شکستگی بنت 1.4 ٪ از شکستگی های دست را تشکیل می دهد. بر خلاف شکستگی های معمولی پایه استخوان های متاکارپال ، جابجایی شکستگی بنت کاملاً بی نظیر است. قطعه سطح مفصلی پروگزیمال به دلیل کشش رباط متاکارپال مورب ، در حالی که قطعه دیستال ، به دلیل کشش آدم ربایی Pollicis longus و تاندون های adductor pollicis ، در موقعیت آناتومیکی اصلی آن حفظ می شود ، در موقعیت آناتومیکی اصلی آن حفظ می شود.
برای شکستگی های آواره بنت ، معمولاً برای جلوگیری از اختلال در تراز مفصل کارپومتاکارپال و عملکرد انگشت شست ، درمان جراحی توصیه می شود. از نظر روشهای درمانی جراحی ، سیستم های تثبیت صفحه و پیچ و همچنین تثبیت داخلی سیم کیرچنر به طور گسترده در عمل بالینی مورد استفاده قرار می گیرد. محققان بیمارستان سوم هبی یک تکنیک باند تنش سیم Kirschner را پیشنهاد کرده اند که شامل یک برش کوچک با حداقل تهاجمی برای رفع شکستگی های بنت است و به نتایج خوبی می رسد.
مرحله 1: برش 1.3 سانتی متر در سمت شعاعی مفصل Carpometacarpal ایجاد کنید ، لایه را به صورت لایه ای جدا کنید تا منطقه را در معرض دید قرار دهید ، آدم ربایی Pollicis longus را به سمت سمت اولنار جمع کنید و قسمت پشتی مفصل کارپومتاکارپال را در معرض دید خود قرار دهید.
مرحله 2: برای کاهش شکستگی ، کشش دستی را اعمال کرده و انگشت شست را تلفظ کنید. برای رفع قطعه استخوان پروگزیمال ، یک سیم Kirschner 1 میلی متر را از طریق انتهای شکستگی دیستال ، 1-1.5 سانتی متر از مفصل Carpometacarpal قرار دهید. بعد از اینکه سیم کیرچنر به قطعه استخوان نفوذ کرد ، پیشرفت آن را با 1 سانتی متر ادامه دهید.
مرحله 3: یک سیم را بگیرید و آن را در یک الگوی شکل هشت در اطراف هر دو انتهای سیم کیرشنر حلقه کنید ، سپس آن را در جای خود ایمن کنید.
تکنیک باند تنش سیم Kirschner در بسیاری از شکستگی ها اعمال شده است ، اما برای شکستگی های بنت ، برش کوچک اغلب منجر به دید ضعیف می شود و این روش را به چالش می کشد. علاوه بر این ، اگر شکستگی به هم ریخته شود ، یک سیم کیرچنر منفرد ممکن است به طور مؤثر قطعه استخوان پروگزیمال را تثبیت نکند. عملی بالینی آن ممکن است محدود باشد. علاوه بر روش تثبیت باند تنش فوق الذکر ، یک تثبیت سیم Kirschner نیز با یک تکنیک باند تنش وجود دارد که در ادبیات نیز گزارش شده است.
زمان پست: سپتامبر 24-2024
