دلایل و اقدامات متقابل برای خرابی قفل صفحه فشاری

به عنوان یک فیکساتور داخلی، صفحه فشرده سازی همیشه نقش مهمی در درمان شکستگی ایفا کرده است.در سال های اخیر، مفهوم استئوسنتز کم تهاجمی عمیقاً درک و به کار گرفته شده است، و به تدریج از تأکید قبلی بر مکانیک ماشینی فیکساتور داخلی به تأکید بر تثبیت بیولوژیکی، که نه تنها بر محافظت از استخوان و خون بافت نرم تمرکز دارد، تغییر کرده است، بلکه همچنین باعث بهبود تکنیک های جراحی و فیکساتور داخلی می شود.صفحه فشرده سازی قفل(LCP) یک سیستم تثبیت صفحه کاملاً جدید است که بر اساس صفحه فشرده سازی پویا (DCP) و صفحه فشرده سازی دینامیکی تماس محدود (LC-DCP) توسعه یافته است و با مزایای بالینی صفحه تماس نقطه ای AO ترکیب شده است. PC-Fix) و سیستم تثبیت کمتر تهاجمی (LISS).این سیستم در ماه مه 2000 شروع به استفاده بالینی کرد، اثرات بالینی بهتری به دست آورد و گزارش های بسیاری ارزیابی های زیادی را برای آن ارائه کردند.اگرچه مزایای زیادی در تثبیت شکستگی آن وجود دارد، اما تقاضاهای بیشتری در زمینه فناوری و تجربه دارد.در صورت استفاده نادرست، ممکن است نتیجه معکوس داشته باشد و عواقب جبران ناپذیری به دنبال داشته باشد.

1. اصول بیومکانیکی، طراحی و مزایای LCP
پایداری ورق فولادی معمولی بر اساس اصطکاک بین صفحه و استخوان است.پیچ ها باید سفت شوند.هنگامی که پیچ ها شل شوند، اصطکاک بین صفحه و استخوان کاهش می یابد، ثبات نیز کاهش می یابد و در نتیجه فیکساتور داخلی از کار می افتد.LCPیک صفحه حمایتی جدید در داخل بافت نرم است که با ترکیب صفحه فشرده سازی سنتی و ساپورت ایجاد می شود.اصل تثبیت آن به اصطکاک بین صفحه و قشر استخوان متکی نیست، بلکه به ثبات زاویه بین صفحه و پیچ های قفل کننده و همچنین نیروی نگهدارنده بین پیچ ها و قشر استخوان، برای تحقق تثبیت شکستگی متکی است.مزیت مستقیم آن در کاهش تداخل جریان خون پریوست است.پایداری زاویه بین صفحه و پیچ‌ها نیروی نگه‌داشتن پیچ‌ها را بسیار بهبود بخشیده است، بنابراین استحکام تثبیت صفحه بسیار بیشتر است که برای استخوان‌های مختلف قابل استفاده است.[4-7]

ویژگی منحصر به فرد طراحی LCP "سوراخ ترکیبی" است که سوراخ های فشرده سازی پویا (DCU) را با سوراخ های رزوه ای مخروطی ترکیب می کند.DCU می تواند فشرده سازی محوری را با استفاده از پیچ های استاندارد انجام دهد، یا شکستگی های جابجا شده را می توان از طریق پیچ تاخیر فشرده و ثابت کرد.سوراخ رزوه ای مخروطی دارای رزوه هایی است که می تواند پیچ ​​و مهره رزوه شده را قفل کند، گشتاور را بین پیچ و صفحه منتقل کند و تنش طولی را می توان به سمت شکست منتقل کرد.علاوه بر این، شیار برش در زیر صفحه طراحی شده است که باعث کاهش سطح تماس با استخوان می شود.

