1. موارد مصرف
۱). شکستگی‌های شدید خرد شده جابجایی واضحی دارند و سطح مفصلی انتهای دیستال رادیوس تخریب شده است.
۲). جااندازی دستی ناموفق بوده یا فیکسچر خارجی نتوانسته جااندازی را حفظ کند.
۳). شکستگی‌های قدیمی.
۴). جوش نخوردن یا بدجوش خوردن شکستگی. وجود استخوان در داخل و خارج از کشور
۲. موارد منع مصرف
بیماران مسن که برای جراحی مناسب نیستند.
۳. تکنیک جراحی تثبیت خارجی
۱. فیکساتور خارجی متقاطع مفصلی برای تثبیت شکستگی‌های انتهایی رادیوس
موقعیت و آمادگی قبل از عمل:
· بی‌حسی شبکه بازویی
· وضعیت خوابیده به پشت با اندام آسیب‌دیده صاف روی براکت شفاف کنار تخت
· یک شریان‌بند را روی یک سوم بالای بازو ببندید
· نظارت بر دیدگاه
تکنیک جراحی
قرار دادن پیچ متاکارپال:
پیچ اول در پایه استخوان متاکارپ دوم قرار دارد. یک برش پوستی بین تاندون اکستانسور انگشت اشاره و عضله بین استخوانی پشتی استخوان اول ایجاد می‌شود. بافت نرم به آرامی با پنس جراحی جدا می‌شود. غلاف از بافت نرم محافظت می‌کند و یک پیچ شانز ۳ میلی‌متری وارد می‌شود. پیچ‌ها
جهت پیچ ۴۵ درجه نسبت به صفحه کف دست است، یا می‌تواند موازی با صفحه کف دست باشد.
از راهنما برای انتخاب موقعیت پیچ دوم استفاده کنید. یک پیچ ۳ میلی‌متری دوم در متاکارپ دوم فرو رفت.
قطر پین تثبیت متاکارپال نباید از 3 میلی‌متر بیشتر باشد. پین تثبیت در 1/3 پروگزیمال قرار دارد. برای بیماران مبتلا به پوکی استخوان، پروگزیمال‌ترین پیچ می‌تواند به سه لایه قشر (استخوان متاکارپال دوم و نیمه قشر استخوان متاکارپال سوم) نفوذ کند. به این ترتیب، بازوی تثبیت‌کننده بلند پیچ و گشتاور تثبیت‌کننده بزرگ، پایداری پین تثبیت‌کننده را افزایش می‌دهد.
قرار دادن پیچ‌های شعاعی:
یک برش پوستی روی لبه جانبی استخوان رادیوس، بین عضله براکیورادیالیس و عضله اکستانسور کارپی رادیالیس، ۳ سانتی‌متر بالاتر از انتهای پروگزیمال خط شکستگی و حدود ۱۰ سانتی‌متر پروگزیمال به مفصل مچ دست ایجاد کنید و با استفاده از یک هموستات، بافت زیر جلدی را به طور مستقیم از سطح استخوان جدا کنید. دقت شود که شاخه‌های سطحی عصب رادیال که در این ناحیه امتداد دارند، محافظت شوند.
در همان صفحه‌ای که پیچ‌های متاکارپال قرار دارند، دو پیچ شانز ۳ میلی‌متری تحت هدایت راهنمای بافت نرم محافظ غلاف قرار داده شدند.
جااندازی و تثبیت شکستگی:
جااندازی با کشش دستی و فلوروسکوپی با دستگاه سی آرم برای بررسی جااندازی شکستگی.
تثبیت خارجی در سراسر مفصل مچ دست، بازیابی کامل زاویه شیب کف دست را دشوار می‌کند، بنابراین می‌توان آن را با پین‌های کاپاندجی ترکیب کرد تا به جااندازی و تثبیت کمک کند.
برای بیمارانی که شکستگی‌های استیلوئید رادیوس دارند، می‌توان از تثبیت سیم کیرشنر استیلوئید رادیوس استفاده کرد.
·.در حالی که جااندازی را حفظ می‌کنید، فیکساتور خارجی را وصل کنید و مرکز چرخش فیکساتور خارجی را روی همان محور مرکز چرخش مفصل مچ قرار دهید.
فلوروسکوپی قدامی-خلفی و جانبی، بررسی کنید که آیا طول رادیوس، زاویه شیب کف دست و زاویه انحراف اولنار بازیابی شده‌اند یا خیر، و زاویه تثبیت را تنظیم کنید تا جااندازی شکستگی رضایت‌بخش باشد.
·. به کشش ملی فیکساتور خارجی توجه کنید، که باعث شکستگی‌های ایاتروژنیک در پیچ‌های متاکارپ می‌شود.
