اخبار - روش های فیکساسیون داخلی برای شکستگی های انتهای داخلی ترقوه

شکستگی ترقوه یکی از شایع ترین شکستگی هاست که 6/2 تا 4 درصد از کل شکستگی ها را تشکیل می دهد.با توجه به خصوصیات آناتومیکی استخوان میانی ترقوه، شکستگی های میانی ترقوه شایع تر است و 69 درصد از شکستگی های ترقوه را تشکیل می دهد، در حالی که شکستگی های انتهای جانبی و میانی ترقوه به ترتیب 28 درصد و 3 درصد را تشکیل می دهند.

به عنوان یک نوع نسبتاً غیر معمول شکستگی، بر خلاف شکستگی های ترقوه میانه میل که در اثر ضربه مستقیم شانه یا انتقال نیرو از آسیب های ناشی از وزن اندام فوقانی ایجاد می شود، شکستگی های انتهای داخلی ترقوه معمولاً با آسیب های متعدد همراه است.در گذشته، رویکرد درمانی برای شکستگی های انتهای داخلی ترقوه معمولا محافظه کارانه بوده است.با این حال، مطالعات نشان داده است که 14٪ از بیماران با شکستگی های جابجا شده انتهای داخلی ممکن است جوش نخوردن علامتی را تجربه کنند.بنابراین، در سال‌های اخیر، محققان بیشتر و بیشتری به درمان جراحی برای شکستگی‌های جابجا شده انتهای داخلی که مفصل استرنوکلاویکولار را درگیر می‌کنند، متمایل شده‌اند.با این حال، قطعات ترقوه داخلی معمولا کوچک هستند و محدودیت هایی برای تثبیت با استفاده از صفحات و پیچ ها وجود دارد.تمرکز استرس موضعی یک مسئله چالش برانگیز برای جراحان ارتوپد از نظر تثبیت موثر شکستگی و جلوگیری از شکست فیکساسیون است.

وارونگی LCP ترقوه I.Distal
انتهای دیستال ترقوه دارای ساختار تشریحی مشابهی با انتهای پروگزیمال است که هر دو دارای قاعده وسیعی هستند.انتهای دیستال صفحه فشاری قفل کننده ترقوه (LCP) مجهز به سوراخ های پیچ قفل کننده متعدد است که امکان تثبیت موثر قطعه دیستال را فراهم می کند.

با در نظر گرفتن شباهت ساختاری بین این دو، برخی از محققان یک صفحه فولادی را به صورت افقی با زاویه 180 درجه در انتهای انتهایی ترقوه قرار داده اند.آنها همچنین قسمتی را که در ابتدا برای تثبیت انتهای دیستال ترقوه مورد استفاده قرار می‌گرفت کوتاه کرده‌اند و دریافتند که ایمپلنت داخلی به خوبی بدون نیاز به شکل‌دهی قرار می‌گیرد.

قرار دادن انتهای دیستال ترقوه در یک موقعیت معکوس و ثابت کردن آن با یک صفحه استخوانی در سمت داخلی، تناسب رضایت بخشی را ایجاد می کند.
روش های تثبیت داخلی 5

در مورد یک بیمار مرد 40 ساله با شکستگی در انتهای داخلی ترقوه راست، از صفحه فولادی دیستال ترقوه معکوس استفاده شد.معاینه پیگیری 12 ماه پس از جراحی نشان دهنده نتیجه خوب بهبودی بود.

صفحه فشاری قفل کننده دیستال ترقوه معکوس (LCP) یک روش تثبیت داخلی متداول در عمل بالینی است.مزیت این روش این است که قطعه استخوان میانی توسط پیچ های متعدد نگه داشته می شود و تثبیت مطمئن تری را فراهم می کند.با این حال، این تکنیک تثبیت به یک قطعه استخوان داخلی به اندازه کافی بزرگ برای نتایج مطلوب نیاز دارد.اگر قطعه استخوان کوچک باشد یا ریزش داخل مفصلی وجود داشته باشد، ممکن است اثر فیکساسیون به خطر بیفتد.

II.تکنیک تثبیت عمودی دو صفحه
تکنیک صفحه دوگانه روشی است که معمولاً برای شکستگی‌های پیچیده پیچیده مانند شکستگی استخوان بازو، شکستگی‌های خرد شده رادیوس و اولنا و غیره استفاده می‌شود.هنگامی که تثبیت موثر در یک صفحه منفرد امکان پذیر نیست، از صفحات فولادی قفل دوگانه برای تثبیت عمودی استفاده می شود که ساختار پایدار دو صفحه را ایجاد می کند.از نظر بیومکانیکی، تثبیت دو صفحه مزایای مکانیکی نسبت به تثبیت تک صفحه ای دارد.