"10 ٪ از شکستگی های مچ پا با آسیب سینافیبولار دیستال همراه است. مطالعات نشان داده اند که 52 ٪ از پیچ های تیبوفیبولار دیستال منجر به کاهش ضعیف سندرموز می شوند. پیچ تیبیوفیبولار 2 سانتی متر یا 3.5 سانتی متر بالاتر از سطح مفصلی تیبیال دیستال ، در زاویه 20-30 درجه تا صفحه افقی ، از فیبر تا استخوان درشت نی ، با مچ پا در حالت خنثی. "
درج دستی پیچ های تیبوفیبولار دیستال اغلب منجر به انحراف در نقطه و جهت ورود می شود و در حال حاضر ، هیچ روش دقیقی برای تعیین جهت درج این پیچ ها وجود ندارد. برای پرداختن به این موضوع ، محققان خارجی روش جدیدی را اتخاذ کرده اند - روش دوقلو زاویه ای.
با استفاده از داده های تصویربرداری از 16 اتصالات مچ پا ، 16 مدل چاپی سه بعدی ایجاد شد. در مسافت 2 سانتی متر و 3.5 سانتی متر بالاتر از سطح مفصلی تیبیال ، دو سیم 1.6 میلی متر کیرسنر به موازات سطح مفصل به ترتیب نزدیک لبه های قدامی و خلفی استخوان درشت نی و فیبولا قرار گرفتند. زاویه بین دو سیم کیرچنر با استفاده از یک پیشرو اندازه گیری شد و از یک مته 2.7 میلی متری برای حفاری سوراخی در امتداد خط زاویه استفاده شد و به دنبال آن درج پیچ 3.5 میلی متر بود. پس از درج پیچ ، پیچ در طول طول آن با استفاده از SAW بریده شد تا رابطه بین جهت پیچ و محور مرکزی استخوان درشت نی و فیبر را ارزیابی کند.
آزمایش های نمونه نشان می دهد که بین محور مرکزی استخوان درشت نی و فیبر و خط دو زاویه و همچنین بین محور مرکزی و جهت پیچ ، قوام خوبی وجود دارد.
از لحاظ ظاهری ، این روش می تواند پیچ را در امتداد محور مرکزی استخوان درشت نی و فیبر قرار دهد. با این حال ، در حین عمل ، قرار دادن سیم های کیرچنر در نزدیکی لبه های قدامی و خلفی استخوان درشت نی و فیبر ، خطر آسیب رساندن به رگ های خونی و اعصاب را به همراه دارد. علاوه بر این ، این روش مسئله سوءاستفاده از reatrogenic را برطرف نمی کند ، زیرا تراز تیبوفیبولار دیستال نمی تواند به طور کافی قبل از قرار دادن پیچ در حین عمل ارزیابی شود.
زمان پست: ژوئیه 30-2024
