معرفی روشی برای تعیین محل عصب شعاعی در نزدیکی خلفی استخوان بازو

درمان جراحی برای شکستگی های میانی دیستال بازو (مانند شکستگی های ناشی از "کشتی مچ دست") یا استئومیلیت بازو معمولاً نیاز به استفاده از رویکرد خلفی مستقیم به بازو دارد.خطر اولیه مرتبط با این رویکرد آسیب عصب رادیال است.تحقیقات نشان داده است که احتمال آسیب عصب رادیال ایتروژنیک ناشی از رویکرد خلفی به بازو بین 0٪ تا 10٪، با احتمال آسیب دائمی عصب رادیال بین 0٪ تا 3٪ است.

علی‌رغم مفهوم ایمنی عصب رادیال، بیشتر مطالعات بر روی نشانه‌های آناتومیک استخوانی مانند ناحیه فوق کندیلار استخوان بازو یا کتف برای موقعیت‌یابی حین عمل تکیه کرده‌اند.با این حال، تعیین محل عصب رادیال در طول عمل همچنان چالش برانگیز است و با عدم قطعیت قابل توجهی همراه است.

تصویری از ناحیه ایمنی عصب رادیال.فاصله متوسط ​​از صفحه عصب شعاعی تا کندیل جانبی استخوان بازو تقریباً 12 سانتی‌متر است و یک ناحیه ایمنی 10 سانتی‌متر بالای کندیل جانبی گسترش می‌یابد.

در این راستا، برخی از محققین شرایط واقعی حین عمل را با هم ترکیب کرده و فاصله بین نوک فاسیای تاندون سه سر و عصب رادیال را اندازه گیری کرده اند.آنها دریافته اند که این فاصله نسبتا ثابت است و ارزش بالایی برای موقعیت یابی حین عمل دارد.سر بلند تاندون عضله سه سر بازویی تقریباً به صورت عمودی اجرا می شود، در حالی که سر جانبی یک قوس تقریبی را تشکیل می دهد.محل تلاقی این تاندون ها نوک فاسیای تاندون سه سر را تشکیل می دهد.با قرار گرفتن 2.5 سانتی متر بالای این نوک می توان عصب رادیال را شناسایی کرد.

 روش موقعیت یابی

با استفاده از راس فاسیای تاندون سه سر به عنوان مرجع، عصب رادیال را می توان با حرکت تقریباً 2.5 سانتی متری به سمت بالا قرار داد.

از طریق مطالعه ای که به طور متوسط ​​شامل 60 بیمار بود، در مقایسه با روش سنتی اکتشاف که 16 دقیقه طول کشید، این روش موقعیت یابی برش پوست را تا زمان قرار گرفتن در معرض عصب رادیال به 6 دقیقه کاهش داد.علاوه بر این، با موفقیت از آسیب های عصب رادیال جلوگیری کرد.

تصویر ماکروسکوپی فیکساسیون حین عمل از شکستگی استخوان بازو 1/3 دیستال میانی.با قرار دادن دو بخیه قابل جذب که تقریباً 2.5 سانتی‌متر بالاتر از صفحه راس فاسیای تاندون سه سر را قطع می‌کنند، کاوش از طریق این نقطه تقاطع امکان قرار گرفتن عصب رادیال و بسته عروقی را فراهم می‌کند.
فاصله ذکر شده در واقع به قد و طول بازوی بیمار مربوط می شود.در کاربرد عملی، می توان آن را کمی بر اساس فیزیک بدن و تناسب بدن بیمار تنظیم کرد.