۴۶٪ از شکستگی‌های چرخشی مچ پا با شکستگی‌های خلفی قوزک پا همراه هستند. رویکرد خلفی-جانبی برای مشاهده مستقیم و تثبیت قوزک خلفی، یک تکنیک جراحی رایج است که در مقایسه با جااندازی بسته و تثبیت پیچ قدامی-خلفی، مزایای بیومکانیکی بهتری ارائه می‌دهد. با این حال، برای قطعات شکستگی قوزک خلفی بزرگتر یا شکستگی‌های قوزک خلفی که شامل کولیکولوس خلفی قوزک داخلی می‌شوند، رویکرد خلفی-داخلی نمای جراحی بهتری را فراهم می‌کند.
برای مقایسه محدوده قرارگیری قوزک خلفی، کشش روی دسته عصبی-عروقی و فاصله بین برش و دسته عصبی-عروقی در سه رویکرد مختلف خلفی-داخلی، محققان یک مطالعه روی جسد انجام دادند. نتایج اخیراً در مجله FAS منتشر شده است. یافته‌ها به شرح زیر خلاصه می‌شوند:
در حال حاضر، سه رویکرد اصلی خلفی-داخلی برای نمایان کردن قوزک خلفی وجود دارد:
۱. رویکرد داخلی-خلفی-داخلی (mePM): این رویکرد از بین لبه خلفی قوزک داخلی و تاندون تیبیالیس خلفی وارد می‌شود (شکل ۱ تاندون تیبیالیس خلفی را نشان می‌دهد).
۲. رویکرد خلفی-داخلی اصلاح‌شده (moPM): این رویکرد بین تاندون تیبیالیس خلفی و تاندون خم‌کننده بلند انگشتان وارد می‌شود (شکل ۱ تاندون تیبیالیس خلفی و شکل ۲ تاندون خم‌کننده بلند انگشتان را نشان می‌دهد).
۳. رویکرد خلفی-داخلی (PM): این رویکرد بین لبه داخلی تاندون آشیل و تاندون خم‌کننده بلند شست پا (شکل ۳ تاندون آشیل و شکل ۴ تاندون خم‌کننده بلند شست پا را نشان می‌دهد) وارد می‌شود.
در مورد تنش روی دسته عصبی-عروقی، رویکرد PM در مقایسه با رویکردهای mePM و moPM تنش کمتری در حدود ۶.۱۸ نیوتن دارد که نشان‌دهنده احتمال کمتر آسیب کششی حین عمل به دسته عصبی-عروقی است.
از نظر محدوده نوردهی قوزک خلفی، رویکرد PM نوردهی بیشتری را ارائه می‌دهد و امکان مشاهده ۷۱٪ قوزک خلفی را فراهم می‌کند. در مقایسه، رویکردهای mePM و moPM به ترتیب امکان نوردهی ۴۸.۵٪ و ۵۷٪ قوزک خلفی را فراهم می‌کنند.
● نمودار، محدوده نوردهی قوزک خلفی را برای سه رویکرد نشان می‌دهد. AB نشان‌دهنده محدوده کلی قوزک خلفی، CD نشان‌دهنده محدوده نوردهی و CD/AB نسبت نوردهی است. از بالا به پایین، محدوده‌های نوردهی برای mePM، moPM و PM نشان داده شده است. بدیهی است که رویکرد PM بیشترین محدوده نوردهی را دارد.
در مورد فاصله بین برش و دسته عصبی-عروقی، روش PM نیز بیشترین فاصله را دارد که 25.5 میلی‌متر است. این فاصله از فاصله 17.25 میلی‌متری mePM و 7.5 میلی‌متری moPM بیشتر است. این نشان می‌دهد که روش PM کمترین احتمال آسیب به دسته عصبی-عروقی را در حین جراحی دارد.
● نمودار، فواصل بین برش و دسته عصبی-عروقی را برای سه رویکرد نشان می‌دهد. از چپ به راست، فواصل رویکردهای mePM، moPM و PM ترسیم شده‌اند. بدیهی است که رویکرد PM بیشترین فاصله را از دسته عصبی-عروقی دارد.
زمان ارسال: ۳۱ مه ۲۰۲۴
