در حال حاضر برای تثبیت داخلی شکستگی های شعاع دیستال ، سیستم های صفحه قفل آناتومیکی مختلفی وجود دارد که در کلینیک استفاده می شود. این تثبیت های داخلی راه حل بهتری برای برخی از انواع شکستگی پیچیده فراهم می کند ، و از بعضی جهات نشانه های جراحی را برای شکستگی های شعاع دیستال ناپایدار ، به ویژه آنهایی که پوکی استخوان دارند ، گسترش می دهد. پروفسور مشتری از بیمارستان عمومی ماساچوست و دیگران مجموعه ای از مقالات را در JBJS در مورد یافته های خود در مورد قفل کردن صفحه قفل شکستگی شعاع دیستال و تکنیک های جراحی مرتبط منتشر کرده اند. این مقاله به رویکرد جراحی برای تثبیت شکستگی شعاع دیستال بر اساس تثبیت داخلی یک بلوک شکستگی خاص می پردازد.
تکنیک های جراحی
نظریه سه ستونی ، بر اساس خصوصیات بیومکانیکی و آناتومیکی شعاع اولنار دیستال ، پایه و اساس توسعه و کاربرد بالینی سیستم صفحه 2.4 میلی متر است. تقسیم سه ستون در شکل 1 نشان داده شده است.
شکل 1 نظریه سه ستونی شعاع اولنار دیستال.
ستون جانبی نیمه جانبی شعاع دیستال است ، از جمله فسیل ناوانها و غده شعاعی ، که از استخوان های کارپال در سمت شعاعی پشتیبانی می کند و منشأ برخی از رباط ها است که مچ دست را تثبیت می کند.
ستون میانی نیمه داخلی شعاع دیستال است و شامل فسیل لونات (همراه با لونات) و شکاف سیگموئید (همراه با Ulna دیستال) در سطح مفصلی است. به طور معمول بارگذاری می شود ، بار از فسیل Lunate از طریق Fossa Lunate به شعاع منتقل می شود. ستون جانبی اولنار ، که شامل Ulna دیستال ، فیبروکارتیل مثلثی و مفصل تحت النر-شعاعی تحتانی است ، بارهای زیادی را از استخوان های کارپال اولنار و همچنین از مفصل تحت رادیو اولنار قرار می دهد و اثر ثبات دارد.
این روش تحت بیهوشی پلکسوس براکیال انجام می شود و تصویربرداری اشعه ایکس C-Arm در حین عمل ضروری است. حداقل 30 دقیقه قبل از شروع عمل از آنتی بیوتیک های داخل وریدی تجویز شد و از یک تورنیکت پنوماتیک برای کاهش خونریزی استفاده شد.
تثبیت صفحه کف دست
برای بیشتر شکستگی ها ، از یک روش کف دست می توان برای تجسم بین فلکسور شعاعی شعاعی و شریان شعاعی استفاده کرد. پس از شناسایی و جمع آوری Flexor Carpi radialis longus ، سطح عمیق عضله ترس Pronator تجسم می شود و جداسازی شکل "L" برداشته می شود. در شکستگی های پیچیده تر ، ممکن است تاندون brachioradialis برای تسهیل کاهش شکستگی آزاد شود.
یک پین Kirschner در مفصل شعاعی کارپ قرار می گیرد که به تعریف محدودیت های دیستال ترین شعاع کمک می کند. اگر یک توده شکستگی کوچک در حاشیه مفصلی وجود داشته باشد ، می توان یک صفحه فولادی 2.4 میلی متری کف دست را بر روی حاشیه مفصلی دیستال شعاع برای تثبیت قرار داد. به عبارت دیگر ، یک توده شکستگی کوچک بر روی سطح مفصلی لونات را می توان با یک صفحه 2.4 میلی متر "L" یا "T" پشتیبانی کرد ، همانطور که در شکل 2 نشان داده شده است.
برای شکستگی های خارج از مفصلی جابجایی شده ، توجه به نکات زیر مفید است. اولا ، مهم است که به طور موقت شکستگی را مجدداً تنظیم کنید تا اطمینان حاصل شود که هیچ بافت نرم تعبیه شده در انتهای شکستگی وجود ندارد. ثانیا ، در بیماران بدون پوکی استخوان ، شکستگی را می توان با کمک یک بشقاب کاهش داد: ابتدا یک پیچ قفل در انتهای دیستال یک صفحه آناتومیکی کف دست قرار می گیرد ، که به بخش شکستگی دیستال جابجا شده ایمن می شود ، سپس قسمتهای شکستگی دیستال و پروگزیمال با کمک بشقاب بشقاب کاهش می یابد ، و در آخر ، پیچک های دیگر ، پیچ و خم های دیگر ، پیچ و خم های دیگر قرار می گیرند.
