میله گذاری داخل استخوانی، استاندارد طلایی برای درمان جراحی شکستگیهای دیافیز استخوانهای لولهای بلند در اندام تحتانی است. این روش مزایایی مانند حداقل ترومای جراحی و مقاومت بیومکانیکی بالا را ارائه میدهد که باعث میشود بیشتر در شکستگیهای تنه استخوان تیبیا، فمور و هومروس استفاده شود. از نظر بالینی، انتخاب قطر میله داخل استخوانی اغلب به نفع ضخیمترین میله ممکن است که بتوان آن را با ریمینگ متوسط وارد کرد تا پایداری بیشتری تضمین شود. با این حال، اینکه آیا ضخامت میله داخل استخوانی مستقیماً بر پیشآگهی شکستگی تأثیر میگذارد یا خیر، هنوز قطعی نیست.
در مقاله قبلی، ما در مورد مطالعهای که تأثیر قطر میخ داخل استخوانی را بر بهبود استخوان در بیماران بالای ۵۰ سال مبتلا به شکستگی اینترتروکانتریک بررسی میکرد، بحث کردیم. نتایج نشان داد که هیچ تفاوت آماری در میزان بهبود شکستگی و میزان عمل مجدد بین گروه ۱۰ میلیمتری و گروه با میخهای ضخیمتر از ۱۰ میلیمتر وجود ندارد.
مقالهای که در سال ۲۰۲۲ توسط محققانی از استان تایوان منتشر شد نیز به نتیجه مشابهی رسید:
مطالعهای شامل ۲۵۷ بیمار که با میخهای داخل استخوانی با قطر ۱۰، ۱۱، ۱۲ و ۱۳ میلیمتر فیکس شده بودند، بیماران را بر اساس قطر میخ به چهار گروه تقسیم کرد. مشخص شد که هیچ تفاوت آماری در میزان بهبودی شکستگی بین چهار گروه وجود ندارد.
بنابراین، آیا این مورد در مورد شکستگیهای سادهی تنه استخوان تیبیا نیز صدق میکند؟
در یک مطالعهی مورد-شاهدی آیندهنگر شامل ۶۰ بیمار، محققان ۶۰ بیمار را به طور مساوی به دو گروه ۳۰ نفره تقسیم کردند. گروه A با میخهای داخل استخوانی نازک (۹ میلیمتر برای زنان و ۱۰ میلیمتر برای مردان) تثبیت شد، در حالی که گروه B با میخهای داخل استخوانی ضخیم (۱۱ میلیمتر برای زنان و ۱۲ میلیمتر برای مردان) تثبیت شد:
نتایج نشان داد که هیچ تفاوت معنیداری در نتایج بالینی یا تصویربرداری بین میخهای داخل استخوانی نازک و ضخیم وجود ندارد. علاوه بر این، میخهای داخل استخوانی نازک با زمان جراحی و فلوروسکوپی کوتاهتر مرتبط بودند. صرف نظر از اینکه از میخ با قطر ضخیم یا نازک استفاده شده باشد، قبل از قرار دادن میخ، ریمینگ متوسط انجام شد. نویسندگان پیشنهاد میکنند که برای شکستگیهای ساده تنه استخوان تیبیا، میتوان از میخهای داخل استخوانی با قطر نازک برای تثبیت استفاده کرد.
زمان ارسال: ۱۷ ژوئن ۲۰۲۴