شکستگی گردن استخوان ران یک آسیب نسبتاً شایع و بالقوه ویرانگر برای جراحان ارتوپدی است که به دلیل خونرسانی ضعیف، میزان جوش نخوردن و استئونکروز در آن بالا است. جااندازی دقیق و خوب شکستگیهای گردن استخوان ران، کلید تثبیت داخلی موفق است.
ارزیابی کاهش
طبق گفته گاردن، استاندارد جااندازی شکستگی جابجا شده گردن استخوان ران در فیلم ارتوپدی ۱۶۰ درجه و در فیلم لترال ۱۸۰ درجه است. اگر شاخص گاردن پس از جااندازی بین ۱۵۵ تا ۱۸۰ درجه در موقعیت داخلی و خارجی باشد، قابل قبول تلقی میشود.

ارزیابی اشعه ایکس: پس از جااندازی بسته، میزان رضایت از جااندازی باید با استفاده از تصاویر اشعه ایکس با کیفیت بالا تعیین شود. سیموم و وایمن پس از جااندازی بسته شکستگی گردن استخوان ران، زوایای مختلفی از اشعه ایکس را انجام دادند و دریافتند که فقط فیلمهای اشعه ایکس مثبت و جانبی، جااندازی آناتومیک را نشان میدهند، اما جااندازی آناتومیک واقعی را نشان نمیدهند. لوول اظهار داشت که سطح محدب سر استخوان ران و سطح مقعر گردن استخوان ران میتوانند در شرایط آناتومیک طبیعی به یک منحنی S شکل متصل شوند. لوول اظهار داشت که سطح محدب سر استخوان ران و سطح مقعر گردن استخوان ران میتوانند در شرایط آناتومیک طبیعی یک منحنی S شکل تشکیل دهند و هنگامی که منحنی S شکل در هیچ موقعیتی در اشعه ایکس صاف یا حتی مماس نباشد، نشان میدهد که تغییر موقعیت آناتومیک حاصل نشده است.

مثلث وارونه مزایای بیومکانیکی آشکارتری دارد
به عنوان مثال، در شکل زیر، پس از شکستگی گردن استخوان ران، انتهای شکستگی تحت تنشهایی قرار میگیرد که در قسمت بالایی عمدتاً کششی و در قسمت پایینی فشاری هستند.

اهداف تثبیت شکستگی عبارتند از: ۱. حفظ همترازی مناسب و ۲. مقابله با تنشهای کششی تا حد امکان، یا تبدیل تنشهای کششی به تنشهای فشاری، که با اصل باندینگ کششی سازگار است. بنابراین، راهحل مثلث معکوس با ۲ پیچ در بالا، به وضوح نسبت به راهحل مثلث ارتزی با تنها یک پیچ در بالا برای مقابله با تنش کششی برتر است.
ترتیب قرار دادن سه پیچ در شکستگی گردن استخوان ران مهم است:
اولین پیچ باید نوک مثلث معکوس، در امتداد گشتاور استخوان ران باشد؛
پیچ دوم باید در خلف قاعده مثلث معکوس، در امتداد گردن استخوان ران قرار گیرد؛
پیچ سوم باید در قدام لبه پایینی مثلث معکوس، در سمت کشش شکستگی قرار گیرد.

از آنجایی که شکستگیهای گردن استخوان ران اغلب با پوکی استخوان مرتبط هستند، پیچها در صورت عدم اتصال به لبه و تراکم کم استخوان در موقعیت میانی، چسبندگی محدودی دارند، بنابراین اتصال لبه تا حد امکان نزدیک به زیر قشر استخوان، پایداری بهتری را فراهم میکند. موقعیت ایدهآل:

سه اصل برای رفع ناخن های توخالی: نزدیک به لبه، موازی، محصولات معکوس
منظور از مجاور این است که ۳ پیچ در داخل گردن استخوان ران و تا حد امکان نزدیک به قشر محیطی استخوان قرار دارند. به این ترتیب، ۳ پیچ به طور کلی یک فشار سطحی روی کل سطح شکستگی ایجاد میکنند، در حالی که اگر ۳ پیچ به اندازه کافی مجزا نباشند، فشار بیشتر به صورت نقطهای، با پایداری کمتر و مقاومت کمتر در برابر پیچش و برش خواهد بود.
تمرینات عملکردی بعد از عمل
تمرینات تحمل وزن با نوک پا را میتوان به مدت ۱۲ هفته پس از تثبیت شکستگی انجام داد و تمرینات تحمل وزن جزئی را میتوان پس از ۱۲ هفته شروع کرد. در مقابل، برای شکستگیهای پاولز نوع III، تثبیت با DHS یا PFNA توصیه میشود.
زمان ارسال: ۲۶ ژانویه ۲۰۲۴