شکستگی دیستال رادیوس همراه با جداشدگی مفصل رادیواولنار دیستال (DRUJ):
· اکثر DRUJ ها را می‌توان پس از جا انداختن انتهای دیستال رادیوس، خود به خود جا انداخت.
اگر پس از جا انداختن دیستال رادیوس، مفصل فک پایین (DRUJ) هنوز جدا باشد، از جا انداختن فشاری دستی استفاده کنید و از میله جانبی براکت خارجی برای تثبیت استفاده کنید.
یا از سیم‌های K برای نفوذ به DRUJ در موقعیت خنثی یا کمی سوپینیشن استفاده کنید.
شکستگی استخوان رادیوس دیستال همراه با شکستگی استیلوئید اولنار: پایداری مفصل ران (DRUJ) را در چرخش به داخل، چرخش به داخل و چرخش به خارج ساعد بررسی کنید. در صورت وجود ناپایداری، می‌توان از تثبیت کمکی با سیم‌های کیرشنر، ترمیم رباط TFCC یا اصول باند کششی برای تثبیت زائده استیلوئید اولنار استفاده کرد.
از کشیدن بیش از حد خودداری کنید:
· بررسی کنید که آیا انگشتان بیمار می‌توانند حرکات خم شدن و باز شدن کامل را بدون تنش آشکار انجام دهند؛ فضای مفصلی رادیولونیت و فضای مفصلی میدکارپال را با هم مقایسه کنید.
بررسی کنید که آیا پوست محل قرارگیری ناخن خیلی سفت است یا خیر. اگر خیلی سفت است، برای جلوگیری از عفونت، برش مناسبی ایجاد کنید.
بیماران را تشویق کنید که انگشتان خود را زودتر حرکت دهند، به خصوص خم کردن و باز کردن مفاصل متاکارپوفالانژیال انگشتان، خم کردن و باز کردن انگشت شست و دور کردن آن از بدن.
۲. تثبیت شکستگی‌های انتهای دیستال رادیوس با یک فیکساتور خارجی که از مفصل عبور نمی‌کند:
موقعیت و آمادگی قبل از عمل: مانند قبل.
تکنیک‌های جراحی:
نواحی ایمن برای قرار دادن سیم K در سمت پشتی انتهای تحتانی رادیوس عبارتند از: در دو طرف برجستگی لیستر، در دو طرف تاندون عضله بازکننده بلند شست پا، و بین تاندون عضله بازکننده انگشت کوچک و تاندون عضله بازکننده انگشت کوچک.
به همین ترتیب، دو پیچ شانز در شفت شعاعی قرار داده شده و با یک میله اتصال متصل شدند.
از طریق ناحیه ایمنی، دو پیچ شانز، یکی از سمت رادیال و یکی از سمت پشتی، با زاویه ۶۰ تا ۹۰ درجه نسبت به یکدیگر، در قطعه شکستگی دیستال رادیوس قرار داده شدند. پیچ باید قشر مقابل را نگه دارد و باید توجه داشت که نوک پیچ قرار داده شده در سمت رادیال نمی‌تواند از بریدگی سیگموئید عبور کرده و وارد مفصل رادیواولنار دیستال شود.
پیچ شانز را با یک رابط منحنی در انتهای رادیوس متصل کنید.
از یک میله رابط میانی برای اتصال دو قطعه شکسته استفاده کنید و مراقب باشید که سه نظام را موقتاً قفل نکنید. با کمک رابط میانی، قطعه دیستال جا انداخته می‌شود.
پس از تنظیم مجدد، سه نظام را روی میله اتصال قفل کنید تا مرحله نهایی تکمیل شودتثبیت
تفاوت بین فیکساتور خارجی بدون مفصل و فیکساتور خارجی متقاطع:
از آنجا که می‌توان چندین پیچ شانز را برای تکمیل جااندازی و تثبیت قطعات استخوان قرار داد، اندیکاسیون‌های جراحی برای تثبیت‌کننده‌های خارجی غیرمفصلی گسترده‌تر از تثبیت‌کننده‌های خارجی متقاطع است. علاوه بر شکستگی‌های خارج مفصلی، می‌توان از آنها برای شکستگی‌های دوم تا سوم نیز استفاده کرد. شکستگی جزئی داخل مفصلی.
فیکساتور خارجی متقاطع، مفصل مچ دست را ثابت می‌کند و امکان تمرین عملکردی زودهنگام را فراهم نمی‌کند، در حالی که فیکساتور خارجی غیرمتقاطع، امکان تمرین عملکردی زودهنگام مفصل مچ دست را پس از عمل فراهم می‌کند.
زمان ارسال: ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۳
