شکستگی ترقوه یکی از شایع‌ترین شکستگی‌ها است که ۲.۶٪ تا ۴٪ از کل شکستگی‌ها را تشکیل می‌دهد. با توجه به ویژگی‌های آناتومیکی قسمت میانی تنه ترقوه، شکستگی‌های قسمت میانی تنه شایع‌تر هستند و ۶۹٪ از شکستگی‌های ترقوه را تشکیل می‌دهند، در حالی که شکستگی‌های انتهای جانبی و داخلی ترقوه به ترتیب ۲۸٪ و ۳٪ را تشکیل می‌دهند.
برخلاف شکستگی‌های قسمت میانی تنه استخوان ترقوه که در اثر ضربه مستقیم شانه یا انتقال نیرو از آسیب‌های اندام فوقانی ناشی از تحمل وزن ایجاد می‌شوند، شکستگی‌های انتهای داخلی ترقوه معمولاً با آسیب‌های متعدد همراه هستند. در گذشته، رویکرد درمانی برای شکستگی‌های انتهای داخلی ترقوه معمولاً محافظه‌کارانه بوده است. با این حال، مطالعات نشان داده‌اند که ۱۴٪ از بیماران مبتلا به شکستگی‌های جابجا شده انتهای داخلی ممکن است جوش نخوردن علامت‌دار را تجربه کنند. بنابراین، در سال‌های اخیر، محققان بیشتری به سمت درمان جراحی برای شکستگی‌های جابجا شده انتهای داخلی که مفصل استرنوکلاویکولار را درگیر می‌کنند، متمایل شده‌اند. با این حال، قطعات داخلی ترقوه معمولاً کوچک هستند و محدودیت‌هایی برای تثبیت با استفاده از صفحات و پیچ‌ها وجود دارد. تمرکز تنش موضعی از نظر تثبیت مؤثر شکستگی و جلوگیری از شکست تثبیت، همچنان یک مسئله چالش برانگیز برای جراحان ارتوپدی است.
I. وارونگی LCP دیستال ترقوه
انتهای دیستال ترقوه ساختارهای آناتومیکی مشابهی با انتهای پروگزیمال دارد، که هر دو دارای یک پایه پهن هستند. انتهای دیستال صفحه فشاری قفل کننده ترقوه (LCP) مجهز به چندین سوراخ پیچ قفل کننده است که امکان تثبیت موثر قطعه دیستال را فراهم می‌کند.
با در نظر گرفتن شباهت ساختاری بین این دو، برخی از محققان یک صفحه فولادی را به صورت افقی با زاویه ۱۸۰ درجه در انتهای دیستال ترقوه قرار داده‌اند. آنها همچنین قسمتی را که در ابتدا برای تثبیت انتهای دیستال ترقوه استفاده می‌شد، کوتاه کرده‌اند و دریافته‌اند که ایمپلنت داخلی بدون نیاز به شکل‌دهی، به راحتی در جای خود قرار می‌گیرد.
قرار دادن انتهای دیستال ترقوه در موقعیت معکوس و ثابت کردن آن با یک صفحه استخوانی در سمت داخلی، تناسب رضایت‌بخشی را فراهم می‌کند.
در مورد یک بیمار مرد ۴۰ ساله با شکستگی در انتهای داخلی ترقوه راست، از یک صفحه فولادی دیستال ترقوه معکوس استفاده شد. معاینه پیگیری ۱۲ ماه پس از جراحی، نتیجه بهبودی خوبی را نشان داد.
صفحه فشرده‌سازی قفل شونده انتهایی ترقوه معکوس (LCP) یک روش تثبیت داخلی رایج در عمل بالینی است. مزیت این روش این است که قطعه استخوان میانی توسط چندین پیچ نگه داشته می‌شود و تثبیت ایمن‌تری را فراهم می‌کند. با این حال، این تکنیک تثبیت برای دستیابی به نتایج مطلوب به یک قطعه استخوان میانی به اندازه کافی بزرگ نیاز دارد. اگر قطعه استخوان کوچک باشد یا خردشدگی داخل مفصلی وجود داشته باشد، ممکن است اثربخشی تثبیت به خطر بیفتد.
دوم. تکنیک تثبیت عمودی دو صفحه‌ای
تکنیک صفحه دوتایی روشی رایج برای شکستگی‌های پیچیده خرد شده، مانند شکستگی‌های دیستال استخوان بازو، شکستگی‌های خرد شده استخوان‌های رادیوس و اولنا و غیره است. هنگامی که تثبیت مؤثر در یک صفحه امکان‌پذیر نباشد، از صفحات فولادی قفل‌شونده دوتایی برای تثبیت عمودی استفاده می‌شود و یک ساختار پایدار دو صفحه‌ای ایجاد می‌کند. از نظر بیومکانیکی، تثبیت صفحه دوتایی مزایای مکانیکی نسبت به تثبیت تک صفحه‌ای دارد.
صفحه تثبیت بالایی
صفحه تثبیت پایینی و چهار ترکیب از پیکربندی‌های صفحه دوتایی
زمان ارسال: ۱۲ ژوئن ۲۰۲۳
