانسی، ابتدا از کشش اندام تحتانی با وزن ۱۵ تا ۲۰ کیلوگرم استفاده می‌شود. پس از جااندازی، یک فیکساتور خارجی لگن با کشش ۱۰ کیلوگرمی به مدت ۴ تا ۶ هفته اعمال می‌شود. برای شکستگی‌های حلقه قدامی بدون دررفتگی همی لگن، فقط به یک فیکساتور خارجی نیاز است، نه کشش اندام تحتانی.
سوزن زدن:
نقاط برجسته استخوانی مانند ستیغ خاصره و خار خاصره قدامی فوقانی را شناسایی کنید. سیم‌های کیرشنر از طریق پوست در امتداد دیواره خارجی خاصره قرار داده می‌شوند تا شیب ستیغ خاصره تعیین شود. پین‌های تثبیت‌کننده بین صفحات داخلی و خارجی خاصره قرار می‌گیرند. سه سیم ۳ میلی‌متری در یک ردیف موازی در امتداد هر ستیغ خاصره قرار داده می‌شوند. یک برش ۵ میلی‌متری در ۲ سانتی‌متر خلفی خار خاصره قدامی فوقانی ایجاد می‌شود. پین‌ها در وسط ستیغ خاصره به داخل حفره مدولاری وارد می‌شوند، با زاویه ۱۵ تا ۲۰ درجه نسبت به صفحه ساژیتال، به سمت داخل و پایین قرار می‌گیرند و تقریباً در عمق ۵ تا ۶ سانتی‌متر محکم می‌شوند.
زمان ارسال: ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۵
