«۱۰٪ از شکستگی‌های مچ پا با آسیب سندسموز تیبیوفیبولار دیستال همراه هستند. مطالعات نشان داده‌اند که ۵۲٪ از پیچ‌های تیبیوفیبولار دیستال منجر به جااندازی ضعیف سندسموز می‌شوند. قرار دادن پیچ تیبیوفیبولار دیستال عمود بر سطح مفصل سندسموز برای جلوگیری از جااندازی نامناسب یاتروژنیک ضروری است. طبق دستورالعمل AO، توصیه می‌شود پیچ تیبیوفیبولار دیستال ۲ سانتی‌متر یا ۳.۵ سانتی‌متر بالاتر از سطح مفصلی دیستال تیبیا، با زاویه ۲۰ تا ۳۰ درجه نسبت به صفحه افقی، از فیبولا به تیبیا، در حالی که مچ پا در موقعیت خنثی قرار دارد، قرار داده شود.»
قرار دادن دستی پیچ‌های تیبیوفیبولار دیستال اغلب منجر به انحراف در نقطه ورود و جهت آن می‌شود و در حال حاضر، هیچ روش دقیقی برای تعیین جهت قرار دادن این پیچ‌ها وجود ندارد. برای پرداختن به این مشکل، محققان خارجی روش جدیدی را اتخاذ کرده‌اند - روش نیمساز زاویه.
با استفاده از داده‌های تصویربرداری از ۱۶ مفصل مچ پای طبیعی، ۱۶ مدل چاپ سه‌بعدی ایجاد شد. در فواصل ۲ سانتی‌متر و ۳.۵ سانتی‌متر بالاتر از سطح مفصلی تیبیا، دو سیم کیرشنر ۱.۶ میلی‌متری موازی با سطح مفصل، به ترتیب نزدیک به لبه‌های قدامی و خلفی تیبیا و فیبولا قرار داده شدند. زاویه بین دو سیم کیرشنر با استفاده از نقاله اندازه‌گیری شد و با استفاده از یک مته ۲.۷ میلی‌متری سوراخی در امتداد خط نیمساز زاویه ایجاد شد و سپس یک پیچ ۳.۵ میلی‌متری در آن قرار داده شد. پس از قرار دادن پیچ، پیچ در امتداد طول آن با استفاده از اره بریده شد تا رابطه بین جهت پیچ و محور مرکزی تیبیا و فیبولا ارزیابی شود.
آزمایش‌های نمونه نشان می‌دهد که بین محور مرکزی تیبیا و فیبولا و خط نیمساز زاویه، و همچنین بین محور مرکزی و جهت پیچ، تطابق خوبی وجود دارد.
از نظر تئوری، این روش می‌تواند پیچ را به طور مؤثر در امتداد محور مرکزی تیبیا و فیبولا قرار دهد. با این حال، در حین جراحی، قرار دادن سیم‌های کیرشنر نزدیک به لبه‌های قدامی و خلفی تیبیا و فیبولا خطر آسیب به رگ‌های خونی و اعصاب را به همراه دارد. علاوه بر این، این روش مشکل جااندازی نامناسب یاتروژنیک را حل نمی‌کند، زیرا تراز دیستال تیبیوفیبولار را نمی‌توان قبل از قرار دادن پیچ به طور کافی در حین عمل ارزیابی کرد.
زمان ارسال: ۳۰ ژوئیه ۲۰۲۴
