برای دررفتگی‌های عادتی شانه، مانند عقب رفتن مکرر شانه، درمان جراحی مناسب است. مهمترین نکته در تقویت کپسول مفصلی ساعد، جلوگیری از فعالیت‌های بیش از حد چرخش خارجی و دور کردن شانه از بدن و تثبیت مفصل برای جلوگیری از دررفتگی بیشتر نهفته است.
۱- تنظیم مجدد دستی
دررفتگی باید در اسرع وقت پس از دررفتگی، جااندازی شود و بیهوشی مناسب (بی‌حسی شبکه بازویی یا بیهوشی عمومی) باید انتخاب شود تا عضلات شل شوند و جااندازی بدون درد انجام شود. افراد مسن یا افرادی که عضلات ضعیفی دارند نیز می‌توانند تحت مسکن (مانند 75 تا 100 میلی‌گرم دولکولاکس) این عمل را انجام دهند. دررفتگی‌های معمولی را می‌توان بدون بیهوشی انجام داد. تکنیک جااندازی باید ملایم باشد و تکنیک‌های خشن برای جلوگیری از آسیب‌های اضافی مانند شکستگی یا آسیب به اعصاب ممنوع است.
۲. جااندازی جراحی
چند مورد از دررفتگی‌های شانه وجود دارد که نیاز به جراحی برای تغییر موقعیت دارند. موارد کاربرد آنها عبارتند از: دررفتگی قدامی شانه همراه با لغزش خلفی سر بلند تاندون عضله دوسر. موارد کاربرد آنها عبارتند از: دررفتگی قدامی شانه همراه با لغزش خلفی سر بلند تاندون عضله دوسر.
۳. درمان دررفتگی قدیمی شانه
اگر مفصل شانه بیش از سه هفته پس از دررفتگی جابجا نشده باشد، دررفتگی قدیمی در نظر گرفته می‌شود. حفره مفصل با بافت اسکار پر شده است، چسبندگی با بافت‌های اطراف وجود دارد، عضلات اطراف کوچک شده‌اند و در موارد شکستگی‌های ترکیبی، پوسته‌های استخوانی تشکیل می‌شوند یا بهبودی تغییر شکل می‌یابد، همه این تغییرات پاتولوژیک مانع از جابجایی مجدد مفصل می‌شوند.سر استخوان بازو.
درمان دررفتگی‌های قدیمی شانه: اگر دررفتگی در عرض سه ماه اتفاق افتاده باشد، بیمار جوان و قوی باشد، مفصل دررفته هنوز دامنه حرکتی مشخصی داشته باشد و در عکس رادیولوژی پوکی استخوان و استخوان‌سازی داخل مفصلی یا خارج مفصلی وجود نداشته باشد، می‌توان جابجایی دستی را امتحان کرد. قبل از جا انداختن، اگر زمان دررفتگی کوتاه و فعالیت مفصل سبک باشد، می‌توان استخوان زند زیرین آسیب‌دیده را به مدت ۱ تا ۲ هفته تحت کشش قرار داد. جا انداختن باید تحت بیهوشی عمومی انجام شود و به دنبال آن ماساژ شانه و فعالیت‌های تکان دادن ملایم برای آزاد کردن چسبندگی‌ها و تسکین انقباض درد عضلانی و سپس جا انداختن خشک انجام شود. عمل جا انداختن با کشش و ماساژ یا رکاب پا انجام می‌شود و درمان پس از جا انداختن مشابه دررفتگی تازه است.
۴. درمان دررفتگی قدامی همیشگی مفصل شانه
دررفتگی قدامی عادتی مفصل شانه بیشتر در بزرگسالان جوان دیده می‌شود. عموماً اعتقاد بر این است که این آسیب پس از اولین دررفتگی تروماتیک ایجاد می‌شود و اگرچه دوباره جا انداخته می‌شود، اما به طور مؤثر ثابت و استراحت داده نمی‌شود. مفصل به دلیل تغییرات پاتولوژیک مانند پارگی یا کندگی کپسول مفصلی و آسیب به غضروف گلنوئید لابروم و حاشیه موسمی بدون ترمیم خوب، شل می‌شود و شکستگی فرورفتگی سر استخوان بازو در قسمت خلفی جانبی به صورت مساوی درمی‌آید. متعاقباً، دررفتگی ممکن است تحت نیروهای خارجی خفیف یا در حین حرکات خاصی مانند دور شدن و چرخش خارجی و باز شدن خلفی شانه به طور مکرر رخ دهد.اندام فوقانیتشخیص دررفتگی عادتی شانه نسبتاً آسان است. در طول معاینه با اشعه ایکس، علاوه بر گرفتن عکس‌های ساده قدامی-خلفی از شانه، باید از قسمت بالایی بازو در حالت چرخش داخلی ۶۰-۷۰ درجه، عکس‌برداری با اشعه ایکس قدامی-خلفی انجام شود که می‌تواند نقص سر استخوان بازو در قسمت خلفی را به وضوح نشان دهد.
برای دررفتگی‌های مکرر شانه، در صورت مکرر بودن دررفتگی، درمان جراحی توصیه می‌شود. هدف، افزایش باز شدن قدامی کپسول مفصلی، جلوگیری از فعالیت‌های بیش از حد چرخش خارجی و دور کردن مفصل و تثبیت مفصل برای جلوگیری از دررفتگی بیشتر است. روش‌های جراحی زیادی وجود دارد که رایج‌ترین آنها روش پوتی-پلات و روش مگنوسون هستند.
زمان ارسال: ۵ فوریه ۲۰۲۳
