شکستگی‌های پلاتوی تیبیا آسیب‌های بالینی شایعی هستند که شکستگی‌های شاتزکر نوع II که با شکافتن قشر جانبی همراه با فرورفتگی سطح مفصلی جانبی مشخص می‌شود، شایع‌ترین آنهاست. برای بازیابی سطح مفصلی فرورفته و بازسازی تراز طبیعی مفصل زانو، معمولاً درمان جراحی توصیه می شود.
رویکرد قدامی جانبی به مفصل زانو شامل بلند کردن مستقیم سطح مفصلی جانبی در امتداد قشر شکافته برای تغییر موقعیت سطح مفصلی فرورفته و انجام پیوند استخوان تحت دید مستقیم است، روشی که معمولاً در عمل بالینی به نام تکنیک "باز کردن کتاب" شناخته می‌شود. ایجاد یک پنجره در قشر جانبی و استفاده از یک آسانسور از طریق پنجره برای تغییر موقعیت سطح مفصلی تحت فشار، که به عنوان تکنیک "پنجره" شناخته می شود، از نظر تئوری یک روش کم تهاجمی تر است.
هیچ نتیجه قطعی در مورد اینکه کدام یک از دو روش برتر است وجود ندارد. برای مقایسه اثربخشی بالینی این دو تکنیک، پزشکان از بیمارستان ششم نینگبو یک مطالعه مقایسه ای انجام دادند.
این مطالعه شامل 158 بیمار بود که 78 مورد از تکنیک پنجره و 80 مورد از تکنیک باز کردن کتاب استفاده کردند. داده های پایه دو گروه از نظر آماری تفاوت معنی داری نشان نداد:
▲ شکل موارد دو روش کاهش سطح مفصلی را نشان می دهد: AD: تکنیک پنجره، EF: تکنیک باز کردن کتاب.
نتایج مطالعه نشان می دهد:
- از نظر زمان آسیب تا جراحی یا مدت زمان جراحی بین دو روش تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت.
- سی تی اسکن بعد از عمل نشان داد که گروه پنجره 5 مورد فشرده سازی سطح مفصلی بعد از عمل داشتند، در حالی که گروه باز کردن کتاب دارای 12 مورد بود که از نظر آماری تفاوت معنی داری دارد. این نشان می دهد که تکنیک پنجره گذاری کاهش سطح مفصلی بهتری را نسبت به تکنیک باز کردن کتاب ارائه می دهد. علاوه بر این، بروز آرتریت تروماتیک شدید پس از جراحی در گروه باز کردن کتاب در مقایسه با گروه پنجره‌ای بیشتر بود.
- تفاوت آماری معنی داری در نمرات عملکرد زانو بعد از عمل یا نمرات VAS (مقیاس بینایی آنالوگ) بین دو گروه وجود نداشت.
از نظر تئوری، تکنیک باز کردن کتاب امکان تجسم مستقیم تری از سطح مفصلی را فراهم می کند، اما ممکن است منجر به باز شدن بیش از حد سطح مفصلی شود که در نتیجه نقاط مرجع کافی برای کاهش و نقص در کاهش بعدی سطح مفصلی ایجاد می شود.
در عمل بالینی، کدام روش را انتخاب می کنید؟
زمان ارسال: ژوئیه-30-2024