به طور خلاصه، مزایای زیادی نسبت به صفحات سنتی دارد: ① زاویه را تثبیت می کند: زاویه بین صفحات ناخن پایدار و ثابت است و برای استخوان های مختلف موثر است.② خطر کاهش کاهش را کاهش می دهد: نیازی به انجام پیش خم شدن دقیق برای صفحات نیست، کاهش خطرات کاهش کاهش فاز اول و کاهش کاهش فاز دوم.[8] ③ از منبع خون محافظت می کند: حداقل سطح تماس بین صفحه فولادی و استخوان، تلفات صفحه برای تامین خون پریوستوم را کاهش می دهد، که بیشتر با اصول کم تهاجمی هماهنگ است.④ ماهیت نگهداری خوبی دارد: به ویژه برای استخوان شکستگی پوکی استخوان کاربرد دارد، میزان شل شدن و خروج پیچ را کاهش می دهد.⑤ اجازه می دهد تا عملکرد ورزش اولیه.⑥ دارای طیف گسترده ای از کاربردها است: نوع صفحه و طول آن کامل است، پیش شکل آناتومیکی خوب است، که می تواند تثبیت قطعات مختلف و انواع مختلف شکستگی را درک کند.

2. نشانه های LCP
LCP می تواند به عنوان یک صفحه فشرده سازی معمولی یا به عنوان یک تکیه گاه داخلی استفاده شود.جراح همچنین می‌تواند هر دو را ترکیب کند تا نشانه‌های آن را تا حد زیادی گسترش دهد و برای انواع زیادی از الگوهای شکستگی اعمال کند.
2.1 شکستگی های ساده دیافیز یا متافیز: اگر آسیب به بافت نرم شدید نباشد و استخوان کیفیت خوبی داشته باشد، برای برش و کاهش دقیق به شکستگی های عرضی ساده یا شکستگی مورب کوتاه استخوان های بلند نیاز است و طرف شکستگی نیاز به فشرده سازی قوی دارد. بنابراین LCP می تواند به عنوان صفحه فشرده سازی و صفحه یا صفحه خنثی سازی استفاده شود.
2.2 شکستگی های خرد شده دیافیز یا متافیزال: از LCP می توان به عنوان صفحه پل استفاده کرد که کاهش غیرمستقیم و استئوسنتز پل را اتخاذ می کند.نیازی به کاهش آناتومیکی ندارد، بلکه فقط طول اندام، چرخش و خط نیروی محوری را بازیابی می کند.شکستگی رادیوس و اولنا یک استثنا است، زیرا عملکرد چرخش ساعد تا حد زیادی به آناتومی طبیعی رادیوس و اولنا بستگی دارد که مشابه شکستگی های داخل مفصلی است.علاوه بر این، جااندازی آناتومیک باید انجام شود و باید به طور پایدار با صفحات ثابت شود.
2.3 شکستگی های داخل مفصلی و شکستگی های بین مفصلی: در شکستگی داخل مفصلی، ما نه تنها نیاز به کاهش آناتومیکی برای بازیابی صافی سطح مفصلی داریم، بلکه نیاز به فشرده سازی استخوان ها برای دستیابی به تثبیت پایدار و ارتقای استخوان داریم. التیام، و اجازه می دهد تا ورزش عملکردی اولیه.اگر شکستگی های مفصلی روی استخوان ها تاثیر بگذارد، LCP می تواند آن را برطرف کندمفصلبین مفصل کاهش یافته و دیافیز.و نیازی به فرم دادن به پلاک در جراحی نیست که باعث کاهش زمان جراحی شده است.
2.4 اتحاد یا عدم اتحاد با تاخیر.
2.5 استئوتومی بسته یا باز.
2.6 برای اینترلاکینگ قابل اجرا نیستنیلینگ داخل مدولریشکستگی، و LCP یک جایگزین نسبتا ایده آل است.به عنوان مثال، LCP برای شکستگی‌های آسیب مغزی کودکان یا نوجوانان، افرادی که حفره‌های پالپ‌شان خیلی باریک یا خیلی پهن یا بدشکل است، کاربرد ندارد.
