دررفتگی مفصل آکرومیوکلاویکولار چیست؟

دررفتگی مفصل آکرومیوکلاویکولار چیست؟

دررفتگی مفصل آکرومیوکلاویکولار به نوعی آسیب شانه اشاره دارد که در آن رباط آکرومیوکلاویکولار آسیب دیده و منجر به دررفتگی ترقوه می‌شود. این دررفتگی مفصل آکرومیوکلاویکولار ناشی از نیروی خارجی اعمال شده به انتهای آکرومیون است که باعث می‌شود کتف به جلو یا پایین (یا عقب) حرکت کند. در ادامه، با انواع و درمان‌های دررفتگی مفصل آکرومیوکلاویکولار آشنا خواهیم شد.

دررفتگی (یا جدایی، آسیب) مفصل آکرومیوکلاویکولار در افرادی که در ورزش و کارهای بدنی مشغول هستند، شایع‌تر است. دررفتگی مفصل آکرومیوکلاویکولار، جدایی ترقوه از کتف است و یکی از ویژگی‌های رایج این آسیب، افتادنی است که در آن بالاترین نقطه شانه به زمین برخورد می‌کند یا ضربه مستقیم به بالاترین نقطه شانه وارد می‌شود. دررفتگی مفصل آکرومیوکلاویکولار اغلب در بازیکنان فوتبال و دوچرخه‌سواران یا موتورسواران پس از زمین خوردن رخ می‌دهد.

انواع دررفتگی مفصل آکرومیوکلاویکولار

درجه دو (درجه): مفصل آکرومیوکلاویکولار کمی جابجا شده و رباط آکرومیوکلاویکولار ممکن است کشیده یا تا حدی پاره شود؛ این شایع‌ترین نوع آسیب مفصل آکرومیوکلاویکولار است.

درجه II (درجه): دررفتگی جزئی مفصل آکرومیوکلاویکولار، جابجایی ممکن است در معاینه مشخص نباشد. پارگی کامل رباط آکرومیوکلاویکولار، بدون پارگی رباط قدامی ترقوه

درجه III (درجه): جداشدگی کامل مفصل آکرومیوکلاویکولار همراه با پارگی کامل رباط آکرومیوکلاویکولار، رباط روستروکلاویکولار و کپسول آکرومیوکلاویکولار. از آنجایی که هیچ رباطی برای حمایت یا کشیدن وجود ندارد، مفصل شانه به دلیل وزن بازو دچار افتادگی می‌شود، بنابراین ترقوه برجسته و رو به بالا به نظر می‌رسد و یک برآمدگی در شانه دیده می‌شود.

شدت دررفتگی مفصل آکرومیوکلاویکولار را نیز می‌توان به شش نوع طبقه‌بندی کرد که انواع I-III شایع‌ترین و انواع IV-VI نادر هستند. به دلیل آسیب شدید به رباط‌هایی که از ناحیه آکرومیوکلاویکولار پشتیبانی می‌کنند، تمام آسیب‌های نوع III-VI نیاز به درمان جراحی دارند.

دررفتگی آکرومیوکلاویکولار چگونه درمان می‌شود؟

برای بیماران مبتلا به دررفتگی مفصل آکرومیوکلاویکولار، درمان مناسب بر اساس شرایط انتخاب می‌شود. برای بیماران مبتلا به بیماری خفیف، درمان محافظه‌کارانه امکان‌پذیر است. به طور خاص، برای دررفتگی نوع اول مفصل آکرومیوکلاویکولار، استراحت و معلق کردن با یک حوله مثلثی به مدت ۱ تا ۲ هفته کافی است؛ برای دررفتگی نوع دوم، می‌توان از یک تسمه پشتی برای بی‌حرکت کردن استفاده کرد. درمان محافظه‌کارانه مانند تثبیت و ترمز تسمه شانه و آرنج؛ بیماران با شرایط جدی‌تر، یعنی بیماران مبتلا به آسیب نوع سوم، به دلیل پارگی کپسول مفصلی و رباط آکرومیوکلاویکولار و رباط روسترال کلاویکولار که باعث می‌شود مفصل آکرومیوکلاویکولار کاملاً ناپایدار شود، نیاز به در نظر گرفتن درمان جراحی دارند.

درمان جراحی را می‌توان به چهار دسته تقسیم کرد: (1) تثبیت داخلی مفصل آکرومیوکلاویکولار؛ (5) تثبیت قفل قدامی با بازسازی رباط؛ (3) برداشتن ترقوه دیستال؛ و (4) جابجایی عضلات قدرتی.