فیکسور خارجی - عملیات اساسی

موقعیت سوزن نافذ هومر دیستال در رابطه با بسته عصبی عروقی بازوی فوقانی (بخش نشان داده شده در تصویر منطقه ایمنی برای نخ سوزن است.)

[نصب و تثبیت]
در بیشتر موارد ، کاهش شکستگی ، پین کردن و تثبیت به صورت متناوب انجام می شود و هنگامی که پین ​​های فولادی از پیش تعیین شده سوراخ شده اند ، تثبیت انجام می شود. شکستگی های پایدار با فشرده سازی ثابت هستند (اما نیروی فشرده سازی نباید خیلی زیاد باشد ، در غیر این صورت ناهنجاری زاویه ای رخ می دهد) ، شکستگی های کم نظیر در حالت خنثی ثابت می شوند و نقص استخوان در حالت حواس پرتی ثابت است.

مد تثبیت کلی باید به موضوعات زیر توجه کند: 1.
1. پایداری تثبیت را آزمایش کنید: روش مانور مفصل ، نقاشی طولی یا فشار جانبی به انتهای شکستگی است. انتهای شکستگی ثابت پایدار نباید فعالیت یا فقط مقدار کمی از فعالیت الاستیک داشته باشد. اگر ثبات کافی نباشد ، می توان اقدامات مناسبی را برای افزایش سفتی کلی انجام داد.
2. فاصله از فیکسچر خارجی استخوان به پوست: 2 ~ 3 سانتی متر برای اندام فوقانی ، 5 ~ 5 سانتی متر برای اندام تحتانی ، به منظور جلوگیری از فشرده سازی پوست و تسهیل تروما ، هنگامی که تورم جدی است یا تروما بزرگ است ، می توان در مرحله اولیه از راه دور باقی مانده است و پس از ترمیم و تورم ، فاصله می تواند کاهش یابد.
3. در صورت همراه با آسیب جدی بافت نرم ، می توان برخی از قسمت ها را اضافه کرد تا اندام آسیب دیده معلق یا سربار باشد ، تا تورم اندام را تسهیل کند و از آسیب فشار جلوگیری کند.
4. فیکسور خارجی استخوان کادر استخوان نباید بر تمرین عملکردی مفاصل تأثیر بگذارد ، اندام تحتانی باید به راحتی در زیر بار قدم بزند و اندام فوقانی باید برای فعالیت های روزانه و مراقبت از خود آسان باشد.
5. انتهای سوزن فولادی را می توان در حدود 1 سانتی متر در معرض کلیپ تثبیت سوزن فولادی قرار داد و دم بیش از حد طولانی سوزن باید قطع شود. انتهای سوزن با مهر و موم درپوش پلاستیکی یا نوار پیچیده شده ، به طوری که پوست را سوراخ نکنید یا پوست را برش دهید.

[مراحل انجام شده در موارد خاص]

برای بیماران مبتلا به جراحات متعدد ، به دلیل صدمات جدی یا صدمات تهدید کننده زندگی در هنگام احیا ، و همچنین در شرایط اضطراری مانند کمک های اولیه در این زمینه یا صدمات دسته ای ، سوزن را می توان ابتدا پیچیده و ایمن کرد و سپس دوباره تصحیح کرد ، تنظیم و در زمان مناسب تضمین شد.

[عوارض مشترک]

1. عفونت سوراخ دار ؛ وت
2. نکروز فشرده سازی پوست ؛ وت
3 آسیب عصبی عروقی
4. تاخیر در بهبودی یا عدم بهبود شکستگی.
5. پین های شکسته
6. شکستگی دستگاه پین
7. اختلال عملکرد مفصل

(IV) درمان بعد از عمل

درمان مناسب بعد از عمل مستقیماً بر اثر بخشی درمان تأثیر می گذارد ، در غیر این صورت ممکن است عوارضی مانند عفونت سوراخ سوراخ و عدم اتحاد شکستگی رخ دهد. بنابراین باید توجه کافی داشته باشد.

[درمان عمومی]

پس از عمل ، اندام آسیب دیده باید بالا برود و گردش خون و تورم اندام آسیب دیده مشاهده شود. هنگامی که پوست به دلیل موقعیت یا تورم اندام توسط اجزای فیکسور خارجی استخوان فشرده می شود ، باید به موقع انجام شود. پیچ های گشاد باید به موقع سفت شوند.