2.7 بیماران پوکی استخوان: از آنجایی که قشر استخوان بیش از حد نازک است، بدست آوردن ثبات قابل اعتماد برای صفحه سنتی دشوار است، که باعث افزایش دشواری جراحی شکستگی شده و به دلیل شل شدن آسان و خروج از فیکساسیون پس از عمل منجر به شکست می شود.پیچ قفل LCP و لنگر صفحه ثبات زاویه را تشکیل می دهند و میخ های صفحه یکپارچه می شوند.علاوه بر این، قطر سنبه پیچ قفل کننده بزرگ است و نیروی چنگ زدن استخوان را افزایش می دهد.بنابراین، میزان شل شدن پیچ به طور موثر کاهش می یابد.تمرینات عملکردی اولیه بدن پس از عمل مجاز است.پوکی استخوان نشانه قوی LCP است و بسیاری از گزارش ها آن را به رسمیت شناخته اند.
2.8 شکستگی فمور پری پروتز: شکستگی استخوان ران اطراف پروتز اغلب با پوکی استخوان، بیماری های سالمندان و بیماری های سیستمیک جدی همراه است.صفحات سنتی در معرض برش وسیعی قرار می گیرند که باعث آسیب احتمالی به خون رسانی شکستگی ها می شود.علاوه بر این، پیچ‌های معمولی نیاز به تثبیت دو قشری دارند و باعث آسیب به سیمان استخوانی می‌شوند و نیروی چنگ زدن به پوکی استخوان نیز ضعیف است.صفحات LCP و LISS چنین مشکلاتی را به خوبی حل می کنند.به این معنی که آنها از فناوری MIPO برای کاهش عملیات مفصلی استفاده می کنند، آسیب های وارده به خون را کاهش می دهند و سپس پیچ قفل کننده تک قشر می تواند ثبات کافی را ایجاد کند که باعث آسیب به سیمان استخوان نمی شود.این روش با سادگی، زمان عمل کوتاهتر، خونریزی کمتر، محدوده کوچک بریدن و تسهیل در بهبود شکستگی مشخص می شود.بنابراین، شکستگی های پری پروتز فمور نیز یکی از نشانه های قوی LCP است.[1، 10، 11]

3. تکنیک های جراحی مربوط به استفاده از LCP
3.1 فن آوری فشرده سازی سنتی: اگرچه مفهوم فیکساتور داخلی AO تغییر کرده است و به دلیل تاکید بیش از حد بر پایداری مکانیکی تثبیت، از خون رسانی به استخوان محافظ و بافت نرم غفلت نمی شود، طرف شکستگی هنوز برای ایجاد تثبیت برای برخی از آنها نیاز به فشرده سازی دارد. شکستگی هایی مانند شکستگی های داخل مفصلی، فیکساسیون استئوتومی، شکستگی های عرضی ساده یا مورب کوتاه.روش‌های فشرده‌سازی عبارتند از: ① LCP به عنوان صفحه فشرده‌سازی استفاده می‌شود، با استفاده از دو پیچ استاندارد کورتیکال برای تثبیت غیرمرکز بر روی واحد فشرده‌سازی کشویی صفحه یا استفاده از دستگاه فشرده‌سازی برای تحقق تثبیت.② به عنوان صفحه حفاظتی، LCP از پیچ های تاخیری برای رفع شکستگی های مورب بلند استفاده می کند.③ با اتخاذ اصل نوار تنش، صفحه در سمت کشش استخوان قرار می گیرد، باید تحت کشش نصب شود و استخوان قشر می تواند فشرده سازی را بدست آورد.④ به عنوان صفحه تکیه گاه، LCP همراه با پیچ های تاخیری برای تثبیت شکستگی های مفصلی استفاده می شود.
3.2 فناوری تثبیت پل: در مرحله اول، روش کاهش غیرمستقیم را برای تنظیم مجدد شکستگی اتخاذ کنید، در سراسر مناطق شکستگی از طریق پل بچرخید و هر دو طرف شکستگی را رفع کنید.کاهش آناتومیک مورد نیاز نیست، بلکه فقط به بازیابی طول دیافیز، چرخش و خط نیرو نیاز دارد.در همین حال، پیوند استخوان را می توان برای تحریک تشکیل پینه و بهبود شکستگی انجام داد.با این حال، تثبیت پل فقط می تواند به ثبات نسبی دست یابد، با این حال ترمیم شکستگی از طریق دو پینه با قصد دوم حاصل می شود، بنابراین فقط برای شکستگی های خرد شده قابل استفاده است.
