· آناتومی کاربردی
در جلوی کتف، حفره زیرکتفی قرار دارد که عضله زیرکتفی از آن شروع می‌شود. در پشت، برآمدگی کتف به سمت خارج و کمی رو به بالا قرار دارد که به ترتیب برای اتصال عضلات سوپرااسپیناتوس و اینفرااسپیناتوس به حفره سوپرااسپیناتوس و حفره اینفرااسپیناتوس تقسیم می‌شود. انتهای خارجی برآمدگی کتف، زائده آکرومیوکلاویکولار است که با انتهای آکرومیونی ترقوه، مفصل آکرومیوکلاویکولار را به وسیله یک سطح مفصلی بلند و بیضی شکل تشکیل می‌دهد. لبه بالایی برآمدگی کتف دارای یک بریدگی کوچک U شکل است که توسط یک رباط عرضی کوتاه اما سفت سوپرااسکاپولار قطع می‌شود که عصب سوپرااسکاپولار از زیر آن عبور می‌کند و شریان سوپرااسکاپولار از روی آن عبور می‌کند. حاشیه جانبی (حاشیه زیر بغل) برجستگی کتف ضخیم‌ترین قسمت است و به سمت ریشه گردن کتف حرکت می‌کند، جایی که با لبه گلنوئید مفصل شانه، یک بریدگی گلنوئید تشکیل می‌دهد.
· موارد مصرف
۱. برداشتن تومورهای خوش‌خیم کتف.
۲. برداشتن موضعی تومور بدخیم کتف.
۳. کتف بالا و سایر بدشکلی‌ها.
۴. برداشتن استخوان مرده در استئومیلیت کتف.
۵. سندرم گیرافتادگی عصب سوپرااسکاپولار.
· وضعیت بدن
وضعیت نیمه دمر، با زاویه ۳۰ درجه نسبت به تخت. اندام فوقانی آسیب‌دیده با یک حوله استریل پیچیده می‌شود تا بتوان آن را در هر زمانی در طول عمل حرکت داد.
· مراحل عملیاتی
۱. یک برش عرضی عموماً در امتداد برآمدگی کتف در حفره سوپرااسپیناتوس و قسمت بالایی حفره اینفرااسپیناتوس ایجاد می‌شود و یک برش طولی می‌تواند در امتداد لبه داخلی کتف یا سمت داخلی حفره ساب‌اسکاپولاریس ایجاد شود. برش‌های عرضی و طولی را می‌توان با هم ترکیب کرد تا بسته به نیاز به تجسم قسمت‌های مختلف کتف، یک شکل L، شکل L معکوس یا یک شکل درجه یک ایجاد شود. اگر فقط گوشه‌های بالایی و پایینی کتف نیاز به نمایان شدن داشته باشند، می‌توان برش‌های کوچکی در نواحی مربوطه ایجاد کرد (شکل 7-1-5(1)).
2. فاسیای سطحی و عمقی را برش دهید. عضلات متصل به برآمدگی کتف و لبه داخلی به صورت عرضی یا طولی در جهت برش برش داده می‌شوند (شکل 7-1-5(2)). اگر قرار باشد حفره سوپرااسپیناتوس نمایان شود، ابتدا الیاف عضله ذوزنقه‌ای میانی برش داده می‌شوند. پریوست در مقابل سطح استخوانی گناد کتفی برش داده می‌شود، با یک لایه نازک چربی بین این دو، و تمام حفره سوپرااسپیناتوس با تشریح زیر پریوستی عضله سوپرااسپیناتوس، به همراه عضله ذوزنقه‌ای پوشاننده آن، نمایان می‌شود. هنگام برش الیاف بالایی عضله ذوزنقه‌ای، باید مراقب بود که به عصب پاراسمپاتیک آسیبی نرسد.
