The History of External Fixation

تثبیت براکت ارتوپدی می تواند شکستگی ها را برطرف کرده و ناهنجاری های خاص استخوان را اصلاح کند.این یک وسیله مهم در ارتوپدی است.مفهوم تثبیت خارجی در سال 1840 توسط پزشک فرانسوی Malgaigne آغاز شد، که از یک میخ برای نفوذ از راه پوست در یک انتهای شکستگی استخوان درشت نی استفاده کرد و دم ناخن خارجی بر روی کمربند فلزی ثابت شد که سپس به کمربند متصل شد. دور قابل تنظیمجابجایی شکستگی را به سمت بالا تنظیم کنید.

و این پارکنین در ایالات متحده و لامبوت در بلژیک، که به عنوان پدر جراحی درمان شکستگی شناخته می شود، هستند که واقعاً کاربرد بالینی فیکساتور خارجی را ترویج می کنند.آنها به طور مستقل فیکساتورهای خارجی خود را طراحی کردند و فعالانه آنها را تبلیغ و تبلیغ کردند.در سال 1902، دکتر بلژیکی Lambotte برای اولین بار براکت ثابت خارجی یک طرفه را به طور سیستماتیک توضیح داد و از آن به صورت بالینی استفاده کرد.از میله های اتصال خارجی و گیره های ثابت برای تنظیم سوزن فولادی ثابت شده روی استخوان برای رسیدن به مفهوم فشرده سازی انتهای شکستگی استفاده می کند.فیکساتورهای خارجی نیز به روشی مشابه استفاده می شوند.در سال 1938، هافمن بر این اساس گیره جهانی را توسعه داد، که کاهش سه بعدی را با براکت تثبیت خارجی انجام داد.

با این حال، به دلیل محدودیت مواد، پایداری تثبیت خارجی را نمی توان تضمین کرد.در عین حال، مشکلات زیادی به تدریج کشف شده است، مانند عفونت مجرای سوزنی، مشکلات تنظیم و غیره، که باعث شد فیکس خارجی زمانی مورد انتقاد قرار گیرد و عمومیت و اعمال آن دشوار باشد.اگرچه بسیاری از پزشکان پیشرفت هایی را انجام داده اند، اما فناوری تثبیت خارجی همیشه در زمینه ارتوپدی به حاشیه رفته است.

آنچه واقعاً درمان شکستگی با فیکساتورهای خارجی را به یک روش استاندارد شناخته شده تبدیل کرده است را باید به ایلیزاروف، محققی در بالکان اتحاد جماهیر شوروی سابق در طول جنگ سرد در قرن بیستم نسبت داد.او ابتدا اصل استخوان سازی حواس پرتی را کشف کرد و آن را در فناوری تثبیت خارجی بالینی به کار برد.

اصل استخوان سازی حواس پرتی استفاده از ویژگی های بافت استخوانی است که یک بافت کاملا احیا کننده است تا پس از آسیب، مقدار کمی استرس کششی مکانیکی ایجاد کند تا قسمت آسیب دیده بتواند به ترمیم ترمیمی کامل دست یابد.

فیکساتور خارجی متخلخل کامل که توسط وی اختراع شده است از سوزن های فولادی (قطر 15 میلی متر) برای تثبیت تحت تنش کششی استفاده می کند که به طور رضایت بخشی دو مشکل مهم پایداری تثبیت خارجی استخوان و عفونت مجرای سوزن را حل می کند.

علاوه بر این، ایلیزاروف اصول استفاده از براکت های تثبیت خارجی را برای درمان شکستگی ها نیز مطرح کرد: محافظت از خون رسانی به بافت های اطراف شکستگی تا حد امکان، حفظ بافت استخوانی، کاهش آناتومیکی، تثبیت محکم، و حرکت زود هنگام، بنابراین شکل گیری مجموعه ای کامل از براکت های ثابت خارجی برای درمان شکستگی.سیستم دانش نظری بالینی بیماری های مرتبط با ارتوپدی، تئوری و فناوری بازسازی بافت کشیده با محوریت قانون تنش-تنش به عنوان یکی از نقاط عطف ارتوپدی در قرن بیستم شناخته شده است و همچنین شواهدی برای نوآوری و توسعه بیشتر ارائه می دهد. براکت های ثابت خارجی برای نسل های آینده

با پایان دوره جنگ سرد، فناوری فیکساتور خارجی ایلیزاروف به طور گسترده در سراسر جهان گسترش یافته است و به طور مداوم بهبود و توسعه یافته است، و تکنولوژی فیکساتور خارجی را در درمان شکستگی های پیچیده، عفونت های استخوانی، بدشکلی اندام، افزایش طول اندام موثرتر کرده است. ، نقایص استخوانی و پای دیابتی.پیشرفت های چشمگیری در این زمینه حاصل شده است و در زمینه های متعددی مانند کشش پوست و کشش بافت نرم گسترش بیشتری یافته است.