دررفتگی آرنج بسیار مهم است که به سرعت درمان شود تا روی کار و زندگی روزمره شما تأثیر نگذارد، اما ابتدا باید بدانید که چرا با هم دچار دررفتگی آرنج شده‌اید و چگونه آن را درمان کنید تا بتوانید از آن نهایت استفاده را ببرید!
علل دررفتگی آرنج
اولین علت، عمدتاً جمعیت نوجوانان است و ممکن است ناشی از خشونت غیرمستقیم باشد. عموماً وقتی فردی زمین می‌خورد، کف دست روی زمین قرار می‌گیرد و مفصل آرنج کاملاً کشیده می‌شود، این مفصل در معرض افزایش فوری نیرو قرار می‌گیرد که ممکن است منجر به افیوژن مفصلی و دررفتگی مفصل آرنج شود.
علت دوم ممکن است این باشد که با افزایش سن، استخوان‌های برخی افراد به طور قابل توجهی کلسیفیه می‌شوند و به دلیل حرکت زیاد افراد و عدم توجه زیاد به استحکام کلید در زندگی روزمره، مایع روان‌کننده مفصل در مفصل کم می‌شود. این امر منجر به افزایش اصطکاک می‌شود که به مرور زمان می‌تواند منجر به دررفتگی مفصل آرنج شود.
علت سوم این استدررفتگی مفصلناشی از خشونت مستقیم، که ممکن است ناشی از برخی حوادث در زندگی باشد، مانند تصادف رانندگی یا سایر علل دررفتگی آرنج، و علت چهارم، دررفتگی آرنج شکافته شده است که ناشی از توانایی قرار دادن حلقه در اطراف حرکت بیش از حد است.
درمان دررفتگی مفاصل آرنج
موارد نیاز به جراحی: (1) کسانی که عمل جااندازی بسته برایشان ناموفق بوده است، یا کسانی که برای جااندازی بسته مناسب نیستند، این مورد نادر است، اما اغلب با آسیب‌های جدی آرنج، مانند شکستگی‌های استخوان شاهین اولنار با جدا شدن و جابجایی، همراه است؛ (2) دررفتگی آرنج همراه با شکستگی‌های کندگی اپی‌کوندیل داخلی آرنجاستخوان بازو، هنگامی که دررفتگی آرنج به حالت اولیه خود برمی‌گردد، اما اپی‌کوندیل داخلی استخوان بازو هنوز به حالت اولیه خود برنمی‌گردد، باید جراحی برای تنظیم مجدد اپی‌کوندیل داخلی یا تثبیت داخلی انجام شود؛ (3) دررفتگی قدیمی آرنج، که برای آزمایش مناسب نیست (iii) دررفتگی‌های قدیمی آرنج که برای جااندازی بسته مناسب نیستند: (iv) برخی دررفتگی‌های عادتی.
جابجایی باز: بی‌حسی شبکه بازویی، برش طولی در پشت آرنج، نمایان شدن اپی‌کندیل داخلی استخوان بازو و محافظت از عصب اولنار. یک برش زبانی برای تاندون سه سر بازو ایجاد می‌شود. پس از نمایان شدن مفصل آرنج، بافت نرم اطراف و بافت اسکار برداشته می‌شوند تا هماتوم، گرانولاسیون و اسکار از حفره مفصل خارج شود. انتهای استخوانی مفصل شناسایی و جابجا می‌شود. بافت‌های اطراف مفصل بخیه زده می‌شوند. برای جلوگیری از دررفتگی مجدد، یک پین شیاردار از منقار شاهین تا انتهای پایینی استخوان بازو قرار داده می‌شود و پس از ۱ تا ۲ هفته برداشته می‌شود.
آرتروپلاستی: بیشتر برای دررفتگی‌های قدیمی مفصل آرنج که سطح غضروف از بین رفته است، یا جایی که مفصل پس از آسیب آرنج سفت شده است، استفاده می‌شود. تحت بی‌حسی شبکه بازویی، برشی در آرنج خلفی ایجاد می‌شود، تاندون سه سر بازو برش داده می‌شود و انتهای استخوانی مفصل آرنج نمایان می‌شود. انتهای پایینی استخوان بازو برداشته می‌شود، بخشی از کندیل‌های داخلی و خارجی استخوان بازو حفظ می‌شوند، نوک برجستگی زند زیرین و بخشی از استخوان پشتی برداشته می‌شوند و نوک زائده قدامی نیز کوچکتر بریده می‌شود و سطح غضروف مفصلی حفظ می‌شود. اگر سر استخوان رادیوس بر حرکت مفصل تأثیر نگذارد، برداشته نمی‌شود، در غیر این صورت سر استخوان رادیوس برداشته می‌شود. اگر شکاف مفصل جدید باریک باشد، می‌توان قسمت مرکزی استخوان هومروس پایینی را به اندازه ۰.۵ سانتی‌متر برداشت تا یک شکاف به سمت راست ایجاد شود. فاصله ایده‌آل شکاف باید ۱ تا ۱.۵ سانتی‌متر باشد.
پیشگیری از دررفتگی آرنج
علاوه بر این، باید توجه داشت که بیماران مبتلا به دررفتگی مفاصل باید زودتر مفاصل خود را حرکت دهند و ابتکار عمل را برای انجام فعالیت‌های کششی و خمشی و چرخش ساعد به دست بگیرند یا پس از رفع دررفتگی، فیزیوتراپی را به عنوان مکمل انجام دهند.تثبیتاما کشش بیش از حد و شدید، مستعد ابتلا به میوزیت استخوانی در اطراف مفصل آرنج است.
تماس：
یویو
واتساپ: +8615682071283
Email：liuyaoyao@medtechcah.com
زمان ارسال: ۱۳ مارس ۲۰۲۳
