پیچ های مسدود کننده به طور گسترده در عمل بالینی ، به ویژه در رفع ناخن های طولانی داخل داخل بدن استفاده می شوند.
در اصل ، توابع مسدود کردن پیچ ها را می توان به صورت دو برابر خلاصه کرد: اول ، برای کاهش و دوم ، برای افزایش ثبات تثبیت داخلی.
از نظر کاهش ، عمل "مسدود کننده" پیچ مسدود کننده برای تغییر جهت اصلی تثبیت داخلی ، دستیابی به کاهش مطلوب و اصلاح تراز استفاده می شود. در این زمینه ، پیچ مسدود کننده باید در مکان "نه رفتن" قرار گیرد ، به این معنی که مکانی که تثبیت داخلی مورد نظر نیست. گرفتن استخوان درشت نی و استخوان ران به عنوان نمونه:
برای استخوان درشت نی: پس از درج سیم راهنما ، در مقابل قشر خلفی شافت تیبیال قرار می گیرد و از خط میانی کانال مدولاری منحرف می شود. در جهت "ناخواسته" ، به طور خاص جنبه خلفی متافیز ، یک پیچ مسدود کننده برای هدایت سیم به جلو در امتداد کانال مدولاری درج شده است. "
استخوان ران: در تصویر زیر ، یک ناخن فمور رتروگراد نشان داده شده است که انتهای شکستگی آن یک زاویه بیرونی را نشان می دهد. ناخن داخل عضلانی به سمت جنبه درونی کانال مدولاری قرار دارد. بنابراین ، یک پیچ مسدود کننده در قسمت داخلی درج شده است تا به تغییر در موقعیت ناخن داخل عضلانی برسد.
از نظر افزایش پایداری ، در ابتدا از پیچ های مسدود شده برای تقویت پایداری شکستگی های کوتاه در انتهای شکستگی شافت تیبیال استفاده می شد. با انسداد حرکت ناخن های داخل عضلانی از طریق عمل مسدود کننده پیچ ها در قسمت های داخلی و بیرونی ، همانطور که در مثال یک شکستگی بین استخوان ران و supracondylar در زیر نشان داده شده است ، می توان پایداری انتهای شکستگی را تقویت کرد. این به جلوگیری از حرکت نوسان ناخن داخل بدن و قطعات استخوان دوردست کمک می کند.
به طور مشابه ، در تثبیت شکستگی های تیبیال با ناخن های داخل عضلانی ، استفاده از پیچ های مسدود کننده نیز می تواند برای تقویت پایداری انتهای شکستگی استفاده شود.
زمان پست: فوریه -02-2024
