کدام نوع شکستگی پاشنه باید برای تثبیت داخلی کاشته شود؟

پاسخ به این سوال این است که هیچ شکستگی پاشنه نیازی به پیوند استخوان در هنگام انجام فیکساسیون داخلی ندارد.

سندرز گفت

در سال 1993، سندرز و همکاران [1] نقطه عطفی در تاریخچه درمان جراحی شکستگی‌های پاشنه در CORR با طبقه‌بندی شکستگی‌های پاشنه بر اساس CT منتشر کردند.اخیراً، Sanders و همکاران [2] به این نتیجه رسیدند که در 120 شکستگی پاشنه با یک پیگیری طولانی مدت 10-20 سال نه پیوند استخوان و نه صفحات قفلی لازم نیست.

CT تایپ شکستگی های پاشنه پا منتشر شده توسط Sanders et al.در CORR در سال 1993.

پیوند استخوان دو هدف اصلی دارد: پیوند ساختاری برای حمایت مکانیکی، مانند استخوان نازک نی، و پیوند دانه ای برای پر کردن و القای استخوان سازی.

سندرز اشاره کرد که استخوان پاشنه از یک پوسته بزرگ قشر مغز تشکیل شده است که استخوان اسفنجی را در بر می گیرد و شکستگی های درون مفصلی جابجا شده استخوان پاشنه را می توان به سرعت توسط استخوان اسفنجی با ساختار ترابکولار بازسازی کرد. 3] اولین کسانی بودند که در سال 1948 پیوند استخوان را به دلیل عدم وجود دستگاه های فیکس کننده داخلی مناسب برای حفظ شکستگی سطح مفصلی در محل در آن زمان گزارش کردند.با توسعه مداوم دستگاه های تثبیت داخلی مانند صفحات و پیچ های خلفی جانبی، حفظ پشتیبانی از کاهش با استفاده از پیوند استخوان غیر ضروری شد.مطالعات بالینی طولانی مدت آن این دیدگاه را تایید کرده است.

مطالعه کنترل شده بالینی به این نتیجه رسید که پیوند استخوان غیر ضروری است

Longino و همکاران [4] و دیگران یک مطالعه کنترل شده آینده نگر روی 40 شکستگی جابجا شده داخل مفصلی پاشنه با حداقل 2 سال پیگیری انجام دادند و هیچ تفاوت معنی داری بین پیوند استخوان و عدم پیوند استخوان از نظر تصویربرداری یا عملکردی پیدا نکردند. گوسیک و همکاران [5] یک مطالعه کنترل شده از 143 شکستگی جابجا شده داخل مفصلی پاشنه با نتایج مشابه انجام دادند.

سینگ و همکاران [6] از کلینیک مایو یک مطالعه گذشته نگر بر روی 202 بیمار انجام دادند و اگرچه پیوند استخوان از نظر زاویه بولر و زمان تحمل وزن کامل برتر بود، اما تفاوت قابل توجهی در نتایج عملکردی و عوارض وجود نداشت.

پیوند استخوان به عنوان یک عامل خطر برای عوارض تروما

پروفسور پان ژیجون و تیمش در بیمارستان دوم پزشکی ژجیانگ یک ارزیابی سیستماتیک و متاآنالیز را در سال 2015 انجام دادند [7]، که شامل تمام ادبیاتی بود که می‌توان از پایگاه‌های داده الکترونیکی تا سال 2014 بازیابی کرد، از جمله 1651 شکستگی در 1559 بیمار، و به این نتیجه رسیدند که پیوند استخوان، دیابت شیرین، قرار ندادن درن و شکستگی های شدید به طور قابل توجهی خطر عوارض تروماتیک بعد از عمل را افزایش می دهد.

در نتیجه، پیوند استخوان در طول تثبیت داخلی شکستگی‌های پاشنه ضروری نیست و به عملکرد یا نتیجه نهایی کمک نمی‌کند، بلکه خطر عوارض تروماتیک را افزایش می‌دهد.

 
1. Sanders R، Fortin P، DiPasquale T، و همکاران.درمان جراحی در 120 شکستگی جابجایی پاشنه داخل مفصلی.نتایج با استفاده از طبقه بندی اسکن توموگرافی کامپیوتری پیش آگهی.Clin Orthop Relat Res.1993؛ (290): 87-95.
2. Sanders R، Vaupel ZM، Erdogan M، و همکاران.درمان جراحی شکستگی‌های جابجایی پاشنه داخل مفصلی: طولانی‌مدت (10-20 سال) با استفاده از طبقه‌بندی CT پیش آگهی منجر به 108 شکستگی می‌شود.ترومای جی ارتوپ2014؛ 28 (10): 551-63.
3. Palmer I. مکانیسم و ​​درمان شکستگی استخوان پاشنه.J Bone Joint Surg Am.1948؛ 30A: 2-8.
4.Longino D، Buckley RE.پیوند استخوان در درمان جراحی شکستگی‌های جابجایی پاشنه داخل مفصلی: آیا مفید است؟ترومای جی ارتوپ2001؛ 15 (4): 280-6.
5.Gusic N, Fedel I, Darabo N, et al.درمان جراحی شکستگی‌های پاشنه داخل مفصلی: نتیجه آناتومیکی و عملکردی سه تکنیک مختلف جراحی.جراحت.2015؛ 46 Suppl 6: S130-3.
6. Singh AK، Vinay K. درمان جراحی شکستگی‌های جابجا شده داخل مفصلی پاشنه: آیا پیوند استخوان ضروری است؟J Orthop Traumatol.2013؛ 14 (4): 299-305.
7. Zhang W، Chen E، Xue D، و همکاران.عوامل خطر برای عوارض زخم شکستگی های بسته پاشنه بعد از جراحی: یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیزScand J Trauma Resusc Emerg Med.2015؛ 23:18.