در حال حاضر برای تثبیت داخلی شکستگی‌های رادیوس دیستال، از سیستم‌های صفحه قفل آناتومیکی مختلفی در کلینیک استفاده می‌شود.این تثبیت‌های داخلی راه‌حل بهتری برای برخی از انواع شکستگی‌های پیچیده ارائه می‌کنند و از برخی جهات اندیکاسیون‌های جراحی را برای شکستگی‌های ناپایدار دیستال رادیوس، به‌ویژه آنهایی که پوکی استخوان دارند، گسترش می‌دهند.پروفسور ژوپیتر از بیمارستان عمومی ماساچوست و دیگران مجموعه ای از مقالات را در JBJS در مورد یافته های خود در مورد تثبیت صفحه قفل شکستگی های رادیوس دیستال و تکنیک های جراحی مرتبط منتشر کرده اند.این مقاله بر روی رویکرد جراحی برای تثبیت شکستگی‌های رادیوس دیستال بر اساس تثبیت داخلی یک بلوک شکستگی خاص تمرکز دارد.
تکنیک های جراحی
تئوری سه ستونی، بر اساس ویژگی های بیومکانیکی و تشریحی شعاع اولنار دیستال، مبنای توسعه و کاربرد بالینی سیستم صفحه 2.4 میلی متری است.تقسیم بندی سه ستون در شکل 1 نشان داده شده است.
شکل 1 تئوری سه ستونی شعاع اولنار دیستال.
ستون جانبی نیمه جانبی شعاع دیستال شامل حفره ناویکولار و توبروزیته شعاعی است که استخوان های کارپ را در سمت شعاعی نگه می دارد و منشاء برخی از رباط هایی است که مچ را تثبیت می کنند.
ستون میانی نیمه داخلی شعاع دیستال است و شامل حفره ماه (مرتبط با لونات) و شکاف سیگموئید (مرتبط با اولنا دیستال) در سطح مفصلی است.در حالت عادی بارگذاری، بار از حفره ماه از طریق حفره ماه به شعاع منتقل می شود.ستون جانبی اولنار که شامل استخوان زند دیستال، فیبرو غضروف مثلثی و مفصل اولنار-رادیال تحتانی است، بار را از استخوان های مچ دست اولنار و همچنین از مفصل اولنار-رادیال تحتانی حمل می کند و اثر تثبیت کننده دارد.
این روش تحت بیهوشی شبکه بازویی انجام می شود و تصویربرداری با اشعه ایکس C-Arm حین عمل ضروری است.آنتی بیوتیک های داخل وریدی حداقل 30 دقیقه قبل از شروع عمل تجویز شد و از تورنیکه پنوماتیک برای کاهش خونریزی استفاده شد.
تثبیت صفحه پالمار
برای اکثر شکستگی ها، می توان از روش کف دست برای تجسم بین فلکسور کارپ رادیال و شریان رادیال استفاده کرد.پس از شناسایی و جمع شدن فلکسور کارپی رادیالیس لانگوس، سطح عمیق عضله pronator teres دیده می شود و جداسازی L شکل برداشته می شود.در شکستگی های پیچیده تر، تاندون براکیورادیالیس ممکن است بیشتر آزاد شود تا کاهش شکستگی تسهیل شود.
یک پین Kirschner در مفصل شعاعی کارپال وارد می‌شود که به تعیین دورترین حد شعاع کمک می‌کند.اگر یک توده شکستگی کوچک در حاشیه مفصلی وجود داشته باشد، می‌توان یک صفحه فولادی 2.4 میلی‌متری کف دست را برای تثبیت روی حاشیه مفصلی دیستال شعاع قرار داد.به عبارت دیگر، همانطور که در شکل 2 نشان داده شده است، یک توده شکستگی کوچک روی سطح مفصلی لونات می تواند توسط یک صفحه 2.4 میلی متری "L" یا "T" پشتیبانی شود.
برای شکستگی های خارج مفصلی با جابجایی پشتی، توجه به نکات زیر مفید است.در مرحله اول، تنظیم مجدد شکستگی به طور موقت برای اطمینان از اینکه هیچ بافت نرمی در انتهای شکستگی وجود ندارد، مهم است.ثانیاً، در بیماران بدون پوکی استخوان، شکستگی را می توان با کمک یک صفحه کاهش داد: ابتدا یک پیچ قفل کننده در انتهای دیستال صفحه آناتومیک کف دست قرار می گیرد که به بخش شکستگی دیستال جابجا شده و سپس دیستال و قطعات شکستگی پروگزیمال با کمک صفحه کاهش می‌یابد و در نهایت سایر پیچ‌ها به صورت پروگزیمال قرار می‌گیرند.