3.3 فناوری استئوسنتز صفحه حداقل تهاجمی (MIPO): از دهه 1970، سازمان AO اصول درمان شکستگی را مطرح کرد: کاهش آناتومیکی، فیکساتور داخلی، محافظت از خونرسانی و ورزش عملکردی اولیه بدون درد.اصول به طور گسترده ای در جهان شناخته شده است و اثرات بالینی بهتر از روش های درمانی قبلی است.با این حال، برای به دست آوردن جااندازی آناتومیک و فیکساتور داخلی، اغلب نیاز به برش گسترده است که منجر به کاهش پرفیوژن استخوان، کاهش خون رسانی قطعات شکستگی و افزایش خطر عفونت می شود.در سال‌های اخیر، محققان داخلی و خارجی توجه بیشتری به فناوری کم تهاجمی، محافظت از خون رسانی به بافت نرم و استخوان در عین ارتقاء فیکساتور داخلی، عدم کندن پریوستوم و بافت نرم روی شکستگی، توجه و تأکید بیشتری دارند. طرفین، کاهش آناتومیکی قطعات شکستگی را مجبور نمی کند.بنابراین، از محیط زیستی شکستگی، یعنی استئوسنتز بیولوژیکی (BO) محافظت می کند.در دهه 1990، Krettek فناوری MIPO را پیشنهاد کرد که پیشرفت جدیدی در تثبیت شکستگی در سال‌های اخیر است.هدف آن حفاظت از خون رسانی به استخوان محافظ و بافت نرم با حداقل آسیب به بیشترین میزان است.روش ساختن یک تونل زیر جلدی از طریق یک برش کوچک، قرار دادن صفحات و استفاده از تکنیک‌های کاهش غیرمستقیم برای کاهش شکستگی و فیکساتور داخلی است.زاویه بین صفحات LCP پایدار است.حتی اگر صفحات به طور کامل شکل آناتومیک را درک نمی کنند، کاهش شکستگی همچنان قابل حفظ است، بنابراین مزایای فناوری MIPO برجسته تر است و این یک کاشت نسبتا ایده آل از فناوری MIPO است.

4. دلایل و اقدامات متقابل برای شکست برنامه LCP
4.1 خرابی فیکساتور داخلی
همه ایمپلنت ها دارای لق شدن، جابجایی، شکستگی و سایر خطرات شکست هستند، صفحات قفل و LCP از این قاعده مستثنی نیستند.با توجه به گزارشات، خرابی فیکساتور داخلی عمدتاً ناشی از خود صفحه نیست، بلکه به این دلیل است که اصول اولیه درمان شکستگی به دلیل درک ناکافی و دانش کافی از تثبیت LCP نقض می شود.
4.1.1.صفحات انتخاب شده خیلی کوتاه هستند.طول توزیع صفحه و پیچ فاکتورهای کلیدی موثر بر پایداری تثبیت است.قبل از ظهور فناوری IMIPO، صفحات کوتاه تر می توانند طول برش و جدا شدن بافت نرم را کاهش دهند.صفحات خیلی کوتاه، استحکام محوری و مقاومت پیچشی را برای ساختار کلی ثابت کاهش می دهند و در نتیجه فیکساتور داخلی خراب می شود.با توسعه فناوری کاهش غیرمستقیم و فناوری کم تهاجمی، صفحات طولانی تر برش بافت نرم را افزایش نمی دهند.جراحان باید طول صفحه را مطابق با بیومکانیک تثبیت شکستگی انتخاب کنند.برای شکستگی‌های ساده، نسبت طول صفحه ایده‌آل و طول کل ناحیه شکستگی باید بیشتر از 8-10 برابر باشد، در حالی که برای شکستگی خرد شده، این نسبت باید بیشتر از 2-3 برابر باشد.[13، 15] صفحات با طول کافی، بار صفحه را کاهش می دهند، بار پیچ را بیشتر کاهش می دهند، و در نتیجه بروز خرابی فیکساتور داخلی را کاهش می دهند.