بنر

سیستم میخ قفل شونده هومروس - قفل چند بعدی

I.عوارض ناشی از قفل شدن میخ استخوان ران چیست؟

سیستم میخ قفل شونده هومروس - قفل چند بعدی کمی با سیستم میخ داخل استخوانی هومروس متفاوت است.

سیستم میخ داخل استخوانی متصل شونده هومروس شامل میخ متصل شونده هومروس، تیغه چرخشی هومروس، پیچ قفل کننده، میخ و کلاهک و کلاهک انتهایی طویل شده است. در حالی که سیستم میخ متصل شونده هومروس - قفل چند بعدی از سیستم میخ متصل شونده هومروس - قفل چند بعدی (انواع چپ و راست) تشکیل شده است،Φپیچ قفل چند بعدی ۴.۵Φپیچ قفل کننده ۳.۵، درپوش انتهایی و درپوش انتهایی طویل شده.

 

چه چیزی باعث این تفاوت بینسیستم میخ قفل کننده استخوان بازو - قفل چند بعدیوسیستم میخ داخل استخوانی قفل شونده استخوان بازو؟

    طراحی قفل چند بعدی می‌تواند محل شکستگی را در چندین جهت قفل کند، اثر تثبیت پایدارتر و قابل اعتمادتری را فراهم کند، حرکات ریز انتهای شکستگی را کاهش دهد و بهبود شکستگی را تسهیل کند. این روش برای شرایط شکستگی پیچیده مناسب‌تر است. سیستم میخ داخل استخوانی قفل شونده غیر چند بعدی استخوان ران برای شرایط شکستگی ساده مناسب‌تر است.

 

دوم.مزایای استفاده از میله گذاری داخل کانال نخاعی چیست؟

سیستم میخ قفل شونده هومروس - قفل چند بعدی یک اصطلاح پزشکی پیشرفته برای شکستگی‌های هومروس است. مزایای آن در جنبه‌های زیر منعکس شده است:

1)رزوه داخلی مخصوص پیچ برای بهبود پایداری.

2)پیچ کورتیکال دوتایی، پایداری شکستگی‌های عرضی و مایل کوتاه را افزایش می‌دهد.

3)از میخ کوتاه و میخ بلند تشکیل شده است و انواع مختلفی از پیچ‌ها برای حل شکستگی‌های ساده و پیچیده استخوان بازو و محور استخوان بازو وجود دارد. سازگار با شفت استخوان، طراحی دینامیکی قابل کنترل، حرکات ریز، باعث تقویت جوش خوردن می‌شود.

4)با اتخاذ تکنیک‌های کم‌تهاجمی، برش جراحی نسبتاً کوچک است و آسیب به بافت‌های نرم اطراف کاهش می‌یابد و خطر عفونت و عوارض بعد از عمل نیز کم می‌شود.

5)از پایداری محوری و چرخشی خوبی برخوردار است، می‌تواند بار فیزیولوژیکی زیادی را تحمل کند و برای فعالیت اولیه بیماران مفید است.

۱۷۴۷۶۳۸۹۴۷۱۲۷
۱۷۴۷۶۳۸۹۶۳۶۹۵
۱۷۴۷۶۳۹۰۱۵۱۱۰
۱۷۴۷۶۳۹۰۰۳۱۰

سوم.چه زمانی باید بعد از شکستگی استخوان بازو درمان را شروع کنم؟?

درمان جراحی:
1) میله گذاری داخل استخوانی: این روش درمانی ترجیحی برای شکستگی‌های تنه استخوان ران، به ویژه برای بیماران جوان و فعال است.

۲)تثبیت با پلاک: برای برخی از شکستگی‌های پیچیده یا بیمارانی که برای میخ‌گذاری داخل استخوانی مناسب نیستند، می‌توان از تثبیت با پلاک استفاده کرد.

۳)فیکساتور خارجی: عمدتاً برای شکستگی‌های باز، بیمارانی که آسیب‌های متعدد دارند یا کسانی که نیاز به فیکساسیون موقت دارند، استفاده می‌شود.

4)آرتروپلاستی: برای شکستگی‌های پروگزیمال فمور، به خصوص شکستگی‌های گردن فمور یا شکستگی‌های زیر کاپیتال در بیماران مسن، ممکن است آرتروپلاستی مفصل ران ضروری باشد.

 

درمان غیر جراحی:

۱)درمان با کشش: برای برخی از بیمارانی که برای جراحی مناسب نیستند، مانند سالمندان، افراد دارای وضعیت جسمانی نامناسب یا مبتلایان به بیماری‌های شدید داخلی، مناسب است.

2)تثبیت با گچ یا بریس: برای برخی از شکستگی‌های ساده و بدون جابجایی استخوان ران، می‌توان از تثبیت با گچ یا بریس استفاده کرد.


زمان ارسال: ژوئن-03-2025