شکل 3 شکستگی خارج مفصلی شعاع دیستال با جابجایی پشتی کاهش یافته و از طریق یک رویکرد کف دست ثابت می شود.شکل 3-A پس از تکمیل نوردهی از طریق فلکسور کارپ رادیال و شریان رادیال، یک پین صاف کرشنر در مفصل کارپ رادیال قرار می گیرد.شکل 3-B دستکاری قشر متاکارپ جابجا شده برای تنظیم مجدد آن.
شکل 3-C و شکل 3-DA پین صاف Kirschner از ساقه شعاعی از طریق خط شکست قرار می گیرد تا به طور موقت انتهای شکستگی را ثابت کند.
شکل 3-E تجسم کافی از میدان عمل با استفاده از یک جمع کننده قبل از قرار دادن صفحه به دست می آید.شکل 3-F ردیف دیستال پیچ های قفل کننده در نزدیکی استخوان ساب غضروفی در انتهای چین دیستال قرار می گیرد.
شکل 3-G فلوروسکوپی اشعه ایکس باید برای تایید موقعیت صفحه و پیچ های دیستال استفاده شود.شکل 3-H قسمت پروگزیمال صفحه در حالت ایده آل باید مقداری فاصله (زاویه 10 درجه) از دیافیز داشته باشد تا بتوان صفحه را به دیافیز ثابت کرد تا بلوک شکستگی دیستال را مجدداً تنظیم کند.شکل 3-I پیچ پروگزیمال را سفت کنید تا شیب کف دست شکستگی دیستال دوباره برقرار شود.قبل از سفت شدن کامل پیچ، پین Kirschner را بردارید.
شکل 3-J و 3-K تصاویر رادیوگرافی حین عمل تایید می کنند که شکستگی در نهایت به صورت آناتومیک تغییر مکان داده شده و پیچ های صفحه به طور رضایت بخشی قرار گرفته اند.
تثبیت صفحه پشتی رویکرد جراحی برای نشان دادن جنبه پشتی رادیوس دیستال عمدتاً به نوع شکستگی بستگی دارد و در مورد شکستگی با دو یا چند قطعه شکستگی داخل مفصلی، هدف درمان عمدتاً رفع هر دو است. ستون های شعاعی و میانی به طور همزمان.در حین عمل، باندهای حمایت کننده اکستانسور باید به دو روش اصلی برش داده شوند: به صورت طولی در محفظه اکستانسور دوم و سوم، با کالبد شکافی ساب پریوست تا قسمت اکستانسور 4 و جمع شدن تاندون مربوطه.یا یک برش باند پشتیبانی دوم بین محفظه اکستانسور 4 و 5 برای نمایاندن دو ستون به طور جداگانه (شکل 4).
شکستگی دستکاری می شود و به طور موقت با یک پین Kirschner بدون نخ ثابت می شود و تصاویر رادیوگرافی گرفته می شود تا مشخص شود که شکستگی به خوبی جابجا شده است.سپس، سمت اولنار پشتی (ستون میانی) شعاع با یک صفحه 2.4 میلی متری "L" یا "T" تثبیت می شود.صفحه اولنار پشتی برای اطمینان از تناسب محکم در سمت اولنار پشتی شعاع دیستال شکل گرفته است.همچنین صفحات را می توان تا حد امکان نزدیک به قسمت پشتی دیستال لونیت قرار داد، زیرا شیارهای مربوطه در سطح زیرین هر صفحه اجازه می دهد تا صفحات بدون آسیب رساندن به رزوه ها در سوراخ های پیچ خم شده و شکل داده شوند (شکل 5). .
تثبیت صفحه ستون شعاعی نسبتاً ساده است، زیرا سطح استخوان بین محفظه اکستانسور اول و دوم نسبتاً صاف است و می توان در این موقعیت با یک صفحه با شکل مناسب ثابت کرد.اگر پین Kirschner در قسمت انتهایی انتهایی توبروزیته شعاعی قرار گیرد، انتهای انتهایی صفحه ستون شعاعی دارای شیاری است که مطابق با پین Kirschner است که با موقعیت صفحه تداخلی ایجاد نمی کند و شکستگی را در جای خود حفظ می کند. (شکل 6).