با توجه به نتایج تجزیه و تحلیل المان محدود LCP، زمانی که شکاف بین دو طرف شکست 1 میلی متر باشد، طرف شکست یک سوراخ صفحه فشاری ایجاد می کند، تنش در صفحه تراکم 10٪ کاهش می یابد و تنش در پیچ ها 63٪ کاهش می یابد.هنگامی که طرف شکست دو سوراخ ایجاد می کند، تنش در صفحه تراکم 45٪ کاهش را کاهش می دهد، و تنش در پیچ ها 78٪ کاهش می یابد.بنابراین، برای جلوگیری از تمرکز تنش، برای شکستگی‌های ساده، 1 تا 2 سوراخ نزدیک به طرف شکستگی باقی می‌ماند، در حالی که برای شکستگی‌های خرد شده، استفاده از سه پیچ در هر طرف شکستگی و 2 پیچ باید به طرف شکستگی نزدیک شود. شکستگی ها
4.1.2 فاصله بین صفحات و سطح استخوان بیش از حد است.هنگامی که LCP از فناوری تثبیت پل استفاده می کند، نیازی نیست که صفحات برای محافظت از خون رسانی ناحیه شکستگی با پریوستوم تماس بگیرند.متعلق به دسته تثبیت الاستیک است که باعث تحریک دومین هدف رشد کالوس می شود.با مطالعه پایداری بیومکانیکی، احمد ام، ناندا R [16] و همکاران دریافتند که وقتی شکاف بین LCP و سطح استخوان بیشتر از 5 میلی متر باشد، مقاومت محوری و پیچشی صفحات به طور قابل توجهی کاهش می یابد.هنگامی که شکاف کمتر از 2 میلی متر باشد، کاهش قابل توجهی وجود ندارد.بنابراین، فاصله کمتر از 2 میلی متر توصیه می شود.
4.1.3 صفحه از محور دیافیز منحرف می شود و پیچ ها نسبت به تثبیت خارج از مرکز هستند.هنگامی که LCP با فناوری MIPO ترکیب می شود، صفحات نیاز به قرار دادن از راه پوست دارند و گاهی اوقات کنترل موقعیت صفحه دشوار است.اگر محور استخوان با محور صفحه غیر موازی باشد، صفحه دیستال ممکن است از محور استخوان منحرف شود که به ناچار منجر به تثبیت خارج از مرکز پیچ ها و تثبیت ضعیف می شود.[9،15].انجام برش مناسب توصیه می شود و پس از درست شدن موقعیت راهنمای لمس انگشت و فیکس شدن پین کونتشر، معاینه اشعه ایکس انجام شود.
4.1.4 عدم رعایت اصول اولیه درمان شکستگی و انتخاب اشتباه فیکساتور داخلی و تکنولوژی فیکساسیون.برای شکستگی‌های داخل مفصلی، شکستگی‌های دیافیز عرضی ساده، LCP می‌تواند به‌عنوان صفحه فشرده‌سازی برای تثبیت پایداری مطلق شکستگی از طریق فناوری فشرده‌سازی استفاده شود و باعث بهبود اولیه شکستگی‌ها شود.برای شکستگی‌های متافیزال یا خرد شده، باید از فناوری تثبیت پل استفاده شود، به خون رسانی به استخوان محافظ و بافت نرم توجه شود، امکان تثبیت نسبتاً پایدار شکستگی‌ها فراهم شود، رشد کالوس برای دستیابی به بهبودی در مرحله دوم تحریک شود.در مقابل، استفاده از فناوری تثبیت پل برای درمان شکستگی‌های ساده ممکن است باعث شکستگی‌های ناپایدار و در نتیجه بهبود شکستگی به تأخیر شود.[17] پیگیری بیش از حد شکستگی های خرد شده برای کاهش آناتومیکی و فشرده سازی در طرفین شکستگی می تواند باعث آسیب به خون رسانی استخوان ها شود و منجر به تاخیر در پیوند یا عدم چسبندگی شود.

