برای خریدارانی که به دنبال حداقل سفارش (MOQ) پایین و تنوع محصول بالا هستند، تامینکنندگان چندتخصصی، سفارشیسازی حداقل سفارش (MOQ)، راهحلهای لجستیکی جامع و تدارکات چندبخشی را ارائه میدهند که با تجربه غنی در صنعت و خدمات و درک قوی از روندهای نوظهور محصول پشتیبانی میشوند.
آیا پیچهای استخوانی در بدن باقی میمانند؟
اینکه آیا پیچهای استخوانی باید برای مدت طولانی نگه داشته شوند یا خیر، به نوع ماده و شرایط فردی بستگی دارد:
پیچهای تیتانیومی را میتوان به طور دائم نگه داشت
آلیاژ تیتانیوم سازگاری بسیار خوبی با بدن انسان دارد، زنگ نمیزند و پس زده نمیشود و در صورت عدم وجود ناراحتی پس از بهبود شکستگی، میتواند برای همیشه حفظ شود. مواد آلیاژ تیتانیوم مدرن همچنین از معاینات MRI با قدرت میدان 1.5 تسلا و کمتر پشتیبانی میکنند.
مواردی که نیاز به باز کردن پیچ وجود دارد:
ناراحتی رخ میدهد: مانند درد، عفونت یا محدودیت عملکرد.
قسمتهای ویژه: مانند استخوان ران، مفصل تیبیفیبولار و سایر قسمتهایی که مستعد استرس هستند.
نیازهای شغلی: ورزشکاران باید از خطر شکستگیهای ناشی از فشار استخوان جلوگیری کنند.
آلرژی به فلز: تعداد بسیار کمی از افراد ممکن است دچار خارش پوست و سایر واکنشها شوند.
توصیههایی برای جمعیتهای خاص
کودکان: برای جلوگیری از جراحی ثانویه، میتوان پیچهای قابل جذب را در نظر گرفت.
بیماران مسن: معمولاً نیازی به برداشتن فیکساسیونهای داخلی عمیق (مانند پیچهای لگن) نیست.
آیا سوراخهای ایجاد شده در استخوانها بهبود مییابند؟
سوراخهایی که در استخوانها در اثر ضربه یا جراحی ایجاد میشوند (مانند شکستگیها، سوراخهای پیچهای تثبیت، نقصهای استخوانی و غیره) معمولاً میتوانند به تدریج بهبود یابند، اما میزان و سرعت بهبودی به اندازه، محل، سلامت فردی و روشهای درمانی بستگی دارد. استخوانها توانایی ترمیم خود را دارند و سوراخهای کوچک (مانند سوراخهای پیچ) را میتوان ظرف چند ماه تا یک سال پس از جراحی با بافت استخوانی جدید پر کرد. نقصهای بزرگتر ممکن است نیاز به پیوند استخوان یا ترمیم با کمک مواد بیولوژیکی داشته باشند.
اصول اساسی ترمیم استخوان
۱. مکانیسم بازسازی استخوان: استخوان از طریق تعادل پویای استئوبلاستها (که استخوان جدید تولید میکنند) و استئوکلاستها (که استخوان قدیمی را جذب میکنند) ترمیم میشود.
سوراخهای کوچک (با قطر کمتر از ۱ سانتیمتر): با خونرسانی کافی، بافت استخوانی جدید به تدریج پر میشود و در نهایت استخوانهای ترابکولار مشابه ساختار استخوان اطراف را تشکیل میدهد.
نقصهای بزرگتر (مثلاً پس از تروما یا برداشتن تومور): اگر نقص بیش از توانایی استخوان برای ترمیم خود باشد (معمولاً > 2 سانتیمتر)، بهبودی با پیوند استخوان، پر کردن با سیمان یا مواد زیستفعال مانند هیدروکسی آپاتیت تسریع میشود.
۲. اهمیت خونرسانی: التیام استخوان به خونرسانی موضعی متکی است، مناطقی که خونرسانی فراوان دارند (مانند انتهای استخوانهای بلند) سریعتر بهبود مییابند، در حالی که مناطقی که خونرسانی ضعیفی دارند (مانند گردن استخوان ران) ممکن است به آرامی یا حتی بدون بهبودی بهبود یابند.
زمان ارسال: 8 دسامبر 2025
