تکنیک جراحی

چکیده: هدف: بررسی عوامل مرتبط با تأثیر عملیاتی استفاده از تثبیت داخلی صفحه فولادی برای بازیابیشکستگی پلاتوی تیبیاروش: ۳۴ بیمار مبتلا به شکستگی پلاتوی تیبیا با استفاده از تثبیت داخلی صفحه فولادی در یک یا دو طرف، بازسازی ساختار آناتومیک پلاتوی تیبیا، تثبیت محکم و انجام تمرینات عملکردی زودهنگام پس از عمل جراحی شدند. نتایج: همه بیماران به مدت ۴ تا ۳۶ ماه، به طور متوسط ​​۱۵ ماه، پیگیری شدند. بر اساس نمره راسموسن، ۲۱ بیمار در وضعیت عالی، ۸ بیمار در وضعیت خوب، ۳ بیمار در وضعیت مطلوب و ۲ بیمار در وضعیت ضعیف قرار داشتند. نسبت عالی ۸۵.۳٪ بود. نتیجه‌گیری: درک فرصت‌های مناسب جراحی، استفاده از روش‌های صحیح و انجام تمرینات عملکردی زودهنگام، اثرات جراحی عالی را در درمان به ما ارائه می‌دهد.تیبیاشکستگی فلات.

۱.۱ اطلاعات عمومی: این گروه شامل ۳۴ بیمار شامل ۲۶ مرد و ۸ زن بود. بیماران ۲۷ تا ۷۲ سال سن داشتند و میانگین سنی آنها ۳۹.۶ سال بود. ۲۰ مورد آسیب ناشی از تصادفات رانندگی، ۱۱ مورد آسیب ناشی از سقوط و ۳ مورد له شدگی شدید وجود داشت. همه موارد شکستگی بسته بدون آسیب عروقی بودند. ۳ مورد آسیب رباط صلیبی، ۴ مورد آسیب رباط جانبی و ۴ مورد آسیب منیسک وجود داشت. شکستگی‌ها مطابق با Schatzker طبقه‌بندی شدند: ۸ مورد از نوع I، ۱۲ مورد از نوع II، ۵ مورد از نوع III، ۲ مورد از نوع IV، ۴ مورد از نوع V و ۳ مورد از نوع VI. همه بیماران با اشعه ایکس، سی تی اسکن از صفحه تیبیا و بازسازی سه‌بعدی معاینه شدند و برخی از بیماران توسط MRI معاینه شدند. علاوه بر این، زمان عمل ۷ تا ۲۱ روز پس از آسیب، به طور متوسط ​​۱۰ روز بود. از این تعداد، 30 بیمار درمان پیوند استخوان، 3 بیمار تثبیت دو صفحه‌ای و بقیه بیماران تثبیت داخلی یک طرفه را پذیرفتند.

۱.۲ روش جراحی: انجام شدهنخاعیبیهوشی یا بیهوشی لوله گذاری، بیمار در وضعیت خوابیده به پشت قرار داشت و تحت تورنیکه پنوماتیک عمل جراحی انجام شد. در این عمل جراحی از زانوی قدامی-خارجی، تیبیای قدامی یا جانبی استفاده شد.مفصل زانوبرش خلفی. رباط کرونری در امتداد برش در امتداد لبه پایینی منیسک برش داده شد و سطح مفصلی صفحه تیبیا نمایان شد. شکستگی‌های صفحه تیبیا را زیر دید مستقیم جا انداختند. ابتدا برخی از استخوان‌ها با پین‌های کیرشنر ثابت شدند و سپس با صفحات مناسب (صفحه گلف، صفحات L، صفحه T یا ترکیبی با صفحه تکیه‌گاه داخلی) ثابت شدند. نقص‌های استخوانی با استخوان آلوژنیک (اولیه) و پیوند استخوان آلوگرافت پر شدند. در این عمل، جراح جااندازی آناتومیک و جااندازی آناتومیک پروگزیمال را انجام داد، محور طبیعی تیبیا را حفظ کرد، تثبیت داخلی را محکم کرد، پیوند استخوان فشرده و پشتیبانی دقیق را انجام داد. رباط و منیسک زانو را برای تشخیص قبل از عمل یا موارد مشکوک حین عمل بررسی کرد و روند ترمیم مناسب را انجام داد.

۱.۳ درمان پس از عمل: بانداژ الاستیک اندام پس از عمل باید به درستی بانداژ شود و برش انتهایی با لوله تخلیه که باید ظرف ۴۸ ساعت جدا شود، قرار داده شود. مسکن‌های معمول پس از عمل. بیماران پس از ۲۴ ساعت تمرینات عضلات اندام را انجام دادند و پس از برداشتن لوله تخلیه برای شکستگی‌های ساده، تمرینات CPM را انجام دادند. موارد آسیب رباط جانبی و رباط صلیبی خلفی را با هم ترکیب کردند و پس از ثابت کردن گچ یا بریس به مدت یک ماه، زانو را به صورت فعال و غیرفعال حرکت دادند. طبق نتایج معاینه اشعه ایکس، جراح بیماران را راهنمایی کرد که به تدریج تمرینات بارگذاری وزن اندام را انجام دهند و بارگذاری کامل وزن باید حداقل چهار ماه بعد انجام شود.