4.1.5 انواع پیچ های نامناسب را انتخاب کنید.سوراخ ترکیبی LCP را می‌توان در چهار نوع پیچ پیچ کرد: پیچ‌های استاندارد کورتیکال، پیچ‌های استخوان اسفنجی استاندارد، پیچ‌های خوددریل/خودکشی و پیچ‌های خودکار.پیچ‌های خوددریل/خودکشی معمولاً به‌عنوان پیچ‌های یونیکورتیکال برای رفع شکستگی‌های دیافیز طبیعی استخوان‌ها استفاده می‌شوند.نوک ناخن آن دارای طرح الگوی مته است که معمولاً بدون نیاز به اندازه‌گیری عمق، راحت‌تر از قشر مغز عبور می‌کند.اگر حفره پالپ دیافیز بسیار باریک باشد، ممکن است مهره پیچ کاملاً با پیچ منطبق نباشد و نوک پیچ با قشر طرف مقابل تماس پیدا کند، سپس آسیب‌های وارده به قشر جانبی ثابت بر نیروی گیرش بین پیچ‌ها و استخوان‌ها تأثیر می‌گذارد و پیچ‌های خودکار دوقشری باید در این زمان استفاده شود.پیچ‌های یونیکورتیکال خالص نیروی چسبندگی خوبی به سمت استخوان‌های طبیعی دارند، اما استخوان پوکی استخوان معمولاً قشر ضعیفی دارد.از آنجایی که زمان کار پیچ ها کاهش می یابد، بازوی ممان پیچ مقاومت در برابر خم شدن کاهش می یابد که به راحتی منجر به برش پیچ، قشر استخوان، شل شدن پیچ و جابجایی شکست ثانویه می شود.[18] از آنجایی که پیچ‌های دوقشری طول کار پیچ‌ها را افزایش داده‌اند، نیروی چنگ زدن استخوان‌ها نیز افزایش می‌یابد.مهمتر از همه، استخوان طبیعی ممکن است از پیچ های تک قشر برای رفع استفاده کند، با این حال استخوان پوکی استخوان توصیه می شود از پیچ های دو قشر استفاده کند.علاوه بر این، قشر استخوان بازو نسبتاً نازک است، به راحتی باعث ایجاد برش می شود، بنابراین برای درمان شکستگی های بازو به پیچ های دو قشر نیاز است.
4.1.6 توزیع پیچ خیلی متراکم یا خیلی کم است.برای مطابقت با بیومکانیک شکستگی، تثبیت پیچ مورد نیاز است.توزیع بیش از حد متراکم پیچ منجر به تمرکز تنش موضعی و شکستگی فیکساتور داخلی می شود.پیچ های شکستگی بسیار کمتر و استحکام ثابت ناکافی نیز باعث خرابی فیکساتور داخلی می شود.هنگامی که فناوری پل برای تثبیت شکستگی اعمال می شود، تراکم پیچ توصیه شده باید کمتر از 40٪ -50٪ یا کمتر باشد.[7،13،15] بنابراین، صفحات نسبتا طولانی تر هستند، به طوری که تعادل مکانیک را افزایش می دهد.2-3 سوراخ باید برای طرفین شکستگی ایجاد شود تا قابلیت ارتجاعی صفحه بیشتر شود، از تمرکز استرس جلوگیری شود و احتمال شکستگی فیکساتور داخلی کاهش یابد [19].گوتیه و سامر [15] تصور می کردند که حداقل دو پیچ تک قشر در هر دو طرف شکستگی ها ثابت شود، افزایش تعداد قشر ثابت نرخ شکست صفحات را کاهش نمی دهد، بنابراین حداقل سه پیچ در هر دو طرف شکایت توصیه می شود. شکست، شکستگی.حداقل 3-4 پیچ در دو طرف شکستگی بازو و ساعد مورد نیاز است، بارهای پیچشی بیشتری باید حمل شود.
