آماده سازی و موقعیت قبل از عمل همانطور که قبلاً برای تثبیت قاب خارجی ترانسفورماتیک توضیح داده شده است.
تغییر شکل شکستگی داخل مفصلی و تثبیت：
کاهش برش محدود و تثبیت استفاده می شود. شکستگی سطح مفصلی تحتانی را می توان به طور مستقیم از طریق برش های کوچک پیش بینی شده و پیش بینی شده و برش جانبی کپسول مفصل در زیر منیسک مشاهده کرد.
کشش اندام آسیب دیده و استفاده از رباط ها برای صاف کردن قطعات بزرگ استخوان ، و فشرده سازی متوسط را می توان با کنجکاوی و چسباندن تنظیم مجدد کرد.
به بازگرداندن عرض فلات تیبیال توجه کنید و هنگامی که نقص استخوان در زیر سطح مفصل وجود دارد ، پیوند استخوان را انجام دهید تا از سطح مفصلی پس از کنجکاو برای تنظیم مجدد سطح مفصلی پشتیبانی کنید.
به ارتفاع سکوهای داخلی و جانبی توجه کنید ، به طوری که هیچ مرحله سطحی مفصلی وجود ندارد.
از تثبیت موقت با یک گیره تنظیم مجدد یا پین Kirschner برای حفظ تنظیم مجدد استفاده می شود.
قرار دادن پیچ های توخالی ، پیچ ها باید به موازات سطح مفصلی باشند و در استخوان زیر قشر قرار بگیرند تا قدرت تثبیت افزایش یابد. فلوروسکوپی اشعه ایکس حین عمل باید برای بررسی پیچ ها انجام شود و هرگز پیچ ها را به داخل مفصل سوق ندهید.
تغییر شکل شکستگی اپی فیز：
کشش طول و محور مکانیکی اندام آسیب دیده را بازیابی می کند.
برای اصلاح جابجایی چرخشی اندام آسیب دیده با لمس غده تیبیال و جهت گیری آن بین انگشتان اول و دوم ، مراقبت می شود.
قرار دادن حلقه پروگزیمال
طیف وسیعی از مناطق امن برای قرار دادن سیم تنش فلات تیبیال：
شریان پوپلیتئال ، ورید پوپلیتئال و عصب تیبیال خلفی به استخوان درشت نی را اجرا می کنند ، و عصب پروونئال متداول خلفی را به سمت سر فیبر اجرا می کند. بنابراین ، هر دو ورودی و خروج سوزن باید قدامی به فلات تیبیال انجام شود ، یعنی سوزن باید وارد سوزن فلزی قدامی تا مرز داخلی استخوان درشت نی و قدامی به مرز قدامی فیبر شود.
از طرف جانبی ، سوزن را می توان از لبه قدامی فیبر درج کرده و از طرف قبل از آن یا از طرف داخلی عبور داد. نقطه ورود داخلی معمولاً در لبه داخلی فلات تیبیال و قسمت قدامی آن قرار دارد تا از عبور سیم تنش از بافت عضلانی بیشتری جلوگیری شود.
در ادبیات گزارش شده است که نقطه ورود سیم تنش باید حداقل 14 میلی متر از سطح مفصل باشد تا از ورود سیم تنش به کپسول مفصل جلوگیری شود و باعث ایجاد آرتریت عفونی شود.
اولین سیم تنش را قرار دهید:
ممکن است از پین زیتون استفاده شود که از طریق پین ایمنی روی حلقه حلقه عبور می کند و سر زیتون را در قسمت بیرونی پین ایمنی قرار می دهد.
دستیار موقعیت نگهدارنده حلقه را به گونه ای حفظ می کند که موازی با سطح مفصلی باشد.
پین زیتون را از طریق بافت نرم و از طریق فلات تیبیال حفر کنید و از آن مراقبت کنید تا جهت آن را کنترل کنید تا اطمینان حاصل شود که نقاط ورودی و خروج در همان صفحه قرار دارند.
