شکستگی قاعده متاتارس پنجم

درمان نادرست شکستگی های قاعده متاتارس پنجم می تواند منجر به جوش نخوردن یا تاخیر در جوش خوردن شکستگی شود و موارد شدید ممکن است باعث آرتروز شود که تاثیر زیادی بر زندگی و کار روزانه افراد دارد.

AطبیعیStructure

متاتارس پنجم جزء مهم ستون کناری پا است و نقش مهمی در تحمل وزن و پایداری پا دارد.متاتارس چهارم و پنجم و مکعب مفصل مکعب متاتارس را تشکیل می دهند.

سه تاندون به پایه متاتارس پنجم متصل هستند، تاندون پرونئوس برویس در سمت پشتی جانبی توبروزیته در پایه متاتارس پنجم قرار می گیرد.سومین عضله پرونئال، که به اندازه تاندون پرونئوس برویس قوی نیست، روی دیافیز دیستال تا سینه پنجم متاتارس قرار می گیرد.فاسیای پلانتار فاسیکل جانبی در سمت کف پایی توبروزیته قاعده ای متاتارس پنجم قرار می گیرد.

طبقه بندی شکستگی

شکستگی های قاعده متاتارس پنجم توسط دامرون و لارنس طبقه بندی شدند.

شکستگی‌های ناحیه I، شکستگی‌های بیرون زدگی توبروزیته متاتارس هستند.

منطقه II در محل اتصال بین دیافیز و متافیز پروگزیمال، از جمله مفاصل بین استخوان های متاتارس 4 و 5 قرار دارد.

شکستگی های ناحیه III شکستگی های استرسی دیافیز متاتارس پروگزیمال دیستال مفصل بین متاتارسال 4/5 هستند.

در سال 1902، رابرت جونز برای اولین بار نوع شکستگی ناحیه II قاعده متاتارس پنجم را شرح داد، بنابراین شکستگی ناحیه II را شکستگی جونز نیز می نامند.

شکستگی ناشی از جدا شدن توبروزیته متاتارس در ناحیه یک شایع ترین نوع شکستگی قاعده متاتارس پنجم است که حدود 93 درصد از کل شکستگی ها را تشکیل می دهد و در اثر خم شدن کف پا و خشونت واروس ایجاد می شود.

شکستگی‌های ناحیه II حدود 4 درصد از شکستگی‌های قاعده متاتارس پنجم را تشکیل می‌دهند و در اثر خم شدن کف پا و خشونت اداکشن ایجاد می‌شوند.از آنجایی که آنها در ناحیه حوضه خونرسانی در قاعده متاتارس پنجم قرار دارند، شکستگی های این محل مستعد جوش نخوردن یا تاخیر در بهبود شکستگی هستند.

شکستگی های ناحیه III تقریباً 3 درصد از شکستگی های پایه متاتارس پنجم را تشکیل می دهند.

درمان محافظه کارانه

نشانه های اصلی برای درمان محافظه کارانه شامل جابجایی شکستگی کمتر از 2 میلی متر یا شکستگی های پایدار است.درمان‌های رایج شامل بی‌حرکتی با باند کشی، کفش‌های با کف سخت، بی‌حرکتی با گچ، پدهای فشرده‌سازی مقوایی یا چکمه‌های پیاده روی است.

مزایای درمان محافظه کارانه شامل هزینه کم، بدون آسیب و پذیرش آسان توسط بیماران است.معایب آن عبارتند از بروز بالای جوش نخوردن شکستگی یا عوارض جوش تاخیری و سفتی آسان مفصل.

جراحیتیدرمان مجدد

اندیکاسیون های درمان جراحی شکستگی های پایه پنجم متاتارس عبارتند از:

1. جابجایی شکستگی بیش از 2 میلی متر؛

1. درگیری بیش از 30 درصد از سطح مفصلی مکعب دیستال به متاتارس پنجم.

1. شکستگی خرد شده؛

1. جوش خوردن یا عدم جوش خوردن به تعویق افتادن شکستگی پس از درمان غیر جراحی.

1. بیماران جوان فعال یا ورزشکاران ورزشی.

در حال حاضر روش‌های جراحی متداول برای شکستگی‌های قاعده متاتارس پنجم شامل تثبیت داخلی باند کششی کیرشنر، تثبیت بخیه لنگر با نخ، تثبیت داخلی پیچی و فیکساسیون داخلی صفحه قلاب است.

1. تثبیت نوار کشش سیم Kirschner

تثبیت نوار کشش سیم Kirschner یک روش جراحی نسبتاً سنتی است.از مزایای این روش درمانی می توان به دسترسی آسان به مواد ثابت کننده داخلی، هزینه کم و اثر فشرده سازی خوب اشاره کرد.معایب آن شامل تحریک پوست و خطر شل شدن سیم کیرشنر است.

2. تثبیت بخیه با لنگرهای نخی

تثبیت بخیه لنگر با نخ برای بیمارانی که شکستگی های ناشی از بریدگی در قاعده متاتارس پنجم یا با قطعات شکستگی کوچک دارند مناسب است.از مزایای آن می توان به برش کوچک، عمل ساده و عدم نیاز به برداشتن ثانویه اشاره کرد.معایب شامل خطر افتادگی لنگر در بیماران مبتلا به پوکی استخوان است..

3. تثبیت ناخن توخالی

پیچ توخالی یک درمان موثر شناخته شده بین المللی برای شکستگی های قاعده متاتارس پنجم است و از مزایای آن می توان به تثبیت محکم و پایداری خوب اشاره کرد.

از نظر بالینی، برای شکستگی های کوچک در پایه متاتارس پنجم، اگر از دو پیچ برای فیکساسیون استفاده شود، خطر شکستگی وجود دارد.هنگامی که از یک پیچ برای تثبیت استفاده می شود، نیروی ضد چرخش ضعیف می شود و امکان جابجایی مجدد وجود دارد.

4. صفحه قلاب ثابت

تثبیت صفحه قلاب طیف وسیعی از اندیکاسیون ها را دارد، به ویژه برای بیمارانی که دچار شکستگی های ناشی از بیرون آمدن یا شکستگی های پوکی استخوان هستند.ساختار طراحی آن با پایه استخوان متاتارس پنجم مطابقت دارد و مقاومت فشاری تثبیت نسبتاً بالا است.از معایب تثبیت صفحه می توان به هزینه بالا و ضربه نسبتاً بزرگ اشاره کرد.

Sخلاصه

هنگام درمان شکستگی های قاعده متاتارس پنجم، لازم است با توجه به شرایط خاص هر فرد، تجربه شخصی پزشک و سطح فنی، با دقت انتخاب شود و خواسته های شخصی بیمار کاملاً در نظر گرفته شود.