صفحه Volar برای شکستگی های شعاع دیستال، اصول اولیه، عملی، مهارت، تجربه!

در حال حاضر روش‌های درمانی مختلفی برای شکستگی‌های رادیوس دیستال وجود دارد، مانند فیکساسیون گچ، جااندازی باز و تثبیت داخلی، فریم فیکساسیون خارجی و غیره که در این میان، تثبیت صفحه ولار می‌تواند اثر رضایت‌بخش‌تری داشته باشد، اما گزارش‌هایی در مقالات وجود دارد. که عوارض آن به 16 درصد می رسد.با این حال، اگر صفحه فولادی به درستی انتخاب شود، بروز عوارض را می توان به طور موثر کاهش داد.این مقاله به طور مختصر ویژگی ها، اندیکاسیون ها، موارد منع مصرف و تکنیک های جراحی درمان شکستگی های دیستال رادیوس را بیان می کند.

1. دو مزیت اصلی صفحه جانبی کف دست وجود دارد

A. می تواند جزء نیروی کمانش را خنثی کند.تثبیت با پیچ های ثابت زاویه دار قطعه دیستال را پشتیبانی می کند و بار را به محور شعاعی منتقل می کند (شکل 1).می تواند حمایت ساب غضروفی را به طور موثرتری بدست آورد.این سیستم صفحه نه تنها می‌تواند شکستگی‌های دیستال داخل مفصلی را ثابت کند، بلکه می‌تواند به طور موثر ساختار آناتومیکی استخوان زیر غضروفی داخل مفصلی را از طریق تثبیت «فن‌شکل» میخ/پیچ بازیابی کند.برای اکثر انواع شکستگی با شعاع دیستال، این سیستم سقف پایداری بیشتری را فراهم می کند که امکان تحرک اولیه را فراهم می کند.

تصویر 1، الف، پس از بازسازی سه بعدی یک شکستگی معمولی خرد شده دیستال رادیوس، به درجه فشرده سازی پشتی توجه کنید.ب، کاهش مجازی شکستگی، نقص باید توسط یک صفحه ثابت و پشتیبانی شود.ج، نمای جانبی پس از تثبیت DVR، فلش انتقال بار را نشان می دهد.

ب.تاثیر کمتر بر بافت نرم: تثبیت صفحه ولار کمی زیر خط آبریز است، در مقایسه با صفحه پشتی، می‌تواند تحریک تاندون را کاهش دهد و فضای در دسترس بیشتری وجود دارد که می‌تواند به طور موثرتری از کاشت و تاندون جلوگیری کند.تماس مستقیم.علاوه بر این، بیشتر ایمپلنت‌ها را می‌توان با پروناتور کوادراتوس پوشاند.

2. اندیکاسیون ها و موارد منع مصرف برای درمان دیستال رادیوس با صفحه ولار

الف. موارد مصرف: برای عدم موفقیت در کاهش بسته شکستگی های خارج مفصلی، شرایط زیر رخ می دهد، مانند زاویه پشتی بیشتر از 20 درجه، فشرده سازی پشتی بیشتر از 5 میلی متر، کوتاه شدن شعاع دیستال بیشتر از 3 میلی متر، و جابجایی قطعه شکستگی دیستال بیشتر از 2 میلی متر؛جابجایی شکستگی داخلی بیشتر از 2 میلی متر است.به دلیل تراکم استخوان پایین، به راحتی باعث جابجایی مجدد می شود، بنابراین برای افراد مسن نسبتا مناسب تر است.

بموارد منع مصرف: استفاده از بی‌حس کننده‌های موضعی، بیماری‌های عفونی موضعی یا سیستمیک، وضعیت نامناسب پوست در سمت ولار مچ دست.توده استخوان و نوع شکستگی در محل شکستگی، نوع شکستگی پشتی مانند شکستگی بارتون، شکستگی مفصل رادیوکارپال و دررفتگی، شکستگی پروسه استیلوئید با رادیوس ساده، شکستگی کوچک بریده شدن حاشیه ولار.

برای بیمارانی که آسیب‌های پرانرژی مانند شکستگی‌های شدید داخل مفصلی یا از دست دادن استخوان شدید دارند، اکثر محققان استفاده از صفحات ولار را توصیه نمی‌کنند، زیرا چنین شکستگی‌های دیستال مستعد نکروز عروقی هستند و به سختی می‌توان به کاهش آناتومیکی دست یافت.برای بیمارانی که قطعات شکستگی متعدد و جابجایی قابل توجه و پوکی استخوان شدید دارند، پلاک ولار کار دشواری است.در شکستگی های دیستال ممکن است مشکلاتی در حمایت ساب غضروفی مانند نفوذ پیچ به داخل حفره مفصل وجود داشته باشد.یک ادبیات اخیر گزارش داده است که وقتی 42 مورد شکستگی داخل مفصلی با صفحات ولار درمان شدند، هیچ پیچ مفصلی به حفره مفصلی نفوذ نکرد که عمدتاً به موقعیت صفحات مربوط می شد.

