شکستگی شافت تیبیال یک آسیب بالینی شایع است. تثبیت داخلی ناخن داخل عضلانی دارای مزایای بیومکانیکی تثبیت حداقل تهاجمی و محوری است و آن را به یک راه حل استاندارد برای درمان جراحی تبدیل می کند. دو روش اصلی ناخن برای رفع ناخن داخل عضلانی تیبیال وجود دارد: ناخن های SupraPatellar و Infrapatellar و همچنین رویکرد parapatellar که توسط برخی از محققان استفاده می شود.
برای شکستگی 1/3 پروگزیمال درشت نی ، از آنجا که رویکرد infrapatellar به خم شدن زانو نیاز دارد ، به راحتی می توان باعث شکستگی در طول عمل شد. بنابراین ، رویکرد suprapatellar معمولاً برای درمان توصیه می شود.
▲ تصویر نشان دادن قرار دادن اندام تحت تأثیر از طریق رویکرد suprapatellar
با این حال ، اگر موارد منع مصرف روش فوق العاده ای مانند زخم بافت نرم موضعی وجود داشته باشد ، باید از رویکرد Infrapatellar استفاده شود. نحوه جلوگیری از زاویه انتهای شکستگی در حین عمل ، مشکلی است که باید با آن روبرو شود. برخی از محققان برای رفع موقت قشر قدامی از صفحات فولادی کوچک استفاده می کنند یا از ناخن های مسدود کننده برای اصلاح زاویه استفاده می کنند.
▲ تصویر استفاده از ناخن های مسدود کننده برای اصلاح زاویه را نشان می دهد.
برای حل این مشکل ، محققان خارجی یک تکنیک با حداقل تهاجمی را اتخاذ کردند. این مقاله به تازگی در مجله "Ann R Coll Surg Engl" منتشر شده است:
دو پیچ چرمی 3.5 میلی متری ، نزدیک به نوک انتهای شکسته را انتخاب کنید ، یک پیچ را به جلو و عقب در قطعات استخوان در هر دو انتهای شکستگی قرار دهید و بیش از 2 سانتی متر را در خارج از پوست بگذارید:
برای حفظ کاهش ، فورسپس کاهش را گیره کرده و سپس ناخن داخل بدن را طبق رویه های معمولی وارد کنید. پس از درج ناخن داخل عضلانی ، پیچ را بردارید.
این روش فنی برای موارد خاصی مناسب است که از رویکردهای suprapatellar یا parapatellar استفاده نمی شود و به طور معمول توصیه نمی شود. قرارگیری این پیچ ممکن است بر قرار دادن ناخن اصلی تأثیر بگذارد ، یا ممکن است خطر شکستگی پیچ وجود داشته باشد. می توان از آن به عنوان مرجع در شرایط خاص استفاده کرد.
زمان پست: مه 21-2024