شکل 3 شکستگی خارج از مفصلی از شعاع دیستال جابجایی پشتی از طریق یک روش کف دست کاهش می یابد و ثابت می شود. شکل 3-A پس از اتمام قرار گرفتن در معرض از طریق فلکسور کارپال شعاعی و شریان شعاعی ، یک پین صاف کیرسنر در مفصل کارپال شعاعی قرار می گیرد. شکل 3-B دستکاری قشر متاکارپال جابجا شده برای تنظیم مجدد آن.
شکل 3-C و شکل 3-DA پین صاف Kirschner از ساقه شعاعی از طریق خط شکستگی قرار می گیرد تا به طور موقت انتهای شکستگی را برطرف کند.
شکل 3-E تجسم کافی از میدان عمل با استفاده از یک جمع کننده قبل از قرار دادن صفحه حاصل می شود. شکل 3-F ردیف دیستال پیچ های قفل در نزدیکی استخوان زیر پوستی در انتهای برابر دیستال قرار می گیرد.
شکل 3-G فلوروسکوپی اشعه ایکس باید برای تأیید موقعیت صفحه و پیچ های دیستال استفاده شود. شکل 3-H قسمت پروگزیمال صفحه در حالت ایده آل باید از دیافیز مقداری ترخیص (زاویه 10 درجه) داشته باشد تا صفحه بتواند به دیافیز ثابت شود تا بیشتر بلوک شکستگی دیستال تنظیم شود. شکل 3-من پیچ پروگزیمال را محکم می کنید تا تمایل به شکستگی دیستال را دوباره ایجاد کنید. قبل از اینکه پیچ به طور کامل محکم شود ، پین Kirschner را بردارید.
شکل 3-J و 3-K تصاویر رادیوگرافی حین عمل تأیید می کنند که سرانجام شکستگی به صورت آناتومیک مجدداً مورد استفاده قرار گرفت و پیچ های صفحه به طور رضایت بخش قرار گرفتند.
تثبیت صفحه پشتی روش جراحی برای افشای جنبه پشتی شعاع دیستال عمدتاً به نوع شکستگی بستگی دارد و در صورت شکستگی با دو یا چند قطعه شکستگی داخل مفصلی ، هدف از درمان عمدتاً برطرف کردن هم شعاع و هم در ستون های داخلی در همان زمان است. در حین عمل ، باند های پشتیبانی اکستنسور باید به دو روش اصلی برش داده شوند: به صورت طولی در محفظه های اکستانسور 2 و 3 ، با برش زیر فشار به محفظه اکستانسور 4 و جمع شدن تاندون مربوطه. یا برش باند پشتیبانی دوم بین محفظه های اکستنسور 4 و 5 برای افشای دو ستون به طور جداگانه (شکل 4).
شکستگی دستکاری شده و به طور موقت با یک پین کیرچنر غیرقابل تصرف ثابت می شود ، و تصاویر رادیوگرافی برای تعیین اینکه شکستگی به خوبی جابجا شده است ، گرفته می شود. در مرحله بعد ، قسمت اولنار پشتی (ستون میانی) شعاع با صفحه 2.4 میلی متر "L" یا "T" تثبیت می شود. صفحه اولنار پشتی برای اطمینان از تناسب محکم در قسمت اولنار پشتی شعاع دیستال شکل گرفته است. صفحات همچنین می توانند تا حد امکان به جنبه پشتی لانه دیستال نزدیک شوند ، زیرا شیارهای مربوطه در قسمت زیرین هر صفحه اجازه می دهند که صفحات خم شوند و بدون آسیب رساندن به نخ های موجود در سوراخ های پیچ شکل بگیرند (شکل 5).
