سه سیستم تثبیت داخل عضلانی را برای شکستگی های کلکلان معرفی کنید.

در حال حاضر ، متداول ترین رویکرد جراحی برای شکستگی های کلکلان شامل تثبیت داخلی با صفحه و پیچ از طریق مسیر ورود سینوس Tarsi است. رویکرد گسترش یافته "L" جانبی دیگر به دلیل عوارض مربوط به زخم دیگر در عمل بالینی ترجیح داده نمی شود. تثبیت سیستم صفحه و پیچ ، به دلیل ویژگی های بیومکانیکی آن در تثبیت خارج از مرکز ، خطر بیشتری از بدرفتاری واروس را به همراه دارد ، با برخی مطالعات نشان دهنده احتمال بعد از عمل از واروس ثانویه در حدود 34 ٪ است.

در نتیجه ، محققان شروع به مطالعه روشهای تثبیت داخل عضلانی برای شکستگی های کلکلان برای رفع هر دو عوارض مربوط به زخم و مسئله سوء استفاده از واروس ثانویه کردند.

01 Nتکنیک ناخن مرکزی

این تکنیک می تواند در کاهش مسیر ورود سینوس TARSI یا تحت هدایت آرتروسکوپی ، به کاهش نیازهای بافت نرم و کاهش بالقوه زمان بستری کمک کند. این روش به صورت انتخابی برای شکستگی های نوع II-III قابل استفاده است ، و برای شکستگی های پیچیده کلکلان ، ممکن است نگهداری قوی از کاهش را فراهم نکند و ممکن است نیاز به تثبیت پیچ اضافی داشته باشد.

02 Sناخن داخل جمجمه اینگل

ناخن داخل عضلانی تک هواپیما دارای دو پیچ در انتهای پروگزیمال و دیستال است ، با یک ناخن اصلی توخالی که امکان پیوند استخوان را از طریق ناخن اصلی فراهم می کند.

03 Mناخن داخل جمجمه نهایی

این سیستم تثبیت داخلی که بر اساس مورفولوژی ساختاری سه بعدی Calcaneus طراحی شده است ، شامل پیچ های کلیدی مانند پیچ ​​های برآمدگی بار و پیچ های فرآیند خلفی است. پس از کاهش در مسیر ورود سینوس Tarsi ، این پیچ ها را می توان در زیر غضروف برای پشتیبانی قرار داد.

چندین بحث در مورد استفاده از ناخن های داخل عضلانی برای شکستگی های کلکلان وجود دارد:

1. مناسب بودن بر اساس پیچیدگی شکستگی: بحث می شود که آیا شکستگی های ساده نیازی به ناخن های داخل عضلانی ندارند و شکستگی های پیچیده برای آنها مناسب نیست. برای شکستگی های Sanders Type II/III ، تکنیک کاهش و تثبیت پیچ از طریق مسیر ورود سینوس Tarsi نسبتاً بالغ است و ممکن است اهمیت ناخن اصلی داخل بدن مورد سوال قرار گیرد. برای شکستگی های پیچیده ، مزایای رویکرد گسترش یافته "L" شکل غیرقابل جبران است ، زیرا قرار گرفتن در معرض کافی را فراهم می کند.

2. ضرورت یک کانال مدولاری مصنوعی: Calcaneus به طور طبیعی فاقد یک کانال مدولاری است. استفاده از یک ناخن بزرگ داخل بدن ممکن است منجر به تروما بیش از حد یا از بین رفتن توده استخوان شود.

3. مشکل در حذف: در بسیاری از موارد در چین ، بیماران پس از بهبودی شکستگی ، هنوز هم تحت فشار سخت افزار قرار می گیرند. ادغام ناخن با رشد استخوان و تعبیه پیچ های جانبی در زیر استخوان قشر مغز می تواند منجر به مشکل در حذف شود که این یک نکته عملی در کاربردهای بالینی است.