پس از خروج از پوست از طرف مقابل ، همچنان از سوزن خارج شوید تا سر زیتون با پین ایمنی تماس بگیرد.
اسلاید گیره سیم را روی طرف مقابل نصب کرده و پین زیتون را از طریق اسلاید گیره سیم عبور دهید.
مراقب باشید که فلات تیبیال را در مرکز قاب حلقه همیشه در طول کار نگه دارید.
از طریق راهنما ، یک سیم تنش دوم به صورت موازی ، همچنین از طرف مقابل اسلاید گیره سیم قرار می گیرد.
سیم تنش سوم را قرار دهید ، باید تا آنجا که ممکن است با مجموعه قبلی صلیب سیم تنش در بزرگترین زاویه قرار داشته باشد ، معمولاً دو مجموعه سیم فولادی می تواند زاویه ای از 50 درجه 70 درجه باشد.
پیش بارگذاری شده به سیم تنش: کاملاً تنش را محکم کنید ، نوک سیم تنش را از طریق سفت کننده عبور دهید ، دسته را فشرده کنید ، از پیش بار حداقل 1200N روی سیم تنش استفاده کنید و سپس قفل Handle را بمالید.
با استفاده از همان روش تثبیت خارجی در سراسر زانو همانطور که قبلاً توضیح داده شد ، حداقل دو پیچ Schanz را در استخوان درشت نی دیستال قرار دهید ، فیکسور خارجی تک مسلح را وصل کنید و آن را به فیکسچر خارجی محیط متصل کنید و تأیید کنید که متافیز و ساقه تیبیال در محور مکانیکی طبیعی و قبل از تکمیل تثبیت تثبیت شده است.
در صورت نیاز به ثبات بیشتر ، قاب حلقه می تواند با یک میله اتصال به بازوی تثبیت خارجی وصل شود.
بستن برش
برش جراحی لایه بسته به لایه است.
دستگاه سوزن با بسته بندی گاز الکل محافظت می شود.
مدیریت بعد از عمل
سندرم فاشیال و آسیب عصبی
در طی 48 ساعت پس از آسیب ، باید مراقب مشاهده و تعیین وجود سندرم محفظه فاش باشید.
اعصاب عروقی اندام آسیب دیده را با دقت رعایت کنید. اختلال در خون یا از دست دادن عصبی پیشرونده باید به عنوان یک وضعیت اضطراری به طور مناسب مدیریت شود.
توانبخشی عملکردی
در صورت عدم آسیب دیدگی در سایت یا عوارض دیگر ، تمرینات عملکردی را می توان در اولین روز بعد از عمل آغاز کرد. به عنوان مثال ، انقباض ایزومتریک چهار سر ران و حرکت منفعل زانو و حرکت فعال مچ پا.
هدف از فعالیت های اولیه فعال و غیرفعال ، بدست آوردن حداکثر دامنه حرکت مفصل زانو برای مدت زمان ممکن بعد از عمل ، یعنی به دست آوردن دامنه کامل حرکت مفصل زانو تا حد امکان در 4 ~ 6 هفته است. به طور کلی ، عمل جراحی قادر به دستیابی به هدف بازسازی پایداری زانو است و اجازه می دهد
فعالیت اگر تمرینات عملکردی به دلیل انتظار برای تورم فروکش شود ، این امر منجر به بهبود عملکردی نخواهد شد.
تحمل وزن: تحمل وزن اولیه به طور کلی مورد حمایت قرار نمی گیرد ، اما حداقل 10 تا 12 هفته یا بعد از آن برای شکستگی های درون مفصلی طراحی شده است.
بهبود زخم: در طی 2 هفته پس از عمل ، بهبود زخم را از نزدیک مشاهده کنید. اگر عفونت زخم یا تاخیر در بهبودی رخ دهد ، مداخله جراحی باید در اسرع وقت انجام شود.
زمان پست: 16-2024 اوت