4.1.7 از تجهیزات ثابت استفاده نادرست می شود که منجر به خرابی فیکساتور داخلی می شود.سامر سی [9] از 127 بیمار با 151 مورد شکستگی که به مدت یک سال از LCP استفاده کرده اند بازدید کرد، نتایج تجزیه و تحلیل نشان می دهد که از بین 700 پیچ قفل کننده، تنها تعداد کمی از پیچ ها با قطر 3.5 میلی متر باز شده اند.دلیل آن استفاده متروکه از دستگاه رؤیت پیچ های قفلی است.در واقع پیچ قفل و صفحه کاملا عمودی نیستند بلکه 50 درجه زاویه را نشان می دهند.هدف این طراحی کاهش تنش پیچ قفل کننده است.عدم استفاده از دستگاه بینایی ممکن است مسیر عبور ناخن را تغییر دهد و در نتیجه باعث آسیب به استحکام تثبیت شود.کاب [20] یک مطالعه تجربی انجام داده بود، او دریافت که زاویه بین پیچ ها و صفحات LCP بسیار زیاد است و بنابراین نیروی گیرش پیچ ها به طور قابل توجهی کاهش می یابد.
4.1.8 بارگیری وزن اندام خیلی زود است.گزارش‌های مثبت بیش از حد، بسیاری از پزشکان را به باور بیش از حد استحکام صفحات و پیچ‌های قفلی و همچنین پایداری ثابت می‌رساند، آنها به اشتباه معتقدند که استحکام صفحات قفلی می‌تواند بارگذاری اولیه وزن کامل را تحمل کند و منجر به شکستگی صفحه یا پیچ شود.در استفاده از شکستگی‌های تثبیت پل، LCP نسبتاً پایدار است و برای ایجاد کالوس لازم است تا با شدت دوم بهبود یابد.اگر بیماران خیلی زود از رختخواب خارج شوند و وزن بیش از حد بارگیری کنند، صفحه و پیچ شکسته یا از برق جدا می شوند.تثبیت صفحه قفل کننده فعالیت اولیه را تشویق می کند، اما بارگذاری تدریجی کامل باید شش هفته بعد انجام شود و فیلم های اشعه ایکس نشان می دهد که طرف شکستگی کالوس قابل توجهی را نشان می دهد.[9]
4.2 آسیب های تاندون و عصبی عروقی:
فناوری MIPO نیاز به جاگذاری از راه پوست و قرار دادن آن در زیر عضلات دارد، بنابراین با قرار دادن پیچ های صفحه، جراحان نمی توانند ساختار زیر جلدی را ببینند و در نتیجه آسیب های تاندون و عصبی عروقی افزایش می یابد.Van Hensbroek PB [21] یک مورد استفاده از فناوری LISS برای استفاده از LCP را گزارش کرد که منجر به آنوریسم کاذب شریان تیبیال قدامی شد.AI-Rashid M. [22] و همکاران گزارش کردند که پارگی های تاخیری تاندون اکستانسور ثانویه را برای شکستگی های رادیال دیستال با LCP درمان کردند.دلایل اصلی آسیب‌ها، ایتروژنیک هستند.اولین مورد آسیب مستقیم است که توسط پیچ یا پین Kirschner وارد می شود.مورد دوم آسیب ناشی از آستین است.و سومین مورد آسیب های حرارتی ناشی از سوراخ کردن پیچ های خودکار است.[9] بنابراین، جراحان موظفند با آناتومی اطراف آشنا شوند، به محافظت از عصب عروقی و سایر ساختارهای مهم توجه کنند، در قرار دادن آستین ها به طور کامل کالبد شکافی انجام دهند، از فشرده سازی یا کشش عصب خودداری کنند.علاوه بر این، هنگام سوراخ کردن پیچ های خودکار، از آب برای کاهش تولید گرما و کاهش هدایت گرما استفاده کنید.
4.3 عفونت محل جراحی و قرار گرفتن در معرض صفحه:
LCP یک سیستم فیکساتور داخلی است که در پس زمینه ترویج مفهوم کم تهاجمی با هدف کاهش آسیب، کاهش عفونت، عدم چسبندگی و سایر عوارض ایجاد شده است.در جراحی باید به حفاظت از بافت نرم به ویژه قسمت های ضعیف بافت نرم توجه ویژه ای داشت.در مقایسه با DCP، LCP دارای عرض و ضخامت بیشتر است.هنگام استفاده از فناوری MIPO برای قرار دادن از راه پوست یا داخل عضلانی، ممکن است باعث کوفتگی بافت نرم یا آسیب برداشتن شود و منجر به عفونت زخم شود.Phinit P [23] گزارش داد که سیستم LISS 37 مورد از شکستگی های پروگزیمال تیبیا را درمان کرده است و بروز عفونت عمیق بعد از عمل تا 22٪ بود.نمازی H [24] گزارش داد که LCP 34 مورد شکستگی شفت تیبیا از 34 مورد شکستگی متافیزال تیبیا را درمان کرده است و بروز عفونت زخم بعد از عمل و قرار گرفتن در معرض صفحه تا 23.5٪ بود.بنابراین قبل از عمل باید فرصت ها و فیکساتور داخلی را متناسب با آسیب های بافت نرم و درجه پیچیدگی شکستگی ها به شدت در نظر گرفت.
