بنر

شکستگی ایزوله نوع "چهاروجهی" در انتهای استخوان رادیوس: ویژگی‌ها و استراتژی‌های تثبیت داخلی

شکستگی‌های دیستال رادیوس یکی از شایع‌ترین شکستگی‌ها هستندشکستگی‌هادر عمل بالینی. برای اکثر شکستگی‌های دیستال، نتایج درمانی خوبی را می‌توان از طریق تثبیت داخلی با رویکرد کف دستی و پیچ به دست آورد. علاوه بر این، انواع خاصی از شکستگی‌های دیستال رادیوس وجود دارد، مانند شکستگی‌های بارتون، شکستگی‌های پانچ،شکستگی‌های شوفر و غیرهکه هر کدام نیاز به رویکردهای درمانی خاصی دارند. محققان خارجی، در مطالعات خود بر روی نمونه‌های بزرگی از موارد شکستگی دیستال رادیوس، نوع خاصی را شناسایی کرده‌اند که در آن بخشی از مفصل شامل شکستگی دیستال رادیوس است و قطعات استخوان یک ساختار مخروطی با پایه "مثلثی" (چهاروجهی) تشکیل می‌دهند که به آن نوع "چهاروجهی" گفته می‌شود.

 ایزولاسیون1

مفهوم شکستگی دیستال رادیوس از نوع "چهاروجهی": در این نوع شکستگی دیستال رادیوس، شکستگی در بخشی از مفصل رخ می‌دهد که شامل هر دو سطح کف دستی-زائد و استیلوئید رادیوس می‌شود و شکلی مثلثی عرضی دارد. خط شکستگی تا انتهای دیستال رادیوس امتداد می‌یابد.

 

منحصر به فرد بودن این شکستگی در ویژگی‌های متمایز قطعات استخوان جانبی کف دست-اولنار رادیوس منعکس شده است. از یک طرف، حفره قمری که توسط این قطعات استخوان جانبی کف دست-اولنار تشکیل شده است، به عنوان یک تکیه‌گاه فیزیکی در برابر دررفتگی کف دست و کف دست استخوان‌های کارپال عمل می‌کند. از دست دادن تکیه‌گاه این ساختار منجر به دررفتگی کف دست و کف دست می‌شود. از طرف دیگر، به عنوان جزئی از سطح مفصلی رادیال مفصل رادیواولنار دیستال، بازگرداندن این قطعه استخوان به موقعیت آناتومیکی خود، پیش‌نیاز بازیابی پایداری در مفصل رادیواولنار دیستال است.
تصویر زیر مورد ۱ را نشان می‌دهد: تظاهرات تصویربرداری از یک شکستگی معمولی از نوع "چهاروجهی" در انتهای استخوان رادیوس.

ایزولاسیون ۲ ایزولاسیون3

در یک مطالعه پنج ساله، هفت مورد از این نوع شکستگی شناسایی شد. در مورد اندیکاسیون‌های جراحی، برای سه مورد، از جمله مورد ۱ در تصویر بالا، که در ابتدا شکستگی‌های بدون جابجایی وجود داشت، در ابتدا درمان محافظه‌کارانه انتخاب شد. با این حال، در طول پیگیری، هر سه مورد دچار جابجایی شکستگی شدند که منجر به جراحی تثبیت داخلی بعدی شد. این نشان دهنده سطح بالای بی‌ثباتی و خطر قابل توجه جابجایی مجدد در شکستگی‌های از این نوع است که بر اندیکاسیون قوی برای مداخله جراحی تأکید می‌کند.

 

از نظر درمان، دو مورد در ابتدا تحت رویکرد سنتی ولار با عضله فلکسور کارپی رادیالیس (FCR) برای تثبیت داخلی با پلاک و پیچ قرار گرفتند. در یکی از این موارد، تثبیت ناموفق بود و منجر به جابجایی استخوان شد. متعاقباً، از رویکرد کف دست-اولنار استفاده شد و یک تثبیت خاص با صفحه ستون برای اصلاح ستون مرکزی انجام شد. پس از وقوع شکست تثبیت، پنج مورد بعدی همگی تحت رویکرد کف دست-اولنار قرار گرفتند و با پلاک‌های ۲.۰ میلی‌متری یا ۲.۴ میلی‌متری تثبیت شدند.

 

ایزولاسیونa4 ایزولاسیون6 ایزولاسیون5

مورد ۲: با استفاده از رویکرد ولار مرسوم با عضله فلکسور کارپی رادیالیس (FCR)، تثبیت با صفحه کف دست انجام شد. پس از عمل، دررفتگی قدامی مفصل مچ مشاهده شد که نشان‌دهنده شکست تثبیت است.

 ایزولاسیونa7

برای مورد ۲، استفاده از رویکرد کف دست-اولنار و اصلاح با صفحه ستونی منجر به موقعیت رضایت‌بخشی برای تثبیت داخلی شد.

 

با توجه به کاستی‌های صفحات شکستگی مرسوم دیستال رادیوس در تثبیت این قطعه استخوان خاص، دو مسئله اصلی وجود دارد. اولاً، استفاده از رویکرد ولار با عضله فلکسور کارپی رادیالیس (FCR) ممکن است منجر به اکسپوژر ناکافی شود. ثانیاً، اندازه بزرگ پیچ‌های صفحه قفل کننده کف دست ممکن است قطعات کوچک استخوان را به طور دقیق محکم نکند و به طور بالقوه می‌تواند با قرار دادن پیچ در شکاف‌های بین قطعات، آنها را جابجا کند.

 

بنابراین، محققان استفاده از صفحات قفل کننده ۲.۰ میلی‌متری یا ۲.۴ میلی‌متری را برای تثبیت اختصاصی قطعه استخوان ستون مرکزی پیشنهاد می‌کنند. علاوه بر صفحه نگهدارنده، استفاده از دو پیچ برای تثبیت قطعه استخوان و خنثی کردن صفحه برای محافظت از پیچ‌ها نیز یک گزینه تثبیت داخلی جایگزین است.

ایزولاسیون8 ایزولاسیون9

در این مورد، پس از ثابت کردن قطعه استخوان با دو پیچ، پلاک برای محافظت از پیچ‌ها قرار داده شد.

به طور خلاصه، شکستگی دیستال رادیوس از نوع "چهاروجهی" ویژگی‌های زیر را نشان می‌دهد:

 

۱. میزان بروز کم با میزان بالای تشخیص اشتباه اولیه با عکس ساده.

۲. خطر بالای بی‌ثباتی، با تمایل به جابجایی مجدد در طول درمان محافظه‌کارانه.

۳. صفحات قفل کننده کف دست مرسوم برای شکستگی‌های انتهای دیستال رادیوس، قدرت تثبیت ضعیفی دارند و توصیه می‌شود برای تثبیت خاص از صفحات قفل کننده ۲.۰ میلی‌متری یا ۲.۴ میلی‌متری استفاده شود.

 

با توجه به این ویژگی‌ها، در عمل بالینی، انجام سی‌تی‌اسکن یا معاینات دوره‌ای مجدد برای بیمارانی که علائم قابل توجهی در مچ دست دارند اما رادیوگرافی آنها منفی است، توصیه می‌شود. برای این نوعشکستگیمداخله جراحی زودهنگام با استفاده از پلاک مخصوص ستون برای جلوگیری از عوارض بعدی توصیه می‌شود.


زمان ارسال: ۱۳ اکتبر ۲۰۲۳