3. مهارت های جراحی

اکثر پزشکان از تثبیت صفحه ولار برای شکستگی های رادیوس دیستال به روش ها و تکنیک های مشابه استفاده می کنند.با این حال، برای جلوگیری موثر از بروز عوارض پس از عمل، به یک تکنیک جراحی عالی نیاز است، به عنوان مثال، کاهش را می توان با آزاد کردن فشرده سازی بلوک شکستگی و بازگرداندن تداوم استخوان قشر مغز به دست آورد.می توان از تثبیت موقت با 2-3 سیم کیرشنر استفاده کرد.با توجه به اینکه کدام رویکرد باید استفاده شود، نویسنده PCR (فلکسور کارپی رادیالیس) را برای گسترش رویکرد ولار توصیه می‌کند.

الف، تثبیت موقت با دو سیم کیرشنر، توجه داشته باشید که شیب ولار و سطح مفصلی در حال حاضر به طور کامل ترمیم نشده است.

ب، سیم کیرشنر به طور موقت صفحه را ثابت می کند، در این زمان به ثابت شدن انتهای دیستال شعاع توجه کنید (تکنیک تثبیت قطعه شکستگی دیستال)، قسمت پروگزیمال صفحه به سمت محور شعاعی کشیده می شود تا شیب ولار بازگردد. .

ج، سطح مفصلی تحت آرتروسکوپی به خوبی تنظیم می شود، پیچ/پین قفل کننده دیستال قرار می گیرد و شعاع پروگزیمال در نهایت کاهش و ثابت می شود.

امتیاز کلیدیرویکرد: برش پوستی دیستال از چین پوستی مچ شروع می شود و طول آن را می توان با توجه به نوع شکستگی تعیین کرد.تاندون فلکسور کارپی رادیالیس و غلاف آن دیستال از استخوان کارپال و تا حد امکان در نزدیکی آن جدا می شود.کشیدن تاندون فلکسور کارپی رادیالیس به سمت اولنار از عصب مدیان و کمپلکس تاندون فلکسور محافظت می کند.فضای پارونا با پروناتور کوادراتوس که بین فلکسور هالوسیس لانگوس (اولنار) و شریان شعاعی (رادیال) قرار دارد، نمایان است.برشی در سمت شعاعی پروناتور کوادراتوس ایجاد شد و بخشی را برای بازسازی بعدی به شعاع چسباند.کشیدن کوادراتوس پروناتور به سمت اولنار، زاویه اولنار ولار شعاع را به طور کامل نشان می دهد.

برای انواع شکستگی های پیچیده، توصیه می شود که درج دیستال عضله براکیورادیالیس را آزاد کنید، که می تواند کشش آن را در فرآیند استیلوئید شعاعی خنثی کند.در این زمان می توان غلاف ولار اولین محفظه پشتی را برید تا شکستگی دیستال را آشکار کند. - بلوک شکستگی مفصلیبرای شکستگی های پیچیده داخل مفصلی، از آرتروسکوپی می توان برای کمک به کاهش، ارزیابی و تنظیم دقیق قطعات شکستگی استفاده کرد.

پس از تکمیل کاهش، صفحه ولار به طور معمول قرار می گیرد.صفحه باید دقیقاً نزدیک حوضه باشد، باید فرآیند اولنار را بپوشاند و انتهای نزدیک صفحه باید به نقطه میانی شافت شعاعی برسد.اگر شرایط فوق برآورده نشود، اندازه صفحه مناسب نباشد، یا کاهش رضایت بخش نباشد، عملیات هنوز کامل نیست.

بسیاری از عوارض مربوط به محل قرارگیری صفحه است.اگر صفحه بیش از حد شعاعی قرار گیرد، عوارض مربوط به فلکسور هالوسیس لانگوس مستعد است.اگر صفحه خیلی نزدیک به خط حوضه قرار گیرد، خم کننده انگشتان پروپاندوس ممکن است در خطر باشد.کاهش شکستگی به تغییر شکل جابجایی ولار ممکن است به راحتی باعث بیرون زدگی صفحه فولادی به سمت ولار و تماس مستقیم با تاندون فلکسور شود و در نهایت منجر به تاندونیت یا حتی پارگی شود.

