تکنیک «پنجره انبساطی» هدایت‌شده با سونوگرافی به جا انداختن شکستگی‌های دیستال رادیوس در سطح وولار مفصل کمک می‌کند.

رایج‌ترین درمان برای شکستگی‌های دیستال رادیوس، رویکرد ولار هنری با استفاده از صفحات قفل‌کننده و پیچ برای تثبیت داخلی است. در طول روش تثبیت داخلی، معمولاً نیازی به باز کردن کپسول مفصل رادیوکارپال نیست. جااندازی مفصل از طریق یک روش دستکاری خارجی انجام می‌شود و از فلوروسکوپی حین عمل برای ارزیابی تراز سطح مفصل استفاده می‌شود. در موارد شکستگی‌های فرورفته داخل مفصلی، مانند شکستگی‌های Die-punch، که جااندازی و ارزیابی غیرمستقیم چالش‌برانگیز است، ممکن است استفاده از رویکرد پشتی برای کمک به مشاهده و جااندازی مستقیم (همانطور که در شکل زیر نشان داده شده است) ضروری باشد.

رباط‌های خارجی و رباط‌های داخلی مفصل رادیوکارپال، ساختارهای مهمی برای حفظ پایداری مفصل مچ دست محسوب می‌شوند. با پیشرفت در تحقیقات آناتومیکی، مشخص شده است که تحت شرایط حفظ یکپارچگی رباط کوتاه رادیولونیت، بریدن رباط‌های خارجی لزوماً منجر به ناپایداری مفصل مچ دست نمی‌شود.

بنابراین، در شرایط خاص، برای دستیابی به دید بهتر از سطح مفصل، ممکن است لازم باشد رباط‌های خارجی تا حدی برش داده شوند، و این به عنوان رویکرد پنجره گسترده داخل مفصلی وولار (VIEW) شناخته می‌شود. همانطور که در شکل زیر نشان داده شده است:

شکل AB: در روش مرسوم هنری برای آشکارسازی سطح استخوان رادیوس دیستال، به منظور دسترسی به شکستگی شکافته شده دیستال رادیوس و وجه اسکافوئید، ابتدا کپسول مفصل مچ دست برش داده می‌شود. از یک منقبض کننده برای محافظت از رباط کوتاه رادیولونیت استفاده می‌شود. متعاقباً، رباط بلند رادیولونیت از دیستال رادیوس به سمت سمت اولنار اسکافوئید برش داده می‌شود. در این مرحله، می‌توان به طور مستقیم سطح مفصل را مشاهده کرد.

شکل CD: پس از نمایان شدن سطح مفصل، جااندازی سطح مفصل فرورفته در صفحه ساژیتال تحت دید مستقیم انجام می‌شود. از بالابرنده‌های استخوان برای دستکاری و جااندازی قطعات استخوان استفاده می‌شود و سیم‌های کیرشنر 0.9 میلی‌متری ممکن است برای تثبیت موقت یا نهایی استفاده شوند. پس از جااندازی کافی سطح مفصل، روش‌های استاندارد برای تثبیت با صفحه و پیچ دنبال می‌شوند. در نهایت، برش‌های ایجاد شده در رباط بلند رادیولونیت و کپسول مفصلی مچ دست بخیه زده می‌شوند.

مبنای نظری رویکرد VIEW (پنجره‌ی گسترش‌یافته‌ی داخل مفصلی وولار) بر این درک استوار است که بریدن برخی از رباط‌های خارجی مفصل مچ دست لزوماً منجر به بی‌ثباتی مفصل مچ دست نمی‌شود. بنابراین، این رویکرد برای برخی از شکستگی‌های پیچیده‌ی خرد شده‌ی داخل مفصلی دیستال رادیوس که در آن‌ها جااندازی سطح مفصل با فلوروسکوپی چالش‌برانگیز است یا زمانی که پله‌آف وجود دارد، توصیه می‌شود. رویکرد VIEW برای دستیابی به تجسم مستقیم بهتر در حین جااندازی در چنین مواردی، اکیداً توصیه می‌شود.