4.4 سندرم روده تحریک پذیر بافت نرم:
Phinit P [23] گزارش داد که سیستم LISS 37 مورد از شکستگی های پروگزیمال تیبیا، 4 مورد تحریک بافت نرم بعد از عمل (دردهای صفحه قابل لمس زیر جلدی و اطراف صفحات) را درمان کرده است که در آن 3 مورد از صفحات در فاصله 5 میلی متری از استخوان قرار دارند. سطح استخوان و 1 مورد از سطح استخوان 10 میلی متر فاصله دارد.Hasenboehler.E [17] و همکاران گزارش کردند که LCP 32 مورد شکستگی دیستال تیبیا، از جمله 29 مورد ناراحتی مالیولوس داخلی را درمان کرده است.دلیل آن این است که حجم صفحه خیلی زیاد است یا صفحات به طور نامناسب قرار می گیرند و بافت نرم در ناحیه مالئول داخلی نازکتر است، بنابراین بیماران زمانی که بیماران چکمه های بلند می پوشند و پوست را فشرده می کنند، احساس ناراحتی می کنند.خبر خوب این است که صفحه متافیزال جدید دیستال توسعه یافته توسط Synthes نازک و چسبنده به سطح استخوان با لبه های صاف است که به طور موثر این مشکل را حل کرده است.

4.5 مشکل در برداشتن پیچ های قفل کننده:
مواد LCP از تیتانیوم با استحکام بالا است، سازگاری بالایی با بدن انسان دارد که به راحتی توسط کالوس بسته بندی می شود.در برداشتن، ابتدا برداشتن پینه منجر به افزایش سختی می شود.یکی دیگر از دلایل حذف سختی، سفت شدن بیش از حد پیچ ​​های قفل یا آسیب مهره است که معمولاً با تعویض دستگاه رؤیت پیچ قفل رها شده با دستگاه خود رؤیت ایجاد می شود.بنابراین، دستگاه دید باید در استفاده از پیچ های قفل کننده استفاده شود، به طوری که رزوه های پیچ را می توان به طور دقیق با رزوه های صفحه لنگر انداخت.[9] آچار خاصی برای سفت کردن پیچ ها مورد نیاز است تا میزان نیرو را کنترل کند.
مهمتر از همه، به عنوان صفحه فشرده سازی آخرین پیشرفت AO، LCP گزینه جدیدی برای درمان جراحی مدرن شکستگی ها ارائه کرده است.ترکیب LCP در ترکیب با فناوری MIPO، ذخیره خون در طرفین شکستگی را تا حد زیادی ذخیره می کند، بهبود شکستگی را بهبود می بخشد، خطرات عفونت و شکستگی مجدد را کاهش می دهد، ثبات شکستگی را حفظ می کند، بنابراین چشم انداز کاربرد گسترده ای در درمان شکستگی دارد.از زمان کاربرد، LCP نتایج بالینی کوتاه مدت خوبی به دست آورده است، اما برخی از مشکلات نیز در معرض دید قرار می گیرند.جراحی مستلزم برنامه ریزی دقیق قبل از عمل و تجربه بالینی گسترده، انتخاب فیکساتورها و فناوری های داخلی مناسب بر اساس ویژگی های شکستگی های خاص، رعایت اصول اولیه درمان شکستگی، استفاده صحیح و استاندارد از فیکساتورها به منظور پیشگیری است. عوارض و بهینه سازی اثرات درمانی.