برای بیماران پوکی استخوان توصیه می شود که صفحه تا حد امکان به خط آبخیز نزدیک باشد، اما نه در عرض آن..سیم‌های کیرشنر را می‌توان برای تثبیت ساب غضروفی نزدیک به اولنا استفاده کرد، و سیم‌های کیرشنر کنار هم و میخ‌ها و پیچ‌های قفل کننده می‌توانند به طور موثری از جابجایی مجدد شکستگی جلوگیری کنند.

بعد از اینکه صفحه به درستی قرار گرفت، انتهای پروگزیمال با یک پیچ ثابت می شود و سوراخ اولنار در انتهای صفحه به طور موقت با سیم کیرشنر ثابت می شود.فلوروسکوپی حین عمل نمای قدامی خلفی، نمای جانبی، ارتفاع مفصل مچ دست 30 درجه نمای جانبی، برای تعیین کاهش شکستگی و موقعیت تثبیت داخلی.اگر موقعیت صفحه رضایت بخش باشد، اما سیم کیرشنر در محل اتصال باشد، منجر به بازیابی ناکافی شیب ولار می شود که می تواند با تنظیم مجدد صفحه از طریق "تکنیک تثبیت شکستگی دیستال" حل شود (شکل 2، ب).

اگر همراه با شکستگی پشتی و اولنار باشد (اولنار/درسال دای پانچ) و نتوان آن را به طور کامل در حالت بسته کاهش داد، می توان از سه تکنیک زیر استفاده کرد:

1. انتهای پروگزیمال رادیوس را پرون کنید تا آن را از محل شکستگی دور نگه دارید و شکستگی حفره لونات را از طریق روش گسترش PCR به سمت کارپ هل دهید.

2. یک برش کوچک در سمت پشتی محفظه 4 و 5 ایجاد کنید تا قطعه شکستگی نمایان شود و آن را با پیچ در اولنارترین سوراخ صفحه ثابت کنید.

3. فیکساسیون بسته از راه پوست یا کم تهاجمی با کمک آرتروسکوپی.

پس از اینکه کاهش رضایت بخش بود و صفحه به درستی قرار گرفت، تثبیت نهایی نسبتاً ساده است.اگر سیم کرشنر اولنار به درستی قرار گرفته باشد و هیچ پیچی در حفره مفصل وجود نداشته باشد، می توان کاهش آناتومیکی را به دست آورد.

تجربه انتخاب پیچ: به دلیل خرد شدن شدید استخوان قشر پشتی، اندازه گیری دقیق طول پیچ ممکن است دشوار باشد.پیچ های خیلی بلند ممکن است باعث تحریک تاندون شوند و پیچ های خیلی کوتاه نمی توانند قطعه پشتی را نگه دارند و ثابت کنند.به همین دلیل نویسنده استفاده از پیچ های قفل کننده رزوه ای و پیچ های قفل کننده چند محوری را در فرآیند استیلوئید شعاعی و اولنارترین سوراخ و استفاده از پیچ های قفل میله ای صیقلی را در بقیه موقعیت ها توصیه می کند.استفاده از نوک صاف از تحریک تاندون حتی در صورت استفاده از خروجی پشتی جلوگیری می کند.برای تثبیت صفحه اینترلاک پروگزیمال، می توان از دو پیچ به هم پیوسته + یک پیچ معمولی (که از طریق بیضی قرار می گیرد) برای تثبیت استفاده کرد.

4. خلاصه متن کامل:

تثبیت صفحه ناخن با قفل ولار شکستگی‌های رادیوس دیستال می‌تواند به اثربخشی بالینی خوبی دست یابد، که عمدتاً به انتخاب نشانه‌ها و مهارت‌های جراحی عالی بستگی دارد.استفاده از این روش می تواند پیش آگهی عملکردی اولیه بهتری داشته باشد، اما هیچ تفاوتی در عملکرد بعدی و عملکرد تصویربرداری با روش های دیگر وجود ندارد، بروز عوارض بعد از عمل مشابه است و کاهش در تثبیت خارجی، فیکساسیون سیم کرشنر از راه پوست و تثبیت گچ از بین می رود. عفونت های دستگاه سوزنی شایع تر است.و مشکلات تاندون اکستانسور در سیستم های تثبیت صفحه دیستال رادیوس شایع تر است.برای بیماران مبتلا به پوکی استخوان، صفحه ولار هنوز هم اولین انتخاب است.