بنر

شکستگی پلاتوی تیبیا نوع II شاتزکر: «پنجره‌ای» یا «کتابی»؟

شکستگی‌های پلاتوی تیبیا از آسیب‌های بالینی شایع هستند و شکستگی‌های شاتزکر نوع II که با شکافت قشر خارجی همراه با فرورفتگی سطح مفصلی جانبی مشخص می‌شود، شایع‌ترین نوع آن است. برای بازیابی سطح مفصلی فرورفته و بازسازی راستای طبیعی مفصل زانو، معمولاً درمان جراحی توصیه می‌شود.

الف

رویکرد قدامی-جانبی به مفصل زانو شامل بلند کردن مستقیم سطح مفصلی جانبی در امتداد قشر مفصلی شکافته شده برای جابجایی سطح مفصلی فرورفته و انجام پیوند استخوان تحت دید مستقیم است، روشی که معمولاً در عمل بالینی به عنوان تکنیک "باز کردن کتاب" شناخته می‌شود. ایجاد یک پنجره در قشر جانبی و استفاده از یک بالابر از طریق پنجره برای جابجایی سطح مفصلی فرورفته، که به عنوان تکنیک "پنجره سازی" شناخته می‌شود، از نظر تئوری روشی با حداقل تهاجم است.

ب

هیچ نتیجه قطعی در مورد اینکه کدام یک از این دو روش برتر است، وجود ندارد. برای مقایسه اثربخشی بالینی این دو تکنیک، پزشکان بیمارستان ششم نینگبو یک مطالعه تطبیقی ​​انجام دادند.

ج

این مطالعه شامل ۱۵۸ بیمار بود که ۷۸ مورد از تکنیک پنجره‌ای و ۸۰ مورد از تکنیک باز کردن کتاب استفاده کردند. داده‌های پایه دو گروه هیچ تفاوت آماری معنی‌داری را نشان نداد:

د
ای

▲ شکل، موارد دو تکنیک کاهش سطح مفصلی را نشان می‌دهد: AD: تکنیک پنجره‌ای، EF: تکنیک باز کردن کتاب.
نتایج مطالعه نشان می‌دهد:

- هیچ تفاوت آماری معنی‌داری در زمان بین آسیب تا جراحی یا مدت زمان جراحی بین دو روش وجود نداشت.
- سی‌تی‌اسکن‌های بعد از عمل نشان داد که گروه پنجره‌ای ۵ مورد فشردگی سطح مفصلی بعد از عمل داشتند، در حالی که گروه باز کردن کتاب ۱۲ مورد داشت، که تفاوت آماری معنی‌داری است. این نشان می‌دهد که تکنیک پنجره‌ای، کاهش سطح مفصلی بهتری نسبت به تکنیک باز کردن کتاب ارائه می‌دهد. علاوه بر این، میزان بروز آرتریت تروماتیک شدید بعد از عمل در گروه باز کردن کتاب در مقایسه با گروه باز کردن کتاب بیشتر بود.
- هیچ تفاوت آماری معنی‌داری در نمرات عملکرد زانو پس از عمل یا نمرات VAS (مقیاس آنالوگ بصری) بین دو گروه وجود نداشت.

از لحاظ تئوری، تکنیک باز کردن کتاب امکان مشاهده مستقیم و کامل‌تری از سطح مفصلی را فراهم می‌کند، اما ممکن است منجر به باز شدن بیش از حد سطح مفصلی شود که در نتیجه نقاط مرجع کافی برای جااندازی و نقص در جااندازی بعدی سطح مفصلی ایجاد می‌شود.

در عمل بالینی، کدام روش را انتخاب می‌کنید؟


زمان ارسال: ۳۰ ژوئیه ۲۰۲۴