46 ٪ از شکستگی های مچ پا چرخشی با شکستگی های ماللولار خلفی همراه است. رویکرد خلفی برای تجسم مستقیم و تثبیت ماللوئول خلفی یک تکنیک جراحی متداول است که مزایای بیومکانیکی بهتری را در مقایسه با کاهش بسته و تثبیت پیچ آنتروپوستر ارائه می دهد. با این حال ، برای قطعات شکستگی ماللولار خلفی بزرگتر یا شکستگی های ماللولار خلفی که شامل کولیکولوس خلفی مالولولوس داخلی است ، رویکرد خلفی نمای جراحی بهتری را فراهم می کند.
برای مقایسه دامنه قرار گرفتن در معرض ماللوئول خلفی ، تنش روی بسته عصبی عروقی و فاصله بین برش و بسته نرم افزاری عصبی عروقی در سه روش مختلف خلفی ، محققان یک مطالعه کادوریک را انجام دادند. نتایج اخیراً در مجله FAS منتشر شده است. یافته ها به شرح زیر خلاصه می شود:
در حال حاضر ، سه روش اصلی پوستر برای قرار گرفتن در معرض مالولوس خلفی وجود دارد:
1. رویکرد پوستر داخلی (MEPM): این رویکرد بین لبه خلفی مالولوس داخلی و تاندون خلفی تیبیالیس وارد می شود (شکل 1 تاندون خلفی تیبیالیس را نشان می دهد).
2. رویکرد اصلاح شده posteromedial (MOPM): این رویکرد بین تاندون خلفی تیبیالیس و تاندون Flexor Digitorum Longus وارد می شود (شکل 1 تاندون خلفی تیبیالیس را نشان می دهد ، و شکل 2 تاندون Digitorum digitorum flexor را نشان می دهد).
3. رویکرد posteromedial (PM): این رویکرد بین لبه داخلی تاندون آشیل و تاندون Flexor Hallucis Longus وارد می شود (شکل 3 تاندون آشیل را نشان می دهد ، و شکل 4 تاندون Flexor Hallucis Longus را نشان می دهد).
با توجه به تنش در بسته نرم افزاری عصبی عروقی ، رویکرد PM در مقایسه با رویکردهای MEPM و MOPM دارای تنش کمتری در 6.18N است که نشان دهنده احتمال کمتری از آسیب کشش حین عمل به بسته عصبی عروقی است.
از نظر دامنه قرار گرفتن در معرض مالولوس خلفی ، رویکرد PM همچنین قرار گرفتن در معرض بیشتری را ارائه می دهد و این امکان را برای 71 ٪ دید ماللوئول خلفی فراهم می کند. در مقایسه ، رویکردهای MEPM و MOPM به ترتیب 48.5 ٪ و 57 ٪ قرار گرفتن در معرض مالولوس خلفی را فراهم می کند.
● نمودار دامنه قرار گرفتن در معرض مالولوس خلفی را برای سه رویکرد نشان می دهد. AB نشان دهنده دامنه کلی مالولوس خلفی ، CD دامنه در معرض آن است و CD/AB نسبت قرار گرفتن در معرض است. از بالا به پایین ، قرار گرفتن در معرض MEPM ، MOPM و PM نشان داده شده است. بدیهی است که رویکرد PM بیشترین دامنه قرار گرفتن در معرض را دارد.
با توجه به فاصله بین برش و بسته نرم افزاری عصبی عروقی ، رویکرد PM نیز بیشترین فاصله را دارد و اندازه گیری 25.5 میلی متر است. این بیشتر از 17.25 میلی متر MEPM و 7.5 میلی متر MOPM است. این نشان می دهد که رویکرد PM کمترین احتمال آسیب بسته عصبی عروقی را در حین عمل جراحی دارد.
● نمودار فاصله بین برش و بسته نرم افزاری عصبی عروقی را برای سه رویکرد نشان می دهد. از چپ به راست ، مسافت برای رویکردهای MEPM ، MOPM و PM به تصویر کشیده شده است. بدیهی است که رویکرد PM بیشترین فاصله را از بسته عصبی عروقی دارد.
زمان پست: مه -31-2024
