شکل مینیسک
منیسک داخلی و خارجی.
فاصله بین دو انتهای منیسک داخلی زیاد است و شکل "C" را نشان می دهد و لبه به منیسک داخلی متصل است.مفصل کپسول و لایه عمیق رباط جانبی داخلی.
منیسک جانبی به شکل "O" است.تاندون پوپلیتئوس منیسک را از کپسول مفصلی در قسمت میانی و خلفی 1/3 جدا می کند و یک شکاف ایجاد می کند.منیسک جانبی از رباط جانبی جانبی جدا می شود.
اندیکاسیون جراحی کلاسیک برایبخیه منیسکپارگی طولی در ناحیه قرمز است.با بهبود تجهیزات و تکنولوژی، اکثر آسیب های منیسک را می توان بخیه زد، اما سن بیمار، روند بیماری و خط نیروی اندام تحتانی نیز باید در نظر گرفته شود.، آسیب ترکیبی و بسیاری از موقعیت های دیگر، هدف نهایی از بخیه امید به بهبود آسیب منیسک است، نه بخیه برای بخیه!
روش های بخیه مینیسک به طور عمده به سه دسته بیرون به داخل، داخل به بیرون و همه داخل تقسیم می شوند.بسته به روش بخیه زدن، ابزار بخیه مربوطه وجود خواهد داشت.ساده ترین سوزن های سوراخ کمری یا سوزن های معمولی وجود دارد و همچنین دستگاه های مخصوص بخیه منیسک و دستگاه های بخیه منیسک وجود دارد.
روش خارج از داخل را می توان با سوزن پانکچر کمری گیج 18 یا سوزن تزریق معمولی اریب دار گیج 12 سوراخ کرد.این ساده و راحت است.هر بیمارستانی آن را دارد.البته سوزن های سوراخ دار مخصوصی نیز وجود دارد.- Ⅱ و 0/2 حالت عشق.روش خارج به داخل زمان‌بر است و نمی‌تواند خروجی سوزن منیسک را در مفصل کنترل کند.برای شاخ قدامی و بدن منیسک مناسب است، اما برای شاخ خلفی مناسب نیست.
مهم نیست که چگونه سرنخ ها را نخ کنید، نتیجه نهایی رویکرد خارج به داخل این است که بخیه ای را که از بیرون وارد شده و از طریق پارگی منیسک وارد شده است به سمت خارج بدن و در جای خود گره خورده است تا بخیه ترمیم کامل شود.
روش درون به بیرون بهتر و مخالف روش بیرون به درون است.سوزن و سرب از داخل مفصل به بیرون مفصل عبور داده می شود و همچنین با گره در خارج از مفصل ثابت می شود.می تواند محل وارد کردن سوزن منیسک را در مفصل کنترل کند و بخیه مرتب تر و قابل اعتمادتر است..با این حال، روش داخل به بیرون نیاز به ابزارهای جراحی خاصی دارد و برش های اضافی برای محافظت از رگ های خونی و اعصاب با بافل های قوس هنگام بخیه زدن شاخ خلفی مورد نیاز است.
روش های تمام داخل شامل فناوری منگنه، فناوری قلاب بخیه، فناوری فورسپس بخیه، فناوری لنگر و فناوری تونل ترانس استخوانی است.همچنین برای آسیب های شاخ قدامی مناسب است، بنابراین بیش از پیش مورد احترام پزشکان است، اما بخیه کامل داخل مفصلی به ابزارهای جراحی تخصصی نیاز دارد.
1. تکنیک استپلر رایج ترین روش تمام مفصلی است که استفاده می شود.بسیاری از شرکت ها مانند Smith nephew، Mitek، Linvatec، Arthrex، Zimmer و ... منگنه های مخصوص به خود را تولید می کنند که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند.پزشکان معمولاً آنها را با توجه به علایق و آشنایی خود برای انتخاب استفاده می کنند، در آینده، منگنه های منیسک جدیدتر و انسانی تر در تعداد زیادی ظاهر خواهند شد.
2. فن آوری فورسپس بخیه از فناوری آرتروسکوپی شانه مشتق شده است.بسیاری از پزشکان احساس می کنند که فورسپس بخیه روتاتور کاف راحت و سریع استفاده می شود و به بخیه آسیب های منیسک منتقل می شود.در حال حاضر بیشتر تصفیه شده و تخصصی وجود داردبخیه های منیسکدر فروشگاه.انبردست برای فروش.از آنجایی که فن آوری بخیه عمل را ساده می کند و زمان عمل را بسیار کوتاه می کند، به ویژه برای آسیب ریشه خلفی منیسک که بخیه زدن آن دشوار است، مناسب است.
3. تکنولوژی لنگر واقعی باید به نسل اول اشاره کندترمیم اشباع منیسککه جزء اصلی است که مخصوص بخیه منیسک طراحی شده است.این محصول دیگر موجود نیست.
امروزه فناوری لنگر به طور کلی به استفاده از لنگرهای واقعی اشاره دارد.انگلسون و همکاراناولین بار در سال 2007 گزارش شد که روش ترمیم لنگر بخیه برای درمان آسیب ریشه خلفی منیسک داخلی استفاده شده است.لنگرها در ناحیه چاپ شده وارد شده و بخیه می شوند.ترمیم انکر بخیه باید روش خوبی باشد، اما چه آسیب ریشه خلفی ریشه نیمه قمری داخلی یا جانبی، انکر بخیه باید دارای مشکلات زیادی مانند عدم برخورد مناسب، مشکل در قرارگیری و عدم توانایی در پیچیدن انکر به صورت عمود بر روی باشد. سطح استخوان، تا زمانی که یک تغییر انقلابی در ساخت لنگر یا گزینه های دسترسی بهتر جراحی ایجاد نشود، تبدیل شدن به یک روش ساده، راحت، قابل اعتماد و رایج دشوار است.
4. تکنیک ترانس استخوانی یکی از روش های کل بخیه داخل مفصلی است.راوستول در سال 2006 برای اولین بار از این روش برای بخیه زدن آسیب ریشه خلفی منیسک داخلی استفاده کرد و بعداً برای آسیب ریشه خلفی منیسک جانبی و پارگی و پارگی بدن منیسک رادیال در ناحیه تاندون منیسک - پوپلیتئوس و غیره استفاده شد. روش ترانس بخیه استخوانی به این صورت است که ابتدا غضروف را در محل درج پس از تایید آسیب تحت آرتروسکوپی خراش داده و از بینایی تیبیال ACL یا دید مخصوص برای هدف گیری و سوراخ کردن تونل استفاده می کند.می توان از کانال تک استخوانی یا دو استخوانی و کانال تک استخوانی استفاده کرد.روش تونل استخوان بزرگتر است و عملیات ساده است، اما قسمت جلویی آن باید با دکمه ثابت شود.روش تونل دو استخوانی نیاز به حفاری یک تونل استخوانی دیگر دارد که برای مبتدیان آسان نیست.قسمت جلویی را می توان مستقیماً روی سطح استخوان گره زد و هزینه آن کم است.
زمان ارسال: سپتامبر 23-2022
