شکستگی تنه استخوان تیبیا یک آسیب بالینی شایع است. تثبیت داخلی با میخ داخل استخوانی (Intramedullary nail) مزایای بیومکانیکی کم تهاجمی بودن و تثبیت محوری را دارد و آن را به یک راه حل استاندارد برای درمان جراحی تبدیل می‌کند. دو روش اصلی برای تثبیت میخ داخل استخوانی تیبیا وجود دارد: میخ گذاری بالای کشکک و زیر کشکک، و همچنین رویکرد پاراپاتلار که توسط برخی از محققان استفاده می‌شود.
برای شکستگی‌های یک سوم پروگزیمال تیبیا، از آنجایی که روش اینفرا پاتلار نیاز به خم شدن زانو دارد، به راحتی می‌توان در حین عمل، شکستگی را به سمت جلو زاویه‌دار کرد. بنابراین، معمولاً روش سوپراپاتلار برای درمان توصیه می‌شود.
▲تصویری که نحوه قرارگیری اندام آسیب‌دیده را از طریق رویکرد سوپراپاتلار نشان می‌دهد
با این حال، اگر موارد منعی برای رویکرد بالای کشکک زانو وجود داشته باشد، مانند زخم موضعی بافت نرم، باید از رویکرد زیر کشکک زانو استفاده شود. چگونگی جلوگیری از زاویه‌دار شدن انتهای شکستگی در حین جراحی، مشکلی است که باید با آن روبرو شد. برخی از محققان از صفحات فولادی با برش کوچک برای ثابت کردن موقت قشر قدامی یا از میخ‌های مسدودکننده برای اصلاح زاویه استفاده می‌کنند.
▲ تصویر استفاده از میخ‌های مسدودکننده برای اصلاح زاویه را نشان می‌دهد.
برای حل این مشکل، محققان خارجی یک تکنیک کم‌تهاجمی را اتخاذ کردند. این مقاله اخیراً در مجله "Ann R Coll Surg Engl" منتشر شده است:
دو پیچ چرمی ۳.۵ میلی‌متری را نزدیک به نوک انتهای شکسته انتخاب کنید، یک پیچ را به جلو و عقب در قطعات استخوان در دو انتهای شکستگی قرار دهید و بیش از ۲ سانتی‌متر از پوست خارج بگذارید:
برای حفظ جااندازی، فورسپس جااندازی را گیره کنید و سپس میخ داخل استخوانی را طبق روش‌های مرسوم وارد کنید. پس از قرار دادن میخ داخل استخوانی، پیچ را بردارید.
این روش فنی برای موارد خاصی که نمی‌توان از رویکردهای بالای کشکک یا کنار کشکک استفاده کرد، مناسب است و به طور معمول توصیه نمی‌شود. قرار دادن این پیچ ممکن است بر قرار دادن میخ اصلی تأثیر بگذارد، یا ممکن است خطر شکستن پیچ وجود داشته باشد. می‌توان از آن به عنوان مرجع در شرایط خاص استفاده کرد.
زمان ارسال: ۲۱ مه ۲۰۲۴