شکل 4 قرار گرفتن در معرض سطح پشتی شعاع دیستال.نوار پشتیبان از قسمت سوم بین استخوانی بازکننده باز می شود و تاندون گشاد کننده هالوسیس لونگوس جمع می شود.
شکل 5 برای تثبیت قسمت پشتی سطح مفصلی لونات، صفحه پشتی "T" یا "L" معمولاً شکل می گیرد (شکل 5-A و شکل 5-B).هنگامی که صفحه پشتی روی سطح مفصلی لونیت محکم شد، صفحه ستون شعاعی محکم می شود (شکل های 5-C تا 5-F).این دو صفحه با زاویه 70 درجه نسبت به یکدیگر قرار می گیرند تا پایداری فیکس داخلی را بهبود بخشند.
شکل 6 صفحه ستون شعاعی به درستی شکل گرفته و در ستون شعاعی قرار می گیرد و بریدگی انتهای صفحه را مشخص می کند که به صفحه اجازه می دهد تا از ثابت شدن موقت پین Kirschner بدون تداخل با موقعیت صفحه جلوگیری کند.
مفاهیم مهم
اندیکاسیون های تثبیت صفحه متاکارپال
شکستگی های داخل مفصلی متاکارپ جابجا شده (شکستگی های بارتون)
شکستگی های خارج مفصلی جابجا شده (شکستگی های کولز و اسمیت).تثبیت پایدار را می توان با صفحات پیچی حتی در صورت وجود پوکی استخوان به دست آورد.
شکستگی های سطح مفصلی لونات متاکارپ جابجا شده
نشانه های تثبیت صفحه پشتی
با آسیب رباط بین کارپال
شکستگی سطح مفصل لونات پشتی جابجا شده
دررفتگی شکستگی مفصل شعاعی کارپال برشی پشتی
موارد منع تثبیت صفحه کف دست
پوکی استخوان شدید با محدودیت های عملکردی قابل توجه
دررفتگی شکستگی رادیال پشتی مچ دست
وجود چند بیماری همراه پزشکی
موارد منع تثبیت صفحه پشتی
چند بیماری همراه پزشکی
شکستگی های بدون جابجایی
اشتباهاتی که به راحتی در تثبیت صفحه کف دست انجام می شود
موقعیت صفحه بسیار مهم است زیرا نه تنها صفحه توده شکستگی را پشتیبانی می کند، بلکه موقعیت مناسب از نفوذ پیچ قفل دیستال به مفصل کارپ شعاعی نیز جلوگیری می کند.رادیوگرافی های دقیق حین عمل، که در همان جهت شیب شعاعی دیستال رادیوس نمایش داده می شوند، امکان تجسم دقیق سطح مفصلی سمت رادیال رادیوس دیستال را فراهم می کند، که همچنین می توان با قرار دادن پیچ های اولنار ابتدا در طول جراحی، آن را با دقت بیشتری مشاهده کرد. عمل.
نفوذ پیچ به قشر پشتی خطر تحریک تاندون اکستانسور و ایجاد پارگی تاندون را به همراه دارد.پیچ های قفلی متفاوت از پیچ های معمولی عمل می کنند و لازم نیست با پیچ ها به قشر پشتی نفوذ کنید.
اشتباهاتی که با تثبیت صفحه پشتی به راحتی انجام می شود
همیشه خطر نفوذ پیچ به مفصل کارپ شعاعی وجود دارد، و مشابه روشی که در بالا در رابطه با صفحه کف دست توضیح داده شد، باید یک شات مورب برای تعیین ایمن بودن موقعیت پیچ انجام شود.
اگر ابتدا تثبیت ستون شعاعی انجام شود، پیچ‌های موجود در توبروزیته شعاعی بر ارزیابی تثبیت بعدی سطح مفصلی سطح مجدد لونات تأثیر می‌گذارند.
پیچ های دیستال که به طور کامل در سوراخ پیچ پیچ نشده اند ممکن است تاندون را تحریک کنند یا حتی باعث پارگی تاندون شوند.
زمان ارسال: دسامبر-28-2023
