شکستگی‌های برجستگی بزرگ استخوان بازو از آسیب‌های شایع شانه در عمل بالینی هستند و اغلب با دررفتگی مفصل شانه همراه می‌باشند. برای شکستگی‌های خرد شده و جابجا شده برجستگی بزرگ استخوان بازو، درمان جراحی برای بازگرداندن آناتومی استخوانی طبیعی قسمت پروگزیمال استخوان بازو و بازسازی بازوی اهرمی شانه، اساس بهبود عملکرد شانه است. روش‌های بالینی رایج شامل استفاده از صفحات آناتومیکی برجستگی بزرگ استخوان بازو، صفحات آناتومیکی پروگزیمال استخوان بازو (PHILOS)، تثبیت پیچی یا تثبیت با بخیه لنگری با باند کششی است.
در درمان تثبیت داخلی شکستگی، استفاده انعطاف‌پذیر از صفحات آناتومیکی که در ابتدا برای یک نوع شکستگی طراحی شده‌اند، در سایر محل‌های شکستگی کاملاً رایج است. به عنوان مثال می‌توان به استفاده از صفحه LISS معکوس دیستال فمور برای درمان شکستگی‌های پروگزیمال فمور و صفحات متاکارپال برای تثبیت شکستگی‌های سر رادیوس یا فلات تیبیا اشاره کرد. برای شکستگی‌های توبروزیته بزرگ استخوان بازو، پزشکان بیمارستان مردمی لیشویی (ششمین بیمارستان وابسته به دانشگاه پزشکی ونژو) مزایای منحصر به فرد صفحه آناتومیکی پاشنه را از نظر انعطاف‌پذیری و پایداری تثبیت در نظر گرفتند و آن را در پروگزیمال استخوان بازو با نتایج مؤثر گزارش شده، به کار بردند.
تصویر، صفحات آناتومیک پاشنه با اندازه‌های مختلف را نشان می‌دهد. این صفحات انعطاف‌پذیری بالا و انعطاف‌پذیری قوی دارند و به آنها اجازه می‌دهد تا با پیچ به طور ایمن به سطح استخوان متصل شوند.
تصویر نمونه موردی:
در این مقاله، نویسنده اثربخشی صفحات آناتومیک پاشنه را با تثبیت PHILOS مقایسه کرد و نشان داد که صفحه آناتومیک پاشنه در بازیابی عملکرد مفصل شانه، طول برش جراحی و میزان خونریزی جراحی مزایایی دارد. استفاده از صفحات آناتومیک طراحی شده برای یک نوع شکستگی برای درمان شکستگی در نقاط دیگر، در واقع، یک نقطه مبهم در عمل بالینی است. در صورت بروز عوارض، مناسب بودن انتخاب تثبیت داخلی ممکن است مورد سوال قرار گیرد، همانطور که در استفاده گسترده اما کوتاه مدت از صفحات LISS معکوس برای شکستگی‌های پروگزیمال فمور مشاهده شد که منجر به تعداد قابل توجهی از شکست‌های تثبیت و اختلافات مرتبط شد. بنابراین، روش تثبیت داخلی معرفی شده در این مقاله برای ارجاع پزشکان بالینی در نظر گرفته شده است و توصیه نمی‌شود.
زمان ارسال: ۲۶ آگوست ۲۰۲۴