[جلوگیری و درمان عفونت]

برای تثبیت استخوان خارجی ، آنتی بیوتیک ها برای جلوگیری از عفونت سوراخ ها ضروری نیستند. با این حال ، شکستگی و زخم خود هنوز باید با آنتی بیوتیک ها در صورت لزوم درمان شود. برای شکستگی های باز ، حتی اگر زخم کاملاً از بین برود ، باید آنتی بیوتیک ها برای 3 تا 7 روز اعمال شود و شکستگی های آلوده باید برای مدت زمان طولانی تر آنتی بیوتیک داده شود.

[مراقبت از سوراخ]

کار بیشتر پس از تثبیت استخوان خارجی برای مراقبت به طور منظم از سوراخ های سوراخ مورد نیاز است. مراقبت نادرست از سوراخ سوراخ منجر به عفونت سوراخ می شود.
1. به طور کلی پانسمان در روز 3 روز بعد از عمل یک بار تغییر می کند و هر روز که از سوراخ سوراخ وجود دارد ، باید هر روز تغییر یابد.
2. 10 روز یا بیشتر ، پوست سوراخ شده با فیبر پیچیده شده است ، در حالی که پوست را تمیز و خشک نگه می دارد ، هر 1 ~ 2 روز در قطره های پوست سوراخ 75 ٪ الکل یا محلول فلوراید ید می تواند باشد.
3. هنگامی که تنش در پوست در سوراخ سوراخ وجود دارد ، باید سمت تنش به موقع برش داده شود تا تنش کاهش یابد.
4. هنگام تنظیم فیکسچر خارجی استخوان یا تغییر پیکربندی ، به عملکرد آسپتیک توجه کنید و پوست را در اطراف سوراخ سوراخ و سوزن فولادی به طور معمول ضد عفونی کنید.
5. در هنگام مراقبت از سوراخ ، از عفونت متقاطع خودداری کنید.
6. پس از بروز عفونت سوراخ سوراخ ، درمان صحیح جراحی باید به موقع انجام شود و اندام آسیب دیده برای استراحت باید افزایش یابد و باید ضد میکروبی مناسب اعمال شود.

[تمرین عملکردی]

ورزش عملکردی به موقع و صحیح نه تنها برای بازیابی عملکرد مفصل ، بلکه به بازسازی همودینامیک و تحریک استرس برای ارتقاء روند بهبودی شکستگی نیز کمک می کند. به طور کلی ، انقباض عضلات و فعالیت های مشترک می تواند ظرف 7 روز پس از عمل در رختخواب انجام شود. اندامهای فوقانی می توانند دست و نگه داشتن دست و حرکات خودمختار مچ دست و آرنج را انجام دهند و تمرینات چرخشی را می توان 1 هفته بعد آغاز کرد. اندام تحتانی می تواند تا حدی با کمک عصا پس از 1 هفته یا بعد از بهبود زخم ، تختخواب را ترک کند و سپس 3 هفته بعد به تدریج با تحمل وزن کامل شروع به راه رفتن کند. زمان و نحوه ورزش عملکردی از شخص به فرد دیگر متفاوت است ، عمدتاً بسته به شرایط محلی و سیستمیک. در فرایند ورزش ، اگر سوراخ سوراخ به نظر می رسد قرمز ، متورم ، دردناک و سایر تظاهرات التهابی باید فعالیت را متوقف کند ، اندام آسیب دیده را به استراحت در رختخواب بالا ببرید.

[حذف فیکسن استخوان خارجی]

هنگامی که شکستگی به معیارهای بالینی برای بهبود شکستگی رسیده است ، بریس تثبیت خارجی باید برداشته شود. هنگام از بین بردن براکت تثبیت استخوان خارجی ، قدرت بهبودی شکستگی باید به طور دقیق مشخص شود ، و تثبیت استخوان خارجی نباید بدون اطمینان از تعیین استحکام درمانی استخوان و عوارض آشکار از استخوان خارجی ، به ویژه در هنگام درمان شرایط مانند شکستگی قدیمی ، شکستگی کمیته و غیرقانونی استخوان برداشته شود.