نیلینگ داخل مدولرییک روش متداول فیکساسیون داخلی ارتوپدی است که به دهه 1940 باز می گردد.به طور گسترده ای در درمان شکستگی های استخوان بلند، عدم جوش خوردن و سایر آسیب های مرتبط استفاده می شود.این تکنیک شامل قرار دادن یک ناخن داخل مدولاری در کانال مرکزی استخوان برای تثبیت محل شکستگی است.به زبان ساده، ناخن داخل مدولری ساختاری بلند و چندگانه استپیچ قفلسوراخ هایی در دو انتها، که برای ثابت کردن انتهای پروگزیمال و دیستال شکستگی استفاده می شود.بسته به ساختار آنها، ناخن های داخل مدولاری را می توان به صورت جامد، لوله ای یا با مقطع باز طبقه بندی کرد و برای درمان انواع مختلف بیماران استفاده می شود.به عنوان مثال، ناخن های داخل مدولری جامد به دلیل نداشتن فضای مرده داخلی، مقاومت بهتری در برابر عفونت دارند.
چه نوع شکستگی هایی برای ناخن های داخل مدولاری مناسب هستند؟
ناخن داخل مدولاریایمپلنت ایده آلی برای درمان شکستگی های دیافیز به خصوص در استخوان ران و درشت نی است.از طریق تکنیک‌های کم تهاجمی، ناخن داخل مدولاری می‌تواند ثبات خوبی داشته باشد و در عین حال آسیب بافت نرم را در ناحیه شکستگی کاهش دهد.
جراحی کاهش بسته و فیکس کردن ناخن داخل مدولاری دارای مزایای زیر است:
جااندازی بسته و نیلینگ داخل مدولاری (CRIN) از مزایای جلوگیری از برش محل شکستگی و کاهش خطر عفونت است.با یک برش کوچک، از کالبد شکافی گسترده بافت نرم و آسیب به خون رسانی در محل شکستگی جلوگیری می کند، بنابراین سرعت بهبودی شکستگی را بهبود می بخشد.برای انواع خاصی ازشکستگی های استخوان پروگزیمال، CRIN می تواند ثبات اولیه کافی را فراهم کند و به بیماران امکان می دهد حرکت مفصل را زود شروع کنند.همچنین از نظر تحمل تنش محوری در مقایسه با سایر روش‌های تثبیت خارج از مرکز از نظر بیومکانیک مزیت بیشتری دارد.با افزایش سطح تماس بین ایمپلنت و استخوان، بهتر می تواند از شل شدن فیکساسیون داخلی بعد از جراحی جلوگیری کند و آن را برای بیماران مبتلا به پوکی استخوان مناسب تر کند.
اعمال شده بر روی استخوان درشت نی:
همانطور که در شکل نشان داده شده است، روش جراحی شامل ایجاد یک برش کوچک 3-5 سانتی متری فقط در بالای توبرکل تیبیا، و قرار دادن 2-3 پیچ قفل کننده از طریق برش های کمتر از 1 سانتی متر در انتهای پروگزیمال و دیستال ساق پا است.در مقایسه با کاهش باز سنتی و تثبیت داخلی با یک صفحه فولادی، این را می توان یک تکنیک واقعاً کم تهاجمی نامید.
اعمال بر روی استخوان ران:
1-عملکرد در هم قفل شدن ناخن داخل استخوانی فمورال:
به توانایی آن در مقاومت در برابر چرخش از طریق مکانیسم قفل شدن ناخن داخل مدولاری اشاره دارد.
2. طبقه بندی ناخن داخل مدولری قفل شده:
از نظر عملکرد: ناخن استاندارد قفل شده داخل مدولاری و بازسازی ناخن قفل شده داخل مدولاری.عمدتاً با انتقال تنش از مفصل ران به مفصل زانو و اینکه آیا قسمت های بالایی و پایینی بین روتاتورها (در عرض 5 سانتی متر) پایدار هستند مشخص می شود.اگر ناپایدار باشد، بازسازی انتقال استرس لگن مورد نیاز است.
از نظر طول: انواع کوتاه، پروگزیمال و کشیده که عمدتاً بر اساس ارتفاع محل شکستگی هنگام انتخاب طول ناخن داخل مدولاری انتخاب می‌شوند.
2.1 میخ درون مدولاری به هم پیوسته استاندارد
عملکرد اصلی: تثبیت تنش محوری.
موارد مصرف: شکستگی شفت فمور (برای شکستگی های ساب تروکانتریک قابل استفاده نیست)
2.2 بازسازی ناخن به هم پیوسته داخل مدولاری
عملکرد اصلی: انتقال تنش از لگن به شفت فمور ناپایدار است و پایداری انتقال استرس در این بخش نیاز به بازسازی دارد.
موارد مصرف: 1. شکستگی ساب تروکانتریک.2. شکستگی های گردن استخوان ران همراه با شکستگی های شفت فمور در یک طرف (شکستگی های دو طرفه در همان طرف).
PFNA نیز نوعی ناخن داخل مدولری از نوع بازسازی است!
2.3 مکانیسم قفل دیستال ناخن داخل مدولاری
مکانیسم قفل دیستال ناخن های داخل مدولاری بسته به سازنده متفاوت است.به طور کلی، یک پیچ قفل ثابت تک برای میخ های داخل مدولار پروگزیمال فمورال استفاده می شود، اما برای شکستگی های شفت فمور یا میخ های داخل مدولری بلند شده، اغلب از دو یا سه پیچ قفل ثابت با قفل دینامیک برای افزایش پایداری چرخشی استفاده می شود.هر دو ناخن داخل مدولری بلند شده فمورال و تیبیا با دو پیچ قفل ثابت می شوند.
زمان ارسال: مارس-29-2023
