در حال حاضر، کاربردِبراکت‌های تثبیت خارجیدر درمان شکستگی‌ها می‌توان آنها را به دو دسته تقسیم کرد: تثبیت خارجی موقت و تثبیت خارجی دائم، و اصول کاربرد آنها نیز متفاوت است.
تثبیت خارجی موقت.
این روش برای بیمارانی مناسب است که شرایط سیستمیک و موضعی آنها اجازه درمان‌های دیگر را نمی‌دهد یا نمی‌تواند آنها را تحمل کند. اگر شکستگی همراه با سوختگی وجود نداشته باشد، فقط برای تثبیت موقت با براکت‌های تثبیت خارجی مناسب یا قابل تحمل هستند. پس از بهبود شرایط سیستمیک یا موضعی،تثبیت خارجیبرداشته می‌شود. پلاک یا میله‌گذاری داخل استخوانی، اما همچنین ممکن است که این تثبیت خارجی موقت بدون تغییر باقی بماند و به درمان نهایی شکستگی تبدیل شود.
این روش برای بیمارانی که شکستگی‌های باز شدید یا آسیب‌های متعدد دارند و برای تثبیت داخلی مناسب نیستند، مناسب است. هنگامی که انتخاب یک روش داخلی بهتر برای چنین آسیب‌هایی دشوار است، تثبیت خارجی روش تثبیت بهتری است.
تثبیت خارجی دائمی.
هنگام استفاده از تثبیت خارجی دائمی برای درمان شکستگی‌ها، لازم است ویژگی‌های مکانیکی داربست‌های مورد استفاده و تأثیر آنها بر فرآیند بهبود شکستگی را به خوبی درک و بررسی کرد تا اطمینان حاصل شود که داربست‌های تثبیت خارجی در کل فرآیند بهبود شکستگی استفاده می‌شوند و در نهایت به بهبودی رضایت‌بخش استخوان دست می‌یابند. همچنین باید مشکلات مرتبطی که ممکن است در طول فرآیند ایجاد شوند، مانند عفونت محل سوزن و ناراحتی موضعی، در نظر گرفته شوند.
هنگام استفادهتثبیت خارجیبه عنوان یک روش دائمی برای درمان شکستگی‌های تازه، باید از استنت با قدرت تثبیت خارجی خوب استفاده شود و تثبیت اولیه محکم و پایدار ممکن است بهترین محیط را برای بافت نرم موضعی و بهبود زودهنگام شکستگی فراهم کند. با این حال، زمان این تثبیت داخلی قوی نباید خیلی طولانی باشد، زیرا باعث مسدود شدن استرس موضعی شکستگی و ایجاد پوکی استخوان، دژنراسیون یا عدم جوش خوردن در محل شکستگی می‌شود. انتهای شکسته به تدریج بار را تحمل می‌کند، که برای تحریک و پیشبرد روند بهبود موضعی استخوان تا زمانی که شکستگی به طور محکم بهبود یابد، مفید است. از نظر بالینی، هنگامی که پدیده بهبود موضعی استخوان رخ می‌دهد، محل شکستگی کالوس اولیه تشکیل می‌شود و تحمل تدریجی بار می‌تواند کالوس اولیه را به یک کالوس در حال بهبود تبدیل کند. این فشار خالص یا فشار هیدرواستاتیک در انتهای شکستگی می‌تواند تمایز سلول‌های بینابینی را تحریک کند که نیاز به خونرسانی موضعی کافی دارد، در غیر این صورت بر روند بهبود استخوان تأثیر می‌گذارد. عواملی که بر روند بهبود استخوان تأثیر می‌گذارند شامل خونرسانی موضعی در محل شکستگی و روش‌های ثابت خارجی و غیره است.
در درمان تثبیت خارجی شکستگی‌ها، باید تثبیت موضعی قوی حاصل شود و سپس استحکام تثبیت باید به تدریج کاهش یابد تا انتهای شکستگی بتواند بار را تحمل کند و روند بهبود استخوان را برای دستیابی به اجماع ارتقا دهد، اما تغییر استحکام تثبیت برای اجازه دادن به انتهای شکستگی چقدر طول می‌کشد؟ بازه زمانی بهینه برای شروع تحمل بار کاملاً مشخص است. تثبیت شکستگی‌ها توسط تثبیت‌کننده خارجی نوعی تثبیت انعطاف‌پذیر است. اصل این تثبیت انعطاف‌پذیر، اساس صفحه قفل شونده امروزی است. ساختار آن مشابه تثبیت خارجی است، از جمله استفاده از صفحات بلندتر و پیچ‌های کمتر برای دستیابی به نتایج بهتر. اثر درمان: پیچ روی ... قفل می‌شود.صفحه فولادیبرای دستیابی به یک اثر تثبیت مفید.
بر اساس همین اصل، استنت حلقه‌ای شکل از طریق رزوه کردن سوزن چند جهته، تثبیت اولیه محکمی را ایجاد می‌کند. در ابتدا، تحمل وزن برای حفظ تثبیت موضعی محکم کاهش می‌یابد. بعداً، تحمل وزن به تدریج افزایش می‌یابد تا سایش محوری افزایش یابد و تحریک انتهای شکستگی برای بهبود و تثبیت شکستگی فراهم شود. خود قاب محکم و پایدار است و در نهایت نتیجه مشابهی حاصل می‌شود.
زمان ارسال: ژوئن-02-2022