تثبیت صفحه ستون شعاعی نسبتاً ساده است ، زیرا سطح استخوان بین محفظه های اکستانسور اول و دوم نسبتاً مسطح است و می تواند در این موقعیت با یک صفحه به درستی شکل ثابت باشد. اگر پین Kirschner در قسمت دیستال شدید غده شعاعی قرار بگیرد ، انتهای دیستال صفحه ستون شعاعی دارای شیار است که مطابق با پین Kirschner است که در موقعیت صفحه تداخل ندارد و شکستگی را در جای خود حفظ می کند (شکل 6).
شکل 4 قرار گرفتن در معرض سطح پشتی شعاع دیستال. باند پشتیبانی از 3 محفظه Interosseous اکستنسور باز شده و تاندون Longus Hallucis Longus جمع می شود.
شکل 5 برای تثبیت جنبه پشتی سطح مفصلی Lunate ، صفحه پشتی "T" یا "L" معمولاً شکل می گیرد (شکل 5-A و شکل 5-B). هنگامی که صفحه پشتی روی سطح مفصلی Lunate ایمن شود ، صفحه ستون شعاعی ایمن می شود (شکل 5-C از طریق 5-F). این دو صفحه در زاویه 70 درجه به یکدیگر قرار می گیرند تا پایداری تثبیت داخلی بهبود یابد.
شکل 6 صفحه ستون شعاعی به درستی شکل گرفته و در ستون شعاعی قرار می گیرد و با اشاره به شکاف در انتهای صفحه ، که به صفحه اجازه می دهد تا از تثبیت موقت پین کیرشنر بدون دخالت در موقعیت صفحه جلوگیری کند.
مفاهیم مهم
نشانه های مربوط به تثبیت صفحه متاکارپال
شکستگی های داخل مفصلی متاکارپال جابجا شده (شکستگی های بارتون)
شکستگی های خارج از مفصلی (شکستگی های Colles و Smith). تثبیت پایدار با صفحات پیچ حتی در حضور پوکی استخوان قابل دستیابی است.
شکستگی های مفصلی مفصلی Lunate Metacarpal جابجا شده
نشانه های مربوط به تثبیت صفحه پشتی
با آسیب دیدگی رباط بین داخل
شکستگی سطح مفصل پشتی جابجا شده
جابجایی مشترک شعاعی شعاعی شعاعی.
موارد منع مصرف مربوط به تثبیت صفحه کف دست
پوکی استخوان شدید با محدودیت های عملکردی قابل توجهی
جابجایی مچ دست شعاعی پشتی
وجود چندین بیماری پزشکی
موارد منع مصرف مربوط به تثبیت صفحه پشتی
چندین بیماری پزشکی
شکستگی های غیر مستقر
اشتباهاتی که به راحتی در تثبیت صفحه کف دست انجام می شود
موقعیت صفحه بسیار مهم است زیرا صفحه نه تنها از جرم شکستگی پشتیبانی می کند ، بلکه موقعیت مناسب نیز مانع از این می شود که پیچ قفل دیستال به مفصل شعاعی کارپال وارد شود. رادیوگرافی های حین عمل دقیق ، که در همان جهت مانند تمایل شعاعی شعاع دیستال پیش بینی شده است ، امکان تجسم دقیق سطح مفصلی سمت شعاعی شعاع دیستال را فراهم می کند ، که همچنین می تواند با قرار دادن پیچ های اولنار ابتدا در طول عمل ، به طور دقیق تر تجسم شود.
نفوذ پیچ قشر پشتی خطر تحریک تاندون اکستنسور و ایجاد پارگی تاندون را به همراه دارد. پیچ های قفل شده متفاوت از پیچ های معمولی هستند و لازم نیست که با پیچ ها به قشر پشتی نفوذ کنید.
اشتباهاتی که به راحتی با تثبیت صفحه پشتی انجام می شود
همیشه خطر نفوذ پیچ به مفصل شعاعی کارپال وجود دارد ، و مشابه رویکردی که در بالا در رابطه با صفحه کف دست توضیح داده شده است ، باید یک شات مورب برای تعیین اینکه آیا موقعیت پیچ ایمن است ، استفاده شود.
اگر در ابتدا تثبیت ستون شعاعی انجام شود ، پیچ های موجود در غده شعاعی بر ارزیابی تثبیت بعدی تجدید حیات سطح مفصلی Lunate تأثیر می گذارد.
پیچ های دیستال که به طور کامل در سوراخ پیچ پیچ نشده اند ممکن است تاندون را تحریک کنند یا حتی باعث پارگی تاندون شوند.
زمان پست: دسامبر -28-2023
