چگونه می توان شکستگی ترقوه میانی میل را همراه با دررفتگی آکرومیوکلاویکولار همان طرف تثبیت کرد؟

شکستگی ترقوه همراه با دررفتگی آکرومیوکلاویکولار همان طرف یک آسیب نسبتا نادر در عمل بالینی است.پس از آسیب، قطعه دیستال ترقوه نسبتاً متحرک است، و دررفتگی آکرومیوکلاویکولار همراه ممکن است جابجایی آشکاری را نشان ندهد، که آن را مستعد تشخیص اشتباه می‌کند.

برای این نوع آسیب، به طور معمول چندین روش جراحی وجود دارد، از جمله صفحه قلاب بلند، ترکیبی از صفحه ترقوه و صفحه قلاب، و صفحه ترقوه همراه با تثبیت پیچ در فرآیند کوراکوئید.با این حال، صفحات قلاب از نظر طول کلی نسبتا کوتاه هستند، که می تواند منجر به تثبیت ناکافی در انتهای پروگزیمال شود.ترکیب صفحه ترقوه و صفحه قلاب ممکن است منجر به تمرکز تنش در محل اتصال شود و خطر شکستگی را افزایش دهد.

شکستگی ترقوه چپ همراه با دررفتگی آکرومیوکلاویکولار همان طرف، با استفاده از ترکیبی از صفحه قلاب و صفحه ترقوه تثبیت شد.

در پاسخ به این امر، برخی از محققان روشی را برای استفاده از ترکیب صفحه ترقوه و پیچ های لنگر برای تثبیت پیشنهاد کرده اند.یک مثال در تصویر زیر نشان داده شده است که یک بیمار را با شکستگی استخوان ترقوه میانی همراه با دررفتگی مفصل آکرومیوکلاویکولار نوع IV همان طرف نشان می دهد:

ابتدا از صفحه آناتومیک ترقوه ای برای رفع شکستگی ترقوه استفاده می شود.پس از کاهش مفصل آکرومیوکلاویکولار دررفته، دو پیچ لنگر فلزی به فرآیند کوراکوئید وارد می‌شوند.بخیه های متصل به پیچ های لنگر سپس از سوراخ های پیچ صفحه ترقوه عبور داده می شود و گره هایی برای محکم کردن آنها در جلو و پشت ترقوه بسته می شود.در نهایت، رباط های آکرومیوکلاویکولار و کوراکوکلاویکولار به طور مستقیم با استفاده از بخیه ها بخیه می شوند.

شکستگی های ایزوله ترقوه یا دررفتگی های جدا شده آکرومیوکلاویکولار آسیب های بسیار شایع در عمل بالینی هستند.شکستگی ترقوه 2.6 تا 4 درصد از کل شکستگی ها را تشکیل می دهد، در حالی که دررفتگی آکرومیوکلاویکولار 12 تا 35 درصد از آسیب های کتف را تشکیل می دهد.با این حال، ترکیب هر دو آسیب نسبتا نادر است.بیشتر ادبیات موجود شامل گزارش های موردی است.استفاده از سیستم TightRope در ارتباط با تثبیت صفحه ترقوه ممکن است یک رویکرد جدید باشد، اما قرار دادن صفحه ترقوه به طور بالقوه می تواند با قرار دادن گرافت TightRope تداخل داشته باشد و چالشی را ایجاد کند که باید به آن پرداخته شود.

علاوه بر این، در مواردی که آسیب های ترکیبی را نمی توان قبل از عمل ارزیابی کرد، توصیه می شود به طور معمول ثبات مفصل آکرومیوکلاویکولار را در طول ارزیابی شکستگی های ترقوه ارزیابی کنید.این رویکرد به جلوگیری از نادیده گرفتن آسیب‌های دررفتگی همزمان کمک می‌کند.