آسیب منیسک

آسیب منیسکیکی از شایع ترین آسیب های زانو است که بیشتر در جوانان و مردان بیشتر از زنان شایع است.

منیسک یک ساختار بالشتکی C شکل از غضروف الاستیک است که بین دو استخوان اصلی که استخوان را تشکیل می دهند قرار می گیرد.مفصل زانو.منیسک به عنوان یک بالشتک عمل می کند تا از آسیب به غضروف مفصلی در اثر ضربه جلوگیری کند.آسیب های منیسک می تواند در اثر ضربه یا دژنراسیون ایجاد شود.آسیب منیسکناشی از ضربه شدید می تواند با آسیب بافت نرم زانو مانند آسیب رباط جانبی، آسیب رباط صلیبی، آسیب کپسول مفصلی، آسیب سطح غضروف و غیره پیچیده شود و اغلب علت تورم پس از آسیب است.

آسیب های منیسک به احتمال زیاد زمانی رخ می دهد کهمفصل زانواز خم شدن به کشش همراه با چرخش حرکت می کند.شایع ترین آسیب منیسک، منیسک داخلی، شایع ترین آسیب شاخ خلفی منیسک و شایع ترین آن پارگی طولی است.طول، عمق و محل پارگی به رابطه زاویه منیسک خلفی بین کندیل فمورال و تیبیا بستگی دارد.ناهنجاری های مادرزادی منیسک، به ویژه غضروف دیسکوئید جانبی، بیشتر به دژنراسیون یا آسیب منجر می شود.سستی مادرزادی مفاصل و سایر اختلالات داخلی نیز می تواند خطر آسیب منیسک را افزایش دهد.

در سطح مفصلی استخوان درشت نی، وجود دارداستخوان های منیسک شکل داخلی و جانبیمنیسک نامیده می شود که در لبه ضخیم تر و محکم به کپسول مفصلی متصل می شوند و در مرکز نازک هستند که آزاد است.منیسک داخلی به شکل "C" است که شاخ قدامی به نقطه اتصال رباط متقاطع قدامی و شاخ خلفی بینتیبیالبرجستگی بین کندیل و نقطه اتصال رباط متقاطع خلفی و وسط لبه بیرونی آن به رباط جانبی داخلی متصل است.منیسک جانبی به شکل O است، شاخ قدامی آن به نقطه اتصال رباط صلیبی قدامی متصل است، شاخ خلفی به منیسک داخلی قدامی به شاخ خلفی متصل است، لبه خارجی آن به رباط جانبی جانبی متصل نیست و دامنه حرکتی آن کمتر از مینیسک داخلی است.بزرگ.منیسک می تواند با حرکت مفصل زانو تا حدی حرکت کند.زمانی که زانو کشیده می شود منیسک به سمت جلو حرکت می کند و در صورت خم شدن زانو به سمت عقب حرکت می کند.منیسک فیبرو غضروفی است که خود خونی ندارد و تغذیه آن عمدتا از مایع سینوویال تامین می شود.فقط قسمت محیطی متصل به کپسول مفصلی مقداری خون از سینوویوم دریافت می کند.

بنابراین، علاوه بر خود ترمیم پس از آسیب دیدگی قسمت لبه، مینیسک پس از برداشتن منیسک به تنهایی قابل ترمیم نیست.پس از برداشتن منیسک، یک منیسک فیبروغضروفی، نازک و باریک می تواند از سینوویوم بازسازی شود.منیسک معمولی می تواند فرورفتگی کندیل تیبیا را افزایش داده و کندیل های داخلی و خارجی استخوان ران را برای افزایش پایداری مفصل و شوک بافر افزایش دهد.

علل آسیب منیسک را می توان به طور کلی به دو دسته تقسیم کرد، یکی ناشی از تروما و دیگری ناشی از تغییرات دژنراتیو است.اولی اغلب به دلیل آسیب حاد به زانو خشن است.هنگامی که مفصل زانو خم می شود، والگوس یا واروس قوی، چرخش داخلی یا چرخش خارجی انجام می دهد.سطح بالایی منیسک با کندیل فمورال به میزان بیشتری حرکت می کند، در حالی که نیروی برشی اصطکاک چرخشی بین سطح تحتانی و فلات تیبیا شکل می گیرد.نیروی حرکات ناگهانی بسیار زیاد است و زمانی که نیروی چرخش و لهش از دامنه حرکتی مجاز منیسک بیشتر شود، می تواند باعث آسیب به منیسک شود.آسیب منیسک ناشی از تغییرات دژنراتیو ممکن است سابقه واضحی از آسیب حاد نداشته باشد.معمولاً به دلیل نیاز مکرر به کار در حالت نیمه چمباتمه یا حالت چمباتمه و خم شدن، چرخش و اکستنشن مکرر زانو برای مدت طولانی است.منیسک به طور مکرر فشرده شده و فرسوده می شود.منجر به پارگی شود.

جلوگیری:

از آنجایی که منیسک جانبی به رباط جانبی جانبی متصل نیست، دامنه حرکتی آن بیشتر از منیسک داخلی است.علاوه بر این، منیسک جانبی اغلب دارای ناهنجاری های مادرزادی دیسکوئید است که به آن منیسک دیسکوئید مادرزادی می گویند.بنابراین، احتمال آسیب بیشتر است.

آسیب های منیسکبیشتر در بازیکنان توپ، معدنچیان و باربرها رایج است.هنگامی که مفصل زانو به طور کامل کشیده می شود، رباط های جانبی داخلی و جانبی سفت می شوند، مفصل پایدار است و احتمال آسیب مینیسک کمتر است.هنگامی که اندام تحتانی تحمل وزن داشته باشد، پا ثابت باشد و مفصل زانو در وضعیت نیمه خم باشد، منیسک به سمت عقب حرکت می کند.پاره شده

برای جلوگیری از آسیب مینیسک، عمدتاً توجه به آسیب مفصل زانو در زندگی روزمره، گرم کردن قبل از ورزش، ورزش کامل مفصل و جلوگیری از آسیب ورزشی در حین ورزش است.به افراد مسن به دلیل کاهش هماهنگی بدن و خاصیت ارتجاعی رباط‌های عضلانی توصیه می‌شود ورزش‌های شدید مقابله‌ای مانند بسکتبال، فوتبال، راگبی و غیره را کاهش دهند.اگر باید در ورزش های شدید تقابلی شرکت کنید، باید به کارهایی که می توانید انجام دهید نیز توجه داشته باشید و از انجام حرکات سخت، به خصوص حرکات خم شدن زانو و چرخش خودداری کنید.پس از ورزش، باید به طور کلی آرامش بخش، توجه به استراحت، اجتناب از خستگی و جلوگیری از سرماخوردگی را به خوبی انجام دهید.

همچنین می توانید عضلات اطراف مفصل زانو را تمرین دهید تا ثبات مفصل زانو را تقویت کرده و خطر آسیب مینیسک زانو را کاهش دهید.علاوه بر این بیماران باید به رژیم غذایی سالم توجه کنند، سبزیجات سبز رنگ و غذاهای پرپروتئین و کلسیم بیشتری مصرف کنند، مصرف چربی را کاهش دهند و وزن خود را کاهش دهند، زیرا تحمل بیش از حد وزن باعث کاهش ثبات مفصل زانو می شود.