فناوری میخ‌گذاری داخل استخوانی یک روش تثبیت داخلی ارتوپدی است که معمولاً مورد استفاده قرار می‌گیرد. تاریخچه آن به دهه 1940 برمی‌گردد. این روش به طور گسترده در درمان شکستگی‌های استخوان‌های بلند، جوش نخوردن استخوان و غیره استفاده می‌شود و با قرار دادن یک میخ داخل استخوانی در مرکز حفره استخوانی، محل شکستگی را تثبیت می‌کند. در این شماره‌ها، مطالب مرتبطی را در مورد میخ‌های داخل استخوانی به شما معرفی خواهیم کرد.
به عبارت ساده، میخ داخل استخوانی یک ساختار بلند با چندین سوراخ پیچ قفل شونده در هر دو انتها است تا انتهای پروگزیمال و دیستال شکستگی را ثابت کند. با توجه به ساختارهای مختلف، می‌توان آنها را به جامد، لوله‌ای، مقطع باز و غیره تقسیم کرد که برای بیماران مختلف مناسب هستند. به عنوان مثال، میخ‌های داخل استخوانی جامد به دلیل نداشتن فضای مرده داخلی، در برابر عفونت نسبتاً مقاوم هستند. توانایی بهتر.
به عنوان مثال، قطر حفره مدولاری استخوان تیبیا در بیماران مختلف بسیار متفاوت است. بر اساس اینکه آیا نیاز به ریمل زدن وجود دارد یا خیر، میخ‌های داخل استخوانی را می‌توان به میخ‌های ریمل‌دار و میخ‌های بدون ریمل تقسیم کرد. تفاوت در این است که آیا برای ریمل زدن مدولاری باید از ریمل‌ها استفاده شود، از جمله دستگاه‌های دستی یا برقی و غیره، و به طور متوالی از مته‌های بزرگتر برای بزرگ کردن حفره مدولاری استفاده می‌شود تا میخ‌های داخل استخوانی با قطر بزرگتر در آن جای گیرند.
با این حال، همانطور که در شکل نشان داده شده است، فرآیند انبساط مغز استخوان به اندوستئوم آسیب می‌رساند و بر بخشی از منبع خون‌رسانی استخوان تأثیر می‌گذارد که ممکن است منجر به نکروز آواسکولار موقت استخوان‌های موضعی و افزایش خطر عفونت شود. با این حال، مطالعات بالینی وجود تفاوت قابل توجه را رد می‌کنند. همچنین نظراتی وجود دارد که ارزش ریمینگ مدولاری را تأیید می‌کند. از یک طرف، می‌توان از میخ‌های داخل استخوانی با قطر بزرگتر برای ریمینگ مدولاری استفاده کرد. استحکام و دوام با افزایش قطر افزایش می‌یابد و سطح تماس با حفره مدولاری افزایش می‌یابد. همچنین این دیدگاه وجود دارد که تراشه‌های کوچک استخوانی تولید شده در طول فرآیند انبساط مغز استخوان نیز نقش خاصی در پیوند استخوان اتولوگ دارند.
استدلال اصلی که از روش بدون نیاز به ریمینگ پشتیبانی می‌کند این است که می‌تواند خطر عفونت و آمبولی ریوی را کاهش دهد، اما چیزی که نمی‌توان نادیده گرفت این است که قطر نازک‌تر آن خواص مکانیکی ضعیف‌تری را به همراه دارد و در نتیجه میزان عمل مجدد بالاتر می‌رود. در حال حاضر، اکثر میخ‌های داخل استخوانی تیبیا تمایل به استفاده از میخ‌های داخل استخوانی منبسط شده دارند، اما هنوز هم باید مزایا و معایب آن بر اساس اندازه حفره استخوانی بیمار و شرایط شکستگی سنجیده شود. الزام ریمینگ کاهش اصطکاک در حین برش و داشتن شیار عمیق و شفت با قطر کوچک است، در نتیجه فشار در حفره استخوانی کاهش می‌یابد و از گرم شدن بیش از حد استخوان‌ها و بافت‌های نرم ناشی از اصطکاک جلوگیری می‌شود. نکروز.
پس از قرار دادن میخ داخل استخوانی، تثبیت پیچ مورد نیاز است. تثبیت موقعیت پیچ سنتی، قفل استاتیک نامیده می‌شود و برخی معتقدند که ممکن است باعث تأخیر در بهبودی شود. به عنوان یک بهبود، برخی از سوراخ‌های پیچ قفل به شکل بیضی طراحی شده‌اند که قفل دینامیک نامیده می‌شود.
موارد فوق مقدمه‌ای بر اجزای میله‌گذاری داخل استخوانی بود. در شماره بعدی، روند مختصر جراحی میله‌گذاری داخل استخوانی را با شما به اشتراک خواهیم گذاشت.
زمان ارسال: ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۳