۳. وقتی قرار است عصب سوپرااسکاپولار آشکار شود، فقط فیبرهای قسمت میانی فوقانی عضله ذوزنقه‌ای را می‌توان به سمت بالا کشید و عضله سوپرااسپیناتوس را می‌توان به آرامی و بدون جدا کردن به سمت پایین کشید و ساختار سفید براق دیده شده، رباط عرضی سوپرااسکاپولار است. پس از شناسایی و محافظت از عروق و اعصاب سوپرااسکاپولار، رباط عرضی سوپرااسکاپولار را می‌توان برید و بریدگی کتف را می‌توان از نظر وجود هرگونه ساختار غیرطبیعی بررسی کرد و سپس عصب سوپرااسکاپولار را می‌توان آزاد کرد. در نهایت، عضله ذوزنقه‌ای جدا شده دوباره بخیه زده می‌شود تا به کتف متصل شود.
4. اگر قرار باشد قسمت بالایی حفره اینفرااسپیناتوس نمایان شود، می‌توان فیبرهای پایینی و میانی عضله ذوزنقه‌ای و عضله دلتوئید را در ابتدای برجستگی کتف برش داد و به سمت بالا و پایین عقب کشید (شکل 7-1-5(3)) و پس از نمایان شدن عضله اینفرااسپیناتوس، می‌توان آن را به صورت زیر پریوستی جدا کرد (شکل 7-1-5(4)). هنگام نزدیک شدن به انتهای فوقانی لبه زیر بغل گناد کتفی (یعنی زیر گلنوئید)، باید به عصب زیر بغل و شریان روتاتور هومرال خلفی که از سوراخ چهارضلعی احاطه شده توسط ترس مینور، ترس ماژور، سر بلند عضله سه سر و گردن جراحی هومروس عبور می‌کنند، و همچنین شریان روتاتور اسکاپولا که از سوراخ مثلثی احاطه شده توسط سه شریان اول عبور می‌کند، توجه شود تا باعث آسیب به آنها نشود (شکل 7-1-5(5)).
۵. برای نمایان شدن لبه داخلی کتف، پس از برش الیاف عضله ذوزنقه‌ای، عضلات ذوزنقه‌ای و فوق خاری با برش زیر پریوستی به سمت بالا و خارج کشیده می‌شوند تا قسمت داخلی حفره فوق خاری و قسمت بالایی لبه داخلی نمایان شود؛ و عضلات ذوزنقه‌ای و زیر خاری، همراه با عضله پهن خارجی که به زاویه تحتانی کتف متصل است، به صورت زیر پریوستی برداشته می‌شوند تا قسمت داخلی حفره زیر خاری، زاویه تحتانی کتف و قسمت پایینی لبه داخلی نمایان شود.
شکل 7-1-5 مسیر قرارگیری کتف در معرض دید
(1) برش؛ (2) برش خط عضله؛ (3) جدا کردن عضله دلتوئید از برآمدگی کتف؛ (4) بلند کردن عضله دلتوئید برای آشکار کردن عضله اینفرااسپیناتوس و ترس مینور؛ (5) جدا کردن عضله اینفرااسپیناتوس برای آشکار کردن سطح پشتی کتف با آناستوموز عروقی
۶. اگر قرار است حفره زیر کتفی نمایان شود، عضلات متصل به لایه داخلی لبه داخلی، یعنی عضله اسکاپولاریس، عضله لوزی شکل و عضله دندانه‌ای قدامی، باید همزمان جدا شوند و کل کتف را می‌توان به سمت بیرون بلند کرد. هنگام آزاد کردن لبه داخلی، باید مراقب بود که شاخه نزولی شریان کاروتید عرضی و عصب کتف پشتی محافظت شوند. شاخه نزولی شریان کاروتید عرضی از تنه گردن تیروئید سرچشمه می‌گیرد و از زاویه بالایی کتف به زاویه پایینی کتف از طریق عضله اسکاپولاریس تنوئیسیموس، عضله لوزی شکل و عضله لوزی شکل حرکت می‌کند و شریان چرخاننده کتف یک شبکه عروقی غنی در قسمت پشتی کتف تشکیل می‌دهد، بنابراین باید برای لایه‌برداری زیر پریوستی محکم به سطح استخوان چسبیده شود.
زمان ارسال: ۲۱ نوامبر ۲۰۲۳
