شکستگی مچ پا یکی از رایج ترین انواع شکستگی ها در عمل بالینی است. به جز برخی از صدمات چرخشی درجه I/II و صدمات آدم ربایی ، بیشتر شکستگی های مچ پا معمولاً شامل مالولوس جانبی است. شکستگی های Malleolus از نوع وبر A/B از نوع وبر به طور معمول منجر به پایدار سندرموز تبیوفیبولار دیستال می شود و می تواند با تجسم مستقیم از دیستال تا پروگزیمال به کاهش خوبی برسد. در مقابل ، شکستگی های مالئولوس جانبی از نوع C شامل ناپایداری در ماللوئول جانبی در سه محور به دلیل آسیب تیبوفیبولار دیستال ، که می تواند به شش نوع جابجایی منجر شود: کوتاه شدن/طول ، گسترده شدن/باریک شدن فضای تیبوفیبولار دیستال ، جابجایی قدامی/خلفی در صفحه بازتابی ، صفحه ساژونال ، عصای جانبی/جانبی. انواع صدمات.
مطالعات قبلی بیشماری نشان داده است که کوتاه شدن/طولانی شدن را می توان از طریق ارزیابی علامت DIME ، خط استنتون و زاویه شکاف تیبیال در میان دیگران ارزیابی کرد. جابجایی در هواپیماهای تاج و ساژیتال با استفاده از منظره های فلوروسکوپی فرونتال و جانبی می تواند به خوبی ارزیابی شود. با این حال ، جابجایی چرخشی چالش برانگیزترین برای ارزیابی حین عمل است.
دشواری در ارزیابی جابجایی چرخشی به ویژه در کاهش فیبول هنگام درج پیچ تیبیوفیبولار دیستال مشهود است. بیشتر ادبیات نشان می دهد که پس از درج پیچ تیبوفیبولار دیستال ، 25 ٪ -50 ٪ از کاهش ضعیف رخ می دهد ، و در نتیجه بدرفتاری و تثبیت ناهنجاری های فیبر وجود دارد. برخی از محققان با استفاده از ارزیابی های معمول CT در حین عمل پیشنهاد داده اند ، اما این امر می تواند برای اجرای در عمل چالش برانگیز باشد. برای پرداختن به این موضوع ، در سال 2019 ، تیم پروفسور ژانگ شیمین از بیمارستان یانگپو وابسته به دانشگاه تونگجی مقاله ای را در مجله بین المللی ارتوپدی *آسیب *منتشر کرد ، و تکنیکی را برای ارزیابی اینکه آیا چرخش ماللوئول جانبی با استفاده از اشعه ایکس داخلی اصلاح شده است. ادبیات اثربخشی بالینی قابل توجهی از این روش را گزارش می کند.
مبنای نظری این روش این است که در نمای فلوروسکوپی مچ پا ، قشر دیواره جانبی از فسیل ماللولار جانبی یک سایه شفاف ، عمودی ، متراکم ، موازی با قشر داخلی و جانبی از ماللوئول جانبی ، و واقع در وسط تا بیرونی یک سوم خطی که از خط میانی و جانبی استفاده می کند ، نشان می دهد.
تصویر نمای فلوروسکوپی مچ پا که رابطه موقعیتی بین قشر دیواره جانبی از فسیل ماللولار جانبی (B-Line) و قشر داخلی و جانبی ماللوئول جانبی (خطوط A و C) را نشان می دهد. به طور معمول ، خط B در خط یک سوم بیرونی بین خطوط A و C قرار دارد.
موقعیت طبیعی ماللوئول جانبی ، چرخش خارجی و چرخش داخلی می تواند ظاهر تصویربرداری مختلفی را در نمای فلوروسکوپی ایجاد کند:
- ماللوئول جانبی در یک موقعیت طبیعی چرخانده شده **: یک کانتور ماللوئول جانبی طبیعی با سایه قشر بر روی دیواره جانبی فسیل ماللولار جانبی ، که در خط یک سوم بیرونی قشر داخلی و جانبی مالولول جانبی قرار دارد.
-بوری تغییر شکل چرخش خارجی Malleolus **: کانتور Malleolus جانبی "برگ تیز" ظاهر می شود ، سایه قشر مغز بر روی فسیل ماللولار جانبی ناپدید می شود ، فضای دیستال تیبوفیبولار باریک می شود ، خط شنتون ناپیوسته و پراکنده می شود.
-براگم سازی چرخش داخلی Malleolus **: کانتور Malleolus جانبی "قاشق شکل" به نظر می رسد ، سایه قشر مغز بر روی فسیل ماللولار جانبی ناپدید می شود و فضای تیبوفیبولار دیستال گسترده می شود.
این تیم شامل 56 بیمار مبتلا به شکستگی ماللولار جانبی از نوع C همراه با آسیب های سندرموز تیبیوفیبولار دیستال و از روش ارزیابی فوق الذکر بود. بررسی مجدد CT بعد از عمل نشان داد که 44 بیمار کاهش آناتومیک و بدون ناهنجاری های چرخشی را به دست آوردند ، در حالی که 12 بیمار ناهنجاری چرخشی خفیف (کمتر از 5 درجه) را تجربه کردند ، با 7 مورد چرخش داخلی و 5 مورد چرخش خارجی. هیچ مورد از ناهنجاری های چرخش خارجی متوسط (5-10 درجه) یا شدید (بیشتر از 10 درجه) رخ نداد.
مطالعات قبلی نشان داده اند که ارزیابی کاهش شکستگی ماللولار جانبی می تواند بر اساس سه پارامتر اصلی وبر باشد: تعادل موازی بین سطوح مشترک تیبیال و تالار ، استمرار خط شنتون و علامت سکه.
کاهش ضعیف مالولوس جانبی یک مسئله بسیار شایع در عمل بالینی است. در حالی که توجه مناسبی به ترمیم طول توجه می شود ، باید از اهمیت مساوی در اصلاح چرخش قرار گیرد. به عنوان یک مفصل تحمل وزن ، هرگونه سوءاستفاده از مچ پا می تواند اثرات فاجعه آمیز بر عملکرد آن داشته باشد. اعتقاد بر این است که تکنیک فلوروسکوپی حین عمل که توسط استاد ژانگ شیمین ارائه شده است می تواند در دستیابی به کاهش دقیق شکستگی های ماللولار جانبی از نوع C کمک کند. این تکنیک به عنوان یک مرجع ارزشمند برای پزشکان خط مقدم عمل می کند.
زمان پست: مه -06-2024
