شکستگی بنت 1.4 درصد از شکستگی های دست را تشکیل می دهد. برخلاف شکستگی های معمولی پایه استخوان های متاکارپ، جابجایی شکستگی بنت کاملاً منحصر به فرد است. قطعه سطح مفصلی پروگزیمال به دلیل کشش رباط متاکارپ مایل در موقعیت آناتومیک اولیه خود حفظ می شود، در حالی که قطعه دیستال به دلیل کشش تاندون های abductor pollicis longus و adductor pollicis تاندون ها به صورت پشتی دررفته و به سمت سوپین می رود.
برای شکستگی‌های جابجا شده بنت، معمولاً برای جلوگیری از اختلال در تراز مفصل کارپومتاکارپال و عملکرد انگشت شست، درمان جراحی توصیه می‌شود. از نظر روش های درمان جراحی، سیستم های تثبیت صفحه و پیچ و همچنین تثبیت داخلی سیم Kirschner به طور گسترده در عمل بالینی استفاده می شود. محققان بیمارستان سوم هبی یک تکنیک نوار کششی سیم کیرشنر را پیشنهاد کرده‌اند که شامل یک برش کوچک با حداقل تهاجم برای رفع شکستگی‌های بنت است که به نتایج خوبی می‌رسد.
مرحله 1: یک برش 1.3 سانتی متری در سمت شعاعی مفصل کارپومتاکارپ ایجاد کنید، لایه به لایه تشریح کنید تا ناحیه نمایان شود، ابدکتور پولیسیس لانگوس به سمت اولنار جمع شده و سمت پشتی مفصل کارپومتاکارپ در معرض دید قرار گیرد.
مرحله 2: برای کاهش شکستگی، کشش دستی را اعمال کنید و انگشت شست را پرون کنید. یک سیم کیرشنر 1 میلی متری را از طریق انتهای شکستگی دیستال، در فاصله 1-1.5 سانتی متری از مفصل کارپومتاکارپ، وارد کنید تا قطعه استخوان پروگزیمال را ثابت کند. بعد از اینکه سیم کیرشنر به قطعه استخوان نفوذ کرد، آن را 1 سانتی متر به جلو ادامه دهید.
مرحله 3: یک سیم بردارید و آن را به شکل هشت حلقه در اطراف دو سر سیم کیرشنر حلقه کنید، سپس آن را در جای خود محکم کنید.
تکنیک باند کششی سیم کرشنر در بسیاری از شکستگی ها استفاده شده است، اما برای شکستگی های بنت، برش کوچک اغلب باعث دید ضعیف می شود و این روش را چالش برانگیز می کند. علاوه بر این، اگر شکستگی خرد شده باشد، ممکن است یک سیم کیرشنر به طور موثر قطعه استخوان پروگزیمال را تثبیت نکند. عملی بودن بالینی آن ممکن است محدود باشد. علاوه بر روش تثبیت نوار کششی فوق الذکر، تثبیت سیم کیرشنر همراه با تکنیک نوار کششی نیز وجود دارد که در مقالات نیز گزارش شده است.
زمان ارسال: سپتامبر 24-2024
