درمان جراحی برای شکستگی‌های قسمت میانی دیستال استخوان بازو (مانند شکستگی‌های ناشی از "کشتی مچ دست") یا استئومیلیت استخوان بازو معمولاً نیاز به استفاده از رویکرد مستقیم خلفی به استخوان بازو دارد. خطر اصلی مرتبط با این رویکرد، آسیب عصب رادیال است. تحقیقات نشان داده است که احتمال آسیب عصب رادیال ناشی از رویکرد خلفی به استخوان بازو از 0٪ تا 10٪ متغیر است و احتمال آسیب دائمی عصب رادیال از 0٪ تا 3٪ متغیر است.
علیرغم مفهوم ایمنی عصب رادیال، اکثر مطالعات برای تعیین موقعیت حین عمل به نشانه‌های آناتومیکی استخوانی مانند ناحیه سوپراکوندیلار استخوان بازو یا کتف متکی بوده‌اند. با این حال، تعیین موقعیت عصب رادیال در طول عمل همچنان چالش برانگیز است و با عدم قطعیت قابل توجهی همراه است.
تصویر ناحیه ایمنی عصب رادیال. فاصله متوسط از صفحه عصب رادیال تا کندیل خارجی استخوان بازو تقریباً ۱۲ سانتی‌متر است، و یک ناحیه ایمنی ۱۰ سانتی‌متر بالاتر از کندیل خارجی امتداد دارد.
در این راستا، برخی از محققان شرایط واقعی حین عمل را ترکیب کرده و فاصله بین نوک فاشیای تاندون سه سر و عصب رادیال را اندازه‌گیری کرده‌اند. آنها دریافته‌اند که این فاصله نسبتاً ثابت است و برای موقعیت‌یابی حین عمل مقدار بالایی دارد. سر بلند تاندون عضله سه سر بازویی تقریباً به صورت عمودی امتداد دارد، در حالی که سر جانبی آن یک قوس تقریبی تشکیل می‌دهد. محل تقاطع این تاندون‌ها، نوک فاشیای تاندون سه سر را تشکیل می‌دهد. با قرار گرفتن در فاصله ۲.۵ سانتی‌متری بالاتر از این نوک، می‌توان عصب رادیال را شناسایی کرد.
روش موقعیت یابی
با استفاده از رأس فاشیای تاندون سه سر بازو به عنوان مرجع، می‌توان با حرکت تقریباً ۲.۵ سانتی‌متر به سمت بالا، محل عصب رادیال را پیدا کرد.
در مطالعه‌ای که به طور متوسط شامل ۶۰ بیمار بود، در مقایسه با روش سنتی اکسپلور که ۱۶ دقیقه طول می‌کشید، این روش موقعیت‌یابی، زمان برش پوست تا قرار گرفتن در معرض عصب رادیال را به ۶ دقیقه کاهش داد. علاوه بر این، با موفقیت از آسیب‌های عصب رادیال جلوگیری کرد.
تصویر ماکروسکوپی تثبیت حین عمل از شکستگی ۱/۳ میانی استخوان بازو. با قرار دادن دو بخیه قابل جذب که تقریباً ۲.۵ سانتی‌متر بالاتر از صفحه راس فاشیای تاندون سه سر بازویی متقاطع هستند، بررسی از طریق این نقطه تقاطع امکان دسترسی به عصب رادیال و دسته عروقی را فراهم می‌کند.
فاصله ذکر شده در واقع به قد و طول بازوی بیمار مربوط می‌شود. در عمل، می‌توان آن را بر اساس فیزیک و تناسب بدن بیمار کمی تنظیم کرد.
زمان ارسال: ۱۴ ژوئیه ۲